Του Γιώργου Κακλίκη*
Πέρα από τα προσχήματα, η Εκκλησία της Μόσχας αντιδρώντας με νευρικότητα αποφάσισε να στραφεί κατά της πρωτόθρονης Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως για την απόφασή της να χορηγήσει το αυτοκέφαλο στην Ουκρανική Εκκλησία ύστερα από αίτημα της τελευταίας.
Ασφαλώς κομίζει γλαύκα στην Αθήνα όποιος υπενθυμίζει ότι η Ρωσική εκκλησία στοχεύει την πρωτοκαθεδρία της Ορθοδοξίας. Αυτός είναι ο λόγος που, με ποικίλες ευκαιρίες, καταβάλλει συστηματικές προσπάθειες μείωσης του κύρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Δεν διαγράφεται εύκολα από τη μνήμη η πεισματική άρνηση του Πατριαρχείου Μόσχας στην προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριάρχη να αποστείλει, το 1999, μαζί με τον προκαθήμενο της Καθολικής Εκκλησίας, ενωτικό μήνυμα προς τους απανταχού χριστιανούς. Όπως επίσης δεν ξεχνιέται η τήρηση απόλυτα αρνητικής και διασπαστικής τάσης του Μόσχας Κυρίλλου απέναντι στην πρόσφατη πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριαρχείου να οργανώσει την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο στην Κρήτη (2016), αρνούμενος να παραστεί σε αυτήν και ασκώντας αρνητική επιρροή σε μερικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, που είτε υποτάσσονται είτε κατ’ έθος είναι πρόθυμες για διάφορους λόγους να υπακούουν στις βουλές και τα κελεύσματα της Μόσχας.
Το «Ουκρανικό» είναι το πιο πρόσφατο δείγμα της έλλειψης μέτρου από την Ρωσική Εκκλησία που ασφυκτιά στο ρόλο που της υπαγορεύουν Σύνοδοι και κανόνες. Από τη μέθη της ισχύος - πληθυσμιακής, οικονομικής και πολιτικής- κραταιώνεται σε πολλούς Ρώσους Ιεράρχες η μεγάλη ιδέα της Εκκλησίας της Μόσχας που έχει ως όραμα το πρωτείον και τον παραγκωνισμό της Πρωτόθρονης Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Τόσο ο Πατριάρχης Κύριλλος - πρώην Μητροπολίτης Σμολένσκ και Καλίνινγκραντ και κύριος μοχλός για την ματαίωση της πρωτοβουλίας του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Πάπα για αποστολή μηνύματος ενωτικού σε όλους τους χριστιανούς- όσο και ο επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας, Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, ενοχλημένοι από τη σημασία της κίνησης του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την εκχώρηση του αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ουκρανίας, αποδύονται σε ένα άμετρο αγώνα κατά της Κωνσταντινούπολης. Με τον κ. Ιλαρίωνα να μιλάει ουσιαστικά για εκκλησιαστικό Casus Belli, επισημαίνοντας ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης «πάτησε το μονοπάτι του πολέμου».
Σε όσα πράττει η Εκκλησία της Μόσχας προστέθηκαν πολιτικές διαστάσεις, με τον εκπρόσωπό της να κάνει λόγο για ανάμειξη της Ουάσιγκτον και της Ελληνικής ομογένειας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Και σαν να μην αρκούσαν αυτό, το Ρωσικό Πατριαρχείο, «συγχέον την ταπείνωση της πίστεως με την υπεροψίαν της εξουσίας», πλαισίωσε τα περί «μονοπατιού πολέμου» με την υβριστική για το Φανάρι δήλωση ότι το τελευταίο «μόνο του παρουσιάζεται ως επικεφαλής Εκκλησιών των ανά την υφήλιο τριακοσίων εκατομμυρίων Ορθοδόξων» με την προσθήκη ότι «ο εμφανιζόμενος ως sui generis Πατριάρχης της Ορθοδοξίας κ. Βαρθολομαίος, με την παραχώρηση της αυτοκεφαλίας στη Ουκρανική Εκκλησία, θα χάσει τους μισούς πιστούς όπως και την αναγνώρισή του από αυτούς ως πρώτου μεταξύ ίσων της Ορθοδοξίας».
* Ο κ. Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή
Πηγή: www.liberal.gr
