Κάθε φορά που διαβάζω μία παρέμβαση, συνέντευξη ή δήλωση, κάποιων Προκαθημένων ή εκπροσώπων συγκεκριμένων Τοπικών Εκκλησιών για το Ουκρανικό και -με αφορμή αυτό- εν γένει για την Ορθόδοξο Εκκλησία, κυριολεκτικά θλίβομαι και οδυνώμαι και οικτείρω όλους αυτούς που για το...
χρήμα ή ένεκεν άλλων "υποχρεώσεων" και "δεσμεύσεων" παρέχουν ιταμή εκδούλευση στους ανίερους πόθους της Μοσχοβίας.
Οι ταλαίπωροι αυτοί Προκαθήμενοι ή εκπρόσωποι συνιστούν οι ίδιοι τη μεγαλύτερη απειλή για την ενότητα της Εκκλησίας. Διότι ενότητα μπορεί να υπάρχει μόνον εν τη αληθεία και όχι φυσικά με τους όρους του κόσμου τούτου που επιδιώκει η Μοσχοβία, συνεπικουρούμενη από τους ευτελισμένους δορυφόρους της. Τέτοια "ενότητα" είναι του διαβόλου, του πατέρα του ψεύδους και της ανομίας. Τέτοια "ενότητα" δεν την θέλει ο Θεός και φυσικά δεν την θέλουν και όλοι όσοι πιστεύουν με ανιδιοτέλεια στον Θεόν και στην Εκκλησία Του.
Να τους χαίρονται λοιπόν οι Μοσχοβίτες τους ξεπεσμένους αυτούς εκκλησιαστικούς ηγετίσκους και ανάξιους διαδόχους μεγάλων και αγίων προκατόχων τους. Τέτοια ανδρείκελα του πουτινισμού δεν είναι φορείς του Αγίου Πνεύματος και η γνώμη τους δεν έχει καμία θεολογική και κανονική βαρύτητα.
Και επειδή σε όλες τις Τοπικές Εκκλησίες, ακόμη και στις πιο "ξεπουλημένες" στο Μόσχοβο, υπάρχουν υγιείς εκκλησιαστικές φωνές και συνειδήσεις, ας προσευχόμαστε στον Αρχηγό της Εκκλησίας μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, να τις ενδυναμώσει και να τις καταστήσει εν καιρώ ευθέτω κυρίαρχες, ώστε να αποσοβηθεί το οριστικό σχίσμα, που στην πραγματικότητα θα είναι η έκπτωση εκείνων από τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
