Καταφρονούν το ταπεινό και μαρτυρικό Φανάρι, την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, προτάσσοντας την κοσμική τους δύναμη και, κυρίως, τα πολλά τους χρυσά και αργύρια, ως τέκνα γνήσια όχι του Θεού, αλλά του Μαμωνά και του Βελίαρ. Σε εκείνους απαντούμε με τους λόγους του Αγίου Πνεύματος διά του...
Προφητάνακτος (Ψαλμ. ΙΘ΄ 8-9): «οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα. αὐτοὶ συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν» («Οι μεν ελπίζουν σε άμαξες, οι δε σε άλογα, εμείς όμως θα καυχώμαστε στο όνομα του Κυρίου του Θεού μας· αυτοί λύγισαν και έπεσαν· εμείς, όμως, σηκωθήκαμε και ανορθωθήκαμε»).
Περιφρονούν τον Πρώτο της Εκκλησίας, τον αποστολικώς βαστάζοντα τον Σταυρό της μέριμνας «πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν» (πρβλ. Β΄ Κορ. ια΄ 28), τον Οποίο λοιδορούν και στον Οποίο αρνούνται την οφειλόμενη υπακοή. Και για αυτήν την εωσφορική συμπεριφορά τους το Άγιο Πνεύμα έχει αποφανθεί στις Γραφές (Παροιμ. ιζ΄ 11): «ἀντιλογίας ἐγείρει πᾶς κακός ὁ δὲ κύριος ἄγγελον ἀνελεήμονα ἐκπέμψει αὐτῷ» («Ο κακός ζητάει μονάχα στάσεις· γι' αυτό, ένας σκληρός άγγελος θα σταλεί εναντίον του»).
Φρονούν ότι η δύναμή τους η κοσμική και η καλοφτιασιδωμένη αίγλη της υποκρισίας και της ψεύτικης ευσέβειάς τους θα τους ανεβάσουν ψηλά, θα τους καταστήσουν αρχηγούς και αφέντες… Αλλά και πάλι την αποστομωτική απάντηση τους την δίνει ο Ουρανός διά του Αποστόλου των Εθνών (Ρωμ. θ΄ 16): «ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ» («Άρα, λοιπόν, δεν εξαρτάται από εκείνον που θέλει ούτε από εκείνον που τρέχει, αλλά από τον Θεό που ελεεί»).
Σε όλες τις Γραφές είναι υπόλογοι και ένοχοι. Ο λόγος του Θεού τους καταδικάζει για τις σκοτεινές προθέσεις και τα φαύλα έργα τους. Εκείνοι καταφρονούν, αλλά ο Θεός επαινεί. Εκείνοι ταπεινώνουν, αλλά ο Θεός υψώνει. Εκείνοι φέρονται με ατιμία, αλλά ο Θεός τιμά και δοξάζει. Εκείνοι απεργάζονται την αδικία, αλλά ο Θεός επιβάλλει την δικαιοσύνη μέσα στην Αγία Του Εκκλησία.
Διότι Εκείνος είναι ο Δομήτωρ και Κυβερνήτης της Εκκλησίας και κατ’ Εκείνου πρώτα απετόλμησαν παρόμοιες καταφρονήσεις οι γνήσιοι πατέρες και πνευματικοί πρόγονοι των σημερινών υβριστών. Και Εκείνος τους έδωσε την απάντηση που και σήμερα αρμόζει στους αλαζόνες και υπερφίαλους κοσμοκράτορες της ανομίας (Ματθ. κα΄ 42, 44): «λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν … καὶ ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται· ἐφ' ὃν δ' ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν» («Η πέτρα που αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες, αυτή έγινε ακρογωνιαία πέτρα· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας … Και όποιος πέσει επάνω σ' αυτή την πέτρα, θα συντριφτεί· επάνω σε όποιον, όμως, πέσει, θα τον κατασυντρίψει»).
