Και πριν ακόμη παραδοθεί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ στον Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο ο Τόμος της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας (το οποίο θα γίνει στην Κωνσταντινούπολη στις 6 Ιανουαρίου 2019) ο Πανάγαθος και Παντοδύναμος Θεός, ευλογώντας και δικαιώνοντας τις ορθές Αποφάσεις της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, οδηγεί σιγά αλλά σταθερά τα πράγματα σε αίσιο τέλος. Αυτό το έχουν αντιληφθεί ουσιαστικά και οι Ρώσοι, γι' αυτό και όλες οι τελευταίες τοποθετήσεις τους είναι...
άσφαιρα πυρά, ξεσπάσματα απογοήτευσης και ηττοπαθούς ψευτοτραμπουκισμού (με κορυφαίο εκείνο του Πούτιν που κατηγόρησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για... χρηματισμό!), ενώ δεν λείπουν και οι δειλές μεν προς το παρόν, αλλά διακριτές, μοσχοβίτικες φωνές που ομιλούν για επανέναρξη ενός διαλόγου...
Οι Ρώσοι, ως πνευματικά νήπιοι και εκκλησιαστικά ανώριμοι, νόμιζαν επί τόσους αιώνες ότι μπορούν να καθυποτάξουν την Εκκλησία με την κοσμική τους ισχύ, με τα όπλα και τα ρούβλια, με θέλγητρα και φόβητρα... Ό,τι ακριβώς έκαναν και οι αρχαίοι απηνείς διώκτες της Εκκλησίας, οι ειδωλολάτρες αυτοκράτορες της Ρώμης... Οι Ρώσοι το είχαν πράξει αυτό πολλές φορές μέσα στην Ιστορία. Με αυτόν τον βίαιο και αναγκαστικό τρόπο υφάρπαξαν τη δική τους Αυτοκεφαλία, έχοντας ουσιαστικά αιχμάλωτο και εγκλωβισμένο στη Μόσχα τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη μέχρι να τους την... παραχωρήσει (αντικανονικά κατ' αρχήν, χωρίς δηλαδή Συνοδική Απόφαση...), αλλά με αυτούς τους τρόπους επενέβαιναν πάντοτε αντικανονικά και σε άλλες τοπικές Εκκλησίες.
Αυτό συνέβη, επί παραδείγματι, με την Εκκλησία της Γεωργίας, για την οποία διαβάζουμε τα εξής πληροφοριακά στην ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου: "Ἡ κατά τόν 1ον αἰῶνα ὑπό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου ἱδρυθεῖσα Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας (Ἰβηρίας) ἀνεδέχθη ἐξ ὁλοκλήρου τόν χριστιανισμόν κατά τόν 4ον αἰῶνα κατόπιν ἱεραποστολικῆς δράσεως τῆς ἰσαποστόλου Ἁγίας Νίνας ἐκ τῆς Καππαδοκίας. Ἐν συνεχείᾳ τόν 5ον αἰῶνα ἀνεγνωρίσθη αὐτοκέφαλος ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ ὁποίου ἀνῆκε κανονικῶς. Τῷ 1811 ἐστερήθη τῆς ἱστορικῆς προνομίας αὐτῆς, καταργηθείσης ἀντικανονικῶς ὑπό τοῦ τότε αὐτοκράτορος τῆς Ρωσσίας. Μόνον τῷ 1917 κατέστη δυνατή ἡ ἀποκατάστασις τῆς ἱστορικῆς ἀνεξαρτησίας τῆς αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας. Χάρις δέ εἰς τήν πρωτοβουλίαν τοῦ ἀοιδίμου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Δημητρίου τό ζήτημα τῆς κανονικότητος τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας ἐπανεθεωρήθη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῇ 3ῃ Μαρτίου 1990, Πατριαρχικῇ καί Συνοδικῇ ἀποφάσει, ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας (Ἰβηρίας) ἀνεκηρύχθη αὐτοκέφαλος, ἐκδοθέντος τοῦ σχετικοῦ Συνοδικοῦ Τόμου".
Αλλά ο Θεός ούτε εμπαίζεται ούτε αναγκάζεται. Στην Αγία Του Εκκλησία θα κάνει στο τέλος το δικό Του Θέλημα, έστω και μέσω κάποιων πρόσκαιρων πειρασμών και ταλαιπωριών. Αυτό μας έχει διδάξει η δισχιλιετής Εκκλησιαστική Ιστορία και μόνο ανόητοι και άφρονες μπορούν να το αρνηθούν και να το παραγνωρίσουν.
Το Πάνσεπτον Κέντρον της Ορθοδοξίας και ο Πρώτος της Εκκλησίας Επίσκοπος, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης, έχοντας πάντοτε ως ασφαλή και απλανή οδηγό το Θέλημα του Θεού και τους απαρασάλευτους Ιερούς Κανόνες των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, οδηγούν με βεβαιότητα και πληροφορία το ιερό σκάφος της Ορθοδοξίας σε αυτούς τους ταραγμένους και θυμωμένους καιρούς. Χωρίς να υπολογίζουν τον ιταμό θυμό των ισχυρών της ημέρας, αλλά φοβούμενοι μόνο τον Θεό.
Για το λόγο αυτό, η Ορθή και Δίκαιη Απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την παροχή Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας τελικώς θα γίνει αποδεκτή από όλες τις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, ακόμη και από εκείνες που εκφράζουν ίσως κάποιες επιφυλάξεις, αλλά σε τελική ανάλυση δεν μπορούν να παραθεωρήσουν τα Ιστορικά Προνόμια του Οικουμενικού Θρόνου ούτε να καταφρονήσουν τα εκ Θεού απαράγραπτα δίκαιά του.
Στην κατεύθυνση αυτή, ήδη το Πατριαρχείο Γεωργίας προσανατολίζεται στην έκδοση επίσημης Συνοδικής Απόφασης τον προσεχή Ιανουάριο, μετά την παράδοση του Τόμου, με την οποία θα αναγνωρίσει κανονικώς την Αυτοκέφαλο Εκκλησία της Ουκρανίας και τον Προκαθήμενό της, Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο. Ήδη έχουν ξεκινήσει οι σχετικές συζητήσεις μέσα στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου της Γεωργίας και, παρά κάποιες μεμονωμένες διαφωνίες, η Εκκλησία αυτή τελικώς θα πράξει το ορθό και το δίκαιο, καταφέροντας ένα καίριο πλήγμα στο ασεβές γόητρο και την επηρμένην οφρύν των Ρώσων, διαψεύδοντας πανηγυρικά την ελεεινή τους προπαγάνδα, ότι τάχα το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι "απομονωμένο" μετά την Απόφαση για την Ουκρανία.
