Έχοντας την υποδουλωμένη ηγεσία της Σερβικής Εκκλησίας στο πλευρό τους, οι Μοσχοβίτες έχουν χάσει κάθε
μπούσουλα ηθικής και αξιοπρέπειας.
Με χυδαιότητα
διαστρεβλώνουν τα πάντα. Την Ιστορία, τους Ιερούς Κανόνες, την Τάξη της
Εκκλησίας, την Εκκλησιολογία, την ίδια την Ορθοδοξία τελικά.
Τελευταίο
επαίσχυντο "κρούσμα" αυτού του ιστορικού αναθεωρητισμού, με τον οποίο
πλανώνται και πλανούν τους υποτελείς τους, προήλθε, για μία ακόμη φορά, από το
χαλκείο του κακόφωνου "μαέστρου" της διαπλοκής, του Μητροπολίτη
Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνος Αλφέγιεφ. Και το είδαμε να δημοσιεύεται και σε ελληνικά
μέσα ως εξής:
"Την εορτή του Αγίου Πνεύματος, στις 8 Ιουνίου 2020, πανηγύρισε ο
Ιερός Ναός του Μετοχίου του Πατριαρχείου Μόσχας στο Βελιγράδι.
Της Θείας Λειτουργίας ανήμερα της εορτής στο Μετόχι προεξήρχε ο
Αγιώτατος Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος, συλλειτουργησάντων του Προϊσταμένου του
Μετοχίου Πρωθιερέα Βιταλίου Ταράσγιεφ και κληρικών του Βελιγραδίου. ...
Ο κληρικός τόνισε τις αδελφικές σχέσεις μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών
Σερβίας και Ρωσίας, η έναρξη των οποίων ανάγεται ακόμη στην εποχή του Αγίου
Σάββα Σερβίας, ο οποίος εκάρη μοναχός στην Αγιορείτική Ιερά Μονή Ρωσικού..." (!!!!!!!!)
Μεγαλύτερη
ατιμία από αυτήν δεν θα μπορούσε να εκστομίσει ο εγκάθετος της Μοσχοβίας στο
Βελιγράδι. Το ότι ο Άγιος Σάββας εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου
Παντελεήμονος Αγίου Όρους, αυτό είναι αλήθεια. Ο Άγιος
Σάββας όμως έζησε από το 1175 έως το 1236 μ.Χ. Η Μονή του Αγίου
Παντελεήμονος έγινε "ρωσική", με τα γνωστά γεγονότα του
Πανσλαβιστικού εξτρεμισμού και τις ραδιουργίες της Ρωσίας, μόλις στα τέλη του
19ου αιώνα! (βλ. «ΔΑΝΙΗΛ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ
ΑΝΑΦΥΕΙΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΤ' ΑΘΩ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ, ΕΝ
ΠΑΤΡΑΙΣ, 1927» το οποίο και ο καθένας μπορεί να μελετήσει εδώ). Μέχρι τότε, η πλειοψηφία των μοναχών και ο
ηγούμενός της ήταν Έλληνες. Σε κάθε περίπτωση -ακόμη και σήμερα δηλαδή που οι
μοναχοί και ο ηγούμενος είναι σλάβοι, Ουκρανοί και Ρώσοι- η Μονή Αγίου
Παντελεήμονος, όπως και ολόκληρο το Άγιο Όρος, υπαγόταν πάντα και υπάγεται στο
Οικουμενικό Πατριαρχείο. Δεν έχει λοιπόν καμία σχέση με τη "Ρωσική
Εκκλησία". Πολλώ δε μάλλον, δεν συνιστά τεκμήριο για "τις αδελφικές
σχέσεις μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών Σερβίας και Ρωσίας" η κουρά του
Αγίου Σάββα σε Αγιορείτικη Μονή, υπό την δικαιοδοσία και ευλογία του
Οικουμενικού Πατριαρχείου!
Ο Άγιος
Σάββας Σερβίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε πνευματική σχέση, όχι με τους
Μοσχοβίτες. Στο Ιερό Κέντρο της Ορθοδοξίας υπαγόταν και με αυτό συνεργαζόταν
μέχρι που, με απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού
Πατριαρχείου, δόθηκε η ανεξαρτησία στην Εκκλησία της Σερβίας. Μάλιστα, στις 15
Αυγούστου 1219, κατά τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου, ο Άγιος Σάββας
ορίστηκε από τον Πατριάρχη Μανουήλ Α΄ Κωνσταντινουπόλεως στη Νίκαια ως πρώτος
Αρχιεπίσκοπος της αυτοκέφαλης (ανεξάρτητης) Σερβικής Εκκλησίας.
Πού βλέπει
λοιπόν το ΤΕΕΣ του Ιλαρίωνα την έναρξη των σχέσεων "μεταξύ των Ορθοδόξων
Εκκλησιών Σερβίας και Ρωσίας" στον Άγιο Σάββα και στον 13ο αιώνα; Γιατί
δεν λένε την αλήθεια; Ότι η σχέση αυτή ξεκίνησε και εργαλειοποιήθηκε με τον
Πανσλαβισμό του 19ου αιώνα, μέσω του οποίου η Ρωσία ανακάτεψε τα Βαλκάνια και
έστρεψε τους μέχρι τότε ειρηνικώς συμβιώνοντας λαούς τον ένα εναντίον του
άλλου;
Ντρέπονται
για την Ιστορία τους οι Μοσχοβίτες! Ντρέπονται γιατί ήταν πάντα φορείς
ακαταστασίας, αιματοχυσίας, διχασμού και αδελφοκτονίας.
Δόξα τω Θεώ
που η Ιστορία ούτε παραγράφεται ούτε ξαναγράφεται!
