Η Εκκλησία, έστω και με κάποιες παραφωνίες ελαχίστων (για τις περισσότερες από τις οποίες πάντως επενέβη ο εισαγγελέας), τηρεί και εφαρμόζει τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας εδώ και ένα χρόνο. Το έκανε αυτό ακόμη και στενοχωρώντας πολλά από τα πιστά μέλη της. Περάσαμε ένα Πάσχα, την Εορτή των Εορτών, με κλειστούς ναούς. Και το δεχθήκαμε βάζοντας την αγάπη προς τον συνάνθρωπο πάνω από όλα και διακηρύσσοντας ότι δεν κινδυνεύει η πίστη αλλά οι πιστοί.
Με τον ίδιο τρόπο που δεν κινδυνεύει η πίστη, αλλά οι πιστοί, έτσι δεν
θα κινδυνεύσει και η δημοκρατία εάν ανασταλούν, όσο διαρκεί η πανδημία, οι
μαζικές διαδηλώσεις και άλλες συγκεντρώσεις. Δεν κινδυνεύει λοιπόν η
δημοκρατία, αλλά οι πολίτες, χωρίς τους οποίους δεν υπάρχει δημοκρατία. Και
αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζει, να το σέβεται και να το εφαρμόζει, τηρώντας τους
νόμους της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, και η Αριστερά στην Ελλάδα.
Μην ξανακούσω, λοιπόν, τον κ. Τσίπρα να εγκαλεί την Κυβέρνηση ότι
"χαϊδεύει" τάχα την Εκκλησία, όπως το έκανε τότε που προέκυψε η κακή
συνεννόηση για την Εορτή των Θεοφανείων και προφανώς ο κ. Τσίπρας στενοχωρήθηκε
που η Κυβέρνηση δεν έστειλε τα ΜΑΤ στους ναούς για να βγάζουν έξω τους
πιστούς...
Μετά από τις αθλιότητες αυτών των ημερών, όπου με ευθύνη και του
κόμματός του, χιλιάδες διαδηλωτές συνωστίστηκαν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις,
καταφρονώντας το "ρίσκο" για τη δημόσια υγεία, ο κ. Τσίπρας έχασε
κάθε δικαίωμα να εγκαλεί την Εκκλησία για το αν τηρεί ή όχι τα μέτρα. Δεν του
πέφτει λόγος ούτε προσωπικά, αφού έχει δηλώσει άθεος και συνεπώς δεν δικαιούται
να ομιλεί περί της Εκκλησίας, αλλά ούτε και πολιτικά, αφού ο ίδιος καταφρονεί
τόσο βάναυσα τη νομιμότητα και την υγεία των πολιτών.
Σε οποιαδήποτε άλλη σύγχρονη δημοκρατική χώρα (που δεν υπάρχει η σκανδαλώδης
"ασυλία" των βουλευτών) ο εισαγγελέας θα είχε εγκαλέσει αυτεπάγγελτα
τα κόμματα και τους πολιτικούς αρχηγούς που ευθύνονται για αυτούς τους
απαράδεκτους συνωστισμούς "διαδηλωτών" εν μέσω πανδημίας και αυστηρής
καραντίνας.
Υ.Γ. Για να προλάβω τυχόν κριτική, και η
εικόνα στο μπαλκόνι της Ικαρίας ήταν απαράδεκτη και καταδικαστέα. Περισσότερο
για λόγους συμβολικούς παρά ουσιαστικούς. Αλλά να είμαστε ρεαλιστές και
ειλικρινείς. Ένα εφάπαξ γεγονός με 30 άτομα, στενούς συνεργάτες μάλιστα μεταξύ
τους, δεν είναι το ίδιο επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία με τις
επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις χιλιάδων... Και σε κάθε περίπτωση, για το ένα
υπήρξε αναγνώριση του λάθους, ενώ για τις διαδηλώσεις ουδεμία συναίσθηση του
κινδύνου. Αντιθέτως, πανηγυρισμοί από τα κόμματα της Αριστεράς και από τα ΜΜΕ
που εκφράζουν τη γραμμή τους, όπως φαίνεται και στην παρούσα εικόνα...
