Με αφορμή το Ουκρανικό
Εκκλησιαστικό Ζήτημα, πολύ μελάνι έχει χυθεί κατά το τελευταίο έτος, πολλά
έχουν γραφεί, πολλά έχουν ειπωθεί ένθεν κακείθεν, δηλαδή τόσο από τους
υποστηρικτές όσο και από τους πολεμίους της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας.
Αυτό που αβίαστα διαπιστώνει
κάθε καλοπροαίρετος παρατηρητής, είναι ότι πίσω από την εχθρότητα και την
αδυσώπητη πολεμική των αντιπάλων της Αγιωτάτης Ορθοδόξου Εκκλησίας της
Ουκρανίας, της 15ης Αυτοκέφαλης τοπικής Εκκλησίας στο ενιαίο και αρραγές
σύστημα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ο κύριος και
τελικός στόχος δεν είναι τόσο τα εκατομμύρια των ευλογημένων Ουκρανών Ορθοδόξων
αδελφών μας, που ηλεήθηκαν από τον Θεόν και επανενσωματώθηκαν στο Άγιο Σώμα της
Εκκλησίας, αλλά η ίδια αυτή η φιλόστοργος κοινή πάντων των Ορθοδόξων Μήτηρ και
Τροφός, το Ιερό Κέντρο της Ορθοδοξίας, η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, το
Πάνσεπτο Οικουμενικό Πατριαρχείο, που κατά χρέος και κατά δικαίωμα μερίμνησε
για την αποκατάσταση της κατ’ αυτών πολυετούς αδικίας.
Στόχος λοιπόν τελικά είναι η
αμφισβήτηση και ανατροπή Ιερών και Καθηγιασμένων Θεσμών της Εκκλησίας μας, διά
των οποίων ο Οικουμενικός Θρόνος αναγνωρίζεται ως ο Πρώτος και Πρωτεύθυνος μέσα
στο σύστημα της Εκκλησίας, επωμισθείς με την σταυροαναστάσιμη θυσιαστική ευθύνη
της μέριμνας «πασών των Εκκλησιών», κατά τον ιερό Απόστολο, και της διασφάλισης
«της των πάντων ενώσεως» εν τη πίστει και τη αληθεί ομολογία.
Στα πλαίσια αυτής της
πολεμικής των υποκινούμενων από τους εχθρούς της αληθείας πεπλανημένους
αδελφούς του Βορρά, εντάσσεται και η θεήλατος προσπάθεια να αμφισβητηθεί ο υπό
των Οικουμενικών Συνόδων και της Καθηγιασμένης Πράξης της Εκκλησίας οντολογικός
χαρακτήρας της Μεγάλης Εκκλησίας ως Μητέρας Εκκλησίας πάντων των Ορθοδόξων.
Εσχάτως μάλιστα, υπό την ενορχήστρωση της Μοσχοβίας και την πρόθυμη συναρρωγή
των πειθαναγκασθέντων δορυφόρων της (όπως είναι π.χ. ορισμένοι αχάριστοι και
μητραλοίες Επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας), επιδιώχθηκε η ανατροπή των
πατροπαραδότων θεσμίων και της εκκλησιαστικής τάξεως με τον αθεολόγητο και
ανιστόρητο νεολογισμό ότι τάχα η Μητέρα Εκκλησία είναι το... Πατριαρχείο
Ιεροσολύμων!!! Ισχυρισμός βλάσφημος και αναιδής, που αντίκειται σε Αυτό το
Πανάγιο και Τελεταρχικό Πνεύμα, διά της εμπνεύσεως του Οποίου οι Θειότατοι
Πατέρες της Εκκλησίας εθέσπισαν συνοδικώς και δεσμευτικώς την Ιεραρχία και την
Τάξη των Παλαιφάτων Θρόνων, ορίζοντες επανειλημμένως και αδιακρίτως ως Πρώτο
Θρόνο της Οικουμένης τον της Κωνσταντινουπόλεως (όπως ισχύει πλέον μετά το
Σχίσμα του 1054, προηγουμένως έχων τα ίσα πρεσβεία με τον της παλαιάς Ρώμης),
ενώ για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ούτε καν αυτή την δεύτερη ή την τρίτη θέση
δεν επεφύλαξαν, αλλά έσχατο τη τάξει καθόρισαν να είναι, μετά δηλαδή τους
Θρόνους της Αλεξανδρείας και της Αντιοχείας.
