Η γνώση της Ιστορίας μας βοηθά να ερμηνεύουμε ορθά, και προς το εθνικό μας συμφέρον, τις εκάστοτε εξελίξεις
Δεν
χρειάζεται να ψάξουμε πολύ. Αρκεί μόνο να διαβάσουμε τα περί της Συνθήκης του
Αγίου Στεφάνου (1878), με την οποία οι Ρώσοι παρέδωσαν τον Ελληνισμό της
σημερινής Βορείου Ελλάδος στο... έλεος των Βουλγάρων, από την οποία προέκυψαν
όλα τα μεταγενέστερα αιματηρά γεγονότα στη Μακεδονία.
Η Ιστορία
μάς υποδεικνύει ποιες δυνάμεις ήταν πάντοτε ιδεολογικά και εθνοφυλετικά
εχθρικές προς τη Ρωμιοσύνη και τον Ελληνισμό. Αυτές οι ίδιες δυνάμεις συνασπίζονται
και σήμερα κατά του Ελληνισμού και της Ελλάδος.
Στο
παρελθόν, μας κορόϊδευαν και μας παραπλανούσαν με το «ομόδοξον»... Τώρα όμως,
που αποκαλύπτουν και το μίσος τους κατά της μήτρας του Γένους μας, του
Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Μητρός όλων των νεωτέρων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών
και Πρωτοθρόνου Εκκλησίας, αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν
πουθενά, δεν έχουν αληθινή Ορθοδοξία και Ορθοδοξία, καθοδηγούνται διαχρονικά
από την αλαζονεία, τον εωσφορικό τύφο του εγωισμού και σοβινισμού και από τα
απάνθρωπα και σατανικά συμφέροντά τους.
Και σε
αυτά τα συμφέροντα πάντα, ιδεολογικά, βρίσκουν απέναντι τους Φιλελεύθερους
Έλληνες. Γιατί η Αυτοκρατορία του Κακού πάντα ενοχλείται από το Φως.
Το «ομόδοξον»,
άλλωστε, δεν εμπόδιζε τον τσάρο Αλέξανδρο Β΄, τον υπαίτιο της ανθελληνικής
Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, να λέει προς τον Άγγλο πρέσβη Σεϋμόρ στην Αγία
Πετρούπολη το 1878: «Δεν συμφέρει εις την Αυτοκρατορίαν (Ρωσία) να γίνει η
Ελλάς ισχυρό κράτος. Ελληνικό Βασίλειο ισχυρό θα αποτελούσε σιδηρούν μοχλόν επί
των μεσημβρινών πυλών της Ρωσίας. Η προέκτασις των ελληνικών ορίων, αν όχι
μέχρι του Ευξείνου τουλάχιστον μέχρι του Ελλησπόντου, αφαιρεί από την Ρωσίαν
την ναυτικήν επικράτησιν και επ' αυτού ακόμη του Ευξείνου, και κατακλείει εντός
της Μαύρης Θαλάσσης πάσαν προς την μεσημβρίαν τάσιν της Ρωσίας».
Ο ίδιος
τσάρος έδινε στο Ρώσο πρεσβευτή Ιγνάτιεφ, που διαπραγματευόταν εκ μέρους του με
την Υψηλή Πύλη τη Συνθήκη, την εντολή: «ουδεμίαν σπιθαμήν (γης) υπέρ του
Βασιλείου της Ελλάδος»!!!
Ενώ ο
φρικαλέος αυτός Μοσχοβίτης πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη, ο δίκαια αποκληθείς
από διπλωμάτες της εποχής «πατέρας του ψεύδους και νεκροθάφτης του
Ελληνισμού», κατά την υπογραφή της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, φέρεται να
δήλωσε σε Βουλγάρους: «...και τώρα οι Έλληνες ας έρθουν κολυμπώντας στην
Κωνσταντινούπολη». Σε συνέντευξή του δε στην εφημερίδα του Λονδίνου «Ημερήσια
Νέα», το Μάιο του 1878, σε ερώτηση δημοσιογράφου γιατί παραγκωνίζεται τόσο πολύ
το ελληνικό στοιχείο της περιοχής, απάντησε με χαρακτηριστική δόση κυνισμού και
ιταμότητας: «Επιχειρήσαμεν τον πόλεμον ουχί υπέρ των Ελλήνων, αλλά υπέρ των
Βουλγάρων. Δεν είναι δυνατόν να χάνω πολύτιμον χρόνον εργαζόμενος υπέρ των
Ελλήνων»...
Και τότε,
η Ελλάς βοηθήθηκε -και τα ανθελληνικά σχέδια της Μοσχοβίας σε βάρος του Ελληνισμού
της Μακεδονίας ματαιώθηκαν- λόγω της αντίδρασης των δυτικών δυνάμεων. Έτσι,
μόλις ένα μήνα μετά την υπογραφή της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, επί
κυβερνήσεως Β. Ντισραέλι, ο Άγγλος υπουργός εξωτερικών Λόρδος Ρόμπερτ Σέσιλ,
στις 1 Απριλίου του 1878, απευθύνει εγκύκλιο προς τις άλλες Δυνάμεις
επικρίνοντας με δριμύτητα την Συνθήκη αυτή, ιδιαίτερα με το επιχείρημα ότι
προσαρτώνται στο νέο βουλγαρικό κράτος χώρες κατοικούμενες από Έλληνες και ότι
οι μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται να εισαχθούν στις άλλες επαρχίες (Ήπειρο,
Θεσσαλία, Κρήτη) θα υπόκεινται στο ρωσικό έλεγχο. Εκτός όμως του Άγγλου
υπουργού των Εξωτερικών και άλλοι εξέχοντες πολιτικοί, ιστορικοί και διπλωμάτες
κατήγγειλαν την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Συγκεκριμένα ο W. Miller την
χαρακτήρισε «κατάφωρη παραβίαση της δικαιοσύνης και της Εθνολογίας».
Ο
αναγιγνώσκων νοείτω και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.
