Του Ανδρέα Λουδάρου
Την Παρασκευή το απόγευμα ο Πατριάρχης της Μόσχας θα σταθεί μπροστά από το εικόνισμα της Παναγίας για να ψάλλει την Α΄ Στάση των Χαιρετισμών. Την ώρα που σε ολόκληρο τον κόσμο θα ακούγονται τα ουρλιαχτά των θυμάτων της θηριωδίας που συντελείται υπό τις ευλογίες του στην Ουκρανία, εκείνος φορώντας τα λαμπερά του άμφια θα προσποιείται τον πιστό ορθόδοξο χριστιανό. Τον προασπιστή της πίστεως για την ακρίβεια. Θα απαγγείλει όμορφους στίχους όπως το «Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι’ ης κατέβη ο Θεός·» ενώ μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά του, στην Ουκρανία, μάνες θρηνούν τα παιδιά τους, μάνες θάβουν τις κόρες και τα νεογέννητα ή αγέννητα εγγόνια τους, μάνες βγάζουν αίμα αντί για δάκρυα από τα μάτια.
Κι όλα αυτά γιατί σε αντίθεση με την Θεοτόκο, ο ίδιος έχει
ευλογήσει την «κλίμακα» από την οποία «κατεβαίνει» ο όλεθρος κι ο
θάνατος. Το απόλυτο μαύρο σκοτάδι, το έρεβος.
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό. Με τι θράσος αυτός ο
άνθρωπος θα σταθεί απέναντι από την εικόνα της Θεοτόκου να ψάλλει αυτά τα λόγια
όταν ο ίδιος έχει ευλογήσει αυτήν την αιματοχυσία;
Πώς θα ψάλλει προς την Θεοτόκο το «Χαίρε, δι’ ης ηνοίχθη Παράδεισος»
όταν δι’ αυτού και δια των ευλογιών του ηνοίχθη Κόλαση; Οι
βόμβες και οι ρουκέτες που ισοπέδωσαν το νοσοκομείο στη Μαριούπολη ήταν
ποτισμένες με τον αγιασμό του.
1.500 ψυχές χάθηκαν σήμερα στη Μαριούπολη. Γυναίκες και παιδιά οι
περισσότεροι. Ποιο ήταν το αμάρτημά τους, Αγιώτατε Πατριάρχα της Μόσχας;
Το αμάρτημα του Κυρίλλου και των ανθρώπων του δεν είναι απλά πως δεν
λέει τίποτα ενάντια σε αυτόν τον άδικο πόλεμο. Δεν είναι απλά το ότι βρίσκει
απίστευτες αιτιάσεις για να τον δικαιολογήσει. Το μεγαλύτερο αμάρτημα του είναι
πως όλα αυτά τα χρόνια που κυβερνά την χώρα του ο συγκεκριμένος άνθρωπος, κι
έβλεπε πού την πάει και τι σκοπούς είχε, όχι μόνο δεν δημιούργησε τα απαραίτητα
πνευματικά «αντισώματα» στον τόπο του ώστε κανείς ηγέτης να μην μπορεί να
ξεκινήσει μια τέτοια αιματοχυσία αλλά συμμετείχε ενεργά στην οικοδόμηση
αυτού του εκτρώματος, αυτού του θηρίου που σήμερα κατασπαράζει την Ουκρανία και
τραβάει ολόκληρο τον κόσμο στο σκοτάδι.
Αρνούμαι να γενικεύσω πως αυτό είναι η Ρωσία αλλά σίγουρα αυτό το οποίο
πρεσβεύει ο Κύριλλος δεν είναι Εκκλησία. Εγώ κι ο Πατριάρχης της Μόσχας
είναι βέβαιο πως δεν πιστεύουμε στον ίδιο Θεό. Μπορεί να κάνουμε τον
Σταυρό μας με τον ίδιο τρόπο, να λέμε στους ναούς το ίδιο Πιστεύω, μπορεί να
έχουμε τους ίδιους Αγίους αλλά στα δικά μου μάτια (και παρακαλώ συγχωρήστε μου
το πρώτο πρόσωπο) το μόνο κοινό που έχει αυτός ο άνθρωπος με την Πίστη μου
είναι η Κόλαση. Γιατί όλα όσα πρεσβεύει κι όλα όσα στηρίζει είναι αυτά που στη
δική μου Πίστη περιγράφονται στην Κόλαση.
Ο Κύριλλος και οι άνθρωποί του επέλεξαν πριν λίγο καιρό να διακόψουν
την Κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Εκκλησία της Ελλάδος, το
Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και την Εκκλησία της Κύπρου. Τότε όλοι ή τουλάχιστον
αρκετοί είπαμε πως πρέπει να διατηρηθούν χαμηλά οι τόνοι ώστε να βρεθεί ο
τρόπος να επιστρέψουν, γιατί δεν γίνεται για ένα διοικητικό ζήτημα να
διασπαστεί η Ορθοδοξία.
Πλέον όμως τα γεγονότα μας ξεπερνούν. Ο Κύριλλος
έχει διακόψει πλέον όχι απλά την Κοινωνία αλλά κάθε σχέση με αυτό που
ονομάζεται Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ακόμη κι ένας τυφλός θα μπορούσε να δει
ότι ο Άγγελος της Μόσχας έχει πέσει… είναι έκπτωτος.
ΙΣΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Η
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το μαρτύριο των γυναικόπαιδων
στην Μαριούπολη σήμερα. Είναι σκληρές εικόνες αλλά κάποτε πρέπει να δούμε την
αλήθεια στα μάτια μπας και ελευθερωθούμε κάποτε. Μου τις έστειλε ένας Ουκρανός
ιερέας ο π. Σεργκέι Γκόρμπικ που αυτήν την στιγμή που εγώ σας γράφω εκείνος
είναι με τους στρατιώτες στη Λβιβ.
Τις φωτογραφίες του τις έστειλε ένας άλλος κληρικός από τη Μαριούπολη…
Τη Μαριούπολη… την πόλη της Μαρίας. Αυτής της Μαρίας στην οποία ξεδιάντροπα θα
απευθύνει