Μάλιστα, οι μητραλοίες και
θεομάχοι αυτοί και βλασφημούντες κατά του Πνεύματος του Αγίου πλάνοι
χρησιμοποιούν ενίοτε μέχρι και αυτό το Ιερό «Πηδάλιο» του Αγίου Νικοδήμου του
Αγιορείτου, εκλεκτού και ηγιασμένου τέκνου του Αγιωνύμου Όρους και της Μεγάλης
Εκκλησίας, παρερμηνεύοντας αποσπασματικά Κανόνες, ερμηνείες Κανόνων και σχόλια
του μεγάλου αυτού Οσίου, με στόχο να αμφισβητήσουν τα Προνόμια, τα Δίκαια και τις
Ευθύνες της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Αλλά οι ταλαίπωροι και
θεομπαίχτες που αποτολμούν τέτοια ύβρη και συκοφαντία κατά του Οσίου Νικοδήμου,
έχουν να λάβουν από τον ίδιο αυτό Ιερό άνδρα την απάντηση και τον έλεγχο για
τις βλασφημίες τους. Διότι, στη συγκλονιστική αφιέρωση που ο ίδιος και ο
Ιερομόναχος Αγάπιος, δηλαδή οι συντάκτες του Πηδαλίου, προτάσσουν στην έκδοσή
του, εκφράζουν με ιερό ζήλο και θεοπνευστία την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία της
Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, αποκαλώντας το Οικουμενικό
Πατριαρχείο ως Ιεραρχικωτάτην, Θεοκυβέρνητον και των Ορθοδόξων απάντων Μητέρα
φιλοστοργώτατον, ως κοινήν Μητέρα των ορθοδόξων και ως Σεβασμίαν
ΝΑΥΝ, αντίτυπον και εκπροσωπούσαν την οικουμενικήν και παγκόσμιον ολκάδα της
Καθολικής Εκκλησίας.
Με τις πρεσβείες, λοιπόν,
του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου, του Μεγάλου αυτού Διδασκάλου
της Εκκλησίας μας, Κύριος ο Θεός να κρατύνει και να περιφρουρεί τον Αποστολικόν
Οικουμενικόν Θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως και να συνετίζει τους άφρονες
πολεμίους και υβριστές του. Αμήν.
Παραθέτομε τις σχετικές αναφορές από
την αφιέρωση στο «ΠΗΔΑΛΙΟ»:
ΤΗ ΙΕΡΑΡΧΙΚΩΤΑΤΗ
ΘΕΟΚΥΒΕΡΝΗΤΩ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ
ΜΗΤΡΙ ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΟΤΑΤΗ
ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΤΗΝ ΜΕΤ’ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΑΠΑΣΗΣ ΥΙΪΚΗΝ ΑΜΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΙΚΗΝ
ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΝ ΑΠΟΝΕΜΟΜΕΝ.
Εις τας Ιεράς ΣΟΥ αγκάλας
αφιερούται, ω κοινή ΜΗΤΕΡ των ορθοδόξων, αγία του ΧΡΙΣΤΟΥ μεγάλη ΕΚΚΛΗΣΙΑ, το
Πηδάλιον της καθολικής Εκκλησίας, ... και το Πνευματικόν τούτο Πηδάλιον τόσον
είναι αναγκαίον και απαραίτητόν ΣΟΙ τη Πνευματική και Σεβασμία ΝΗΪ, τη αντιτύπω και εκπροσωπούση την οικουμενικήν
και παγκόσμιον ολκάδα της Καθολικής Εκκλησίας...
Της Υμετέρας Ιεραρχικωτάτης,
Οικουμενικής και Θεοδοξάστου
Μεγαλειότητος, τέκνα εν
Κυρίω ελάχιστα άμα και ευπειθέστατα,
Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΠΕΦΙΛΗΜΕΝΗ ΔΥΑΣ
ΑΓΑΠΙΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ
