«Κατόπιν τούτων θὰ ἠδύνατό
τις νὰ διατυπώσῃ καὶ τὸν ἑξῆς περὶ τῆς οἰκονομίας ὁρισμὸν ἐν ἐπιλόγῳ: Οἰκονομία
εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, ἥν κέκτηται ἡ Ἐκκλησία, ὅπως διαχειρίζηται τὴν
θείαν χάριν (ταμειοῦχος τῆς θείας χάριτος ἄλλως τε ὀνομάζεται) καὶ διευθετῇ τὰ
τοῦ οἴκου αὐτῆς (= οἰκονομία) πρὸς ψυχικὴν ὠφέλειαν τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἐντὸς καὶ
ἐκτὸς αὐτῆς εὑρισκομένου».
Με αυτόν τον υπέροχο
θεολογικώτατο και ορθοδοξώτατο ορισμό κατέληγε ο σεβαστός Ομότιμος Καθηγητής κ.
Παναγιώτης Μπούμης την Διάλεξη που είχε γίνει στην «Ελληνοαμερικανική Ένωση»
Αθηνών προς τους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής τοῦ Lancaster της Πενσυλβάνιας (Η.Π.Α.)
κατά το σεμινάριο, που είχε οργανωθεί από την Ένωση αυτή σε συνεννόηση με τη
Θεολογική Σχολή Αθηνών το Σεπτέμβριο του 1970.
Διαβάζοντας τελευταία κάποιες
δημόσιες παρεμβάσεις του κ. Μπούμη, με αφορμή το Ουκρανικό, με θλίψη διαπιστώνω
ότι ο σεβαστός Καθηγητής αντιφάσκει καίρια με τον πυρήνα των ορθών απόψεων που
τότε κατέθετε δημόσια και απερίφραστα, στηριζόμενος όντως την Ορθόδοξη Θεολογία
και Εκκλησιολογία, πέραν από σκοπιμότητες, αλλά μαρτυρών την αλήθεια της
Εκκλησίας μας. Δεν μπορώ λοιπόν να κατανοήσω τι άλλαξε, ώστε μετά από 50 έτη να
κομίζει σήμερα αυτές τις απόψεις που ανατρέπουν τον παραπάνω ορισμό περί της «Οικονομίας»,
αφού αρνούνται, αν μη τι άλλο, αυτό που εκείνος τόσο όμορφα διετύπωσε, δηλαδή
την «ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, ἥν κέκτηται ἡ Ἐκκλησία, ὅπως διαχειρίζηται τὴν θείαν
χάριν (ταμειοῦχος τῆς θείας χάριτος ἄλλως τε ὀνομάζεται) καὶ διευθετῇ τὰ τοῦ οἴκου
αὐτῆς (= οἰκονομία) πρὸς ψυχικὴν ὠφέλειαν τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς αὐτῆς
εὑρισκομένου».
Διαβάσετε ολόκληρη την
διάλεξη του κ. Μπούμη, όπως είχε δημοσιευθεί τότε στο επίσημο περιοδικό της
Εκκλησίας της Ελλάδος, «ΕΚΚΛΗΣΙΑ», στο υπ’ αριθμ. 15 τεύχος της 1ης Ιουλίου
1971, στο σύνδεσμο: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ_ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΥΜΗΣ.
