Όλοι οι άνθρωποι του Θεού κατά την ημέρα των Χριστουγέννων, τουλάχιστον κατά αυτήν τη μεγάλη ημέρα, προσπαθούν να ειρηνεύσουν και να γίνουν και οι ίδιοι πηγή ειρήνης και αγάπης προς πάσαν την κτίσιν... Αφουγκραζόμενοι την διά των Ασωμάτων φωνή του Ουρανού: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
Υπάρχουν όμως και κάποιοι, των οποίων οι...
ανειρήνευτες καρδιές δεν μπορούν να γευθούν αυτή τη θεοδώρητο ειρήνη ούτε να την μεταλαμπαδεύσουν στους άλλους. Μολονότι, εκ της θέσεώς τους μέσα στην Εκκλησία, θα έπρεπε να είναι οι κατεξοχήν κήρυκες αυτής της ειρήνης...
Δεν θα χρειαζόταν ούτε αυτός ο μικρός οιονεί πρόλογος, για να αντιληφθεί κανείς το βάθος της καταπτώσεως του κατεξοχήν υπευθύνου -και κατ’ εμέ ενόχου- της «εξωτερικής πολιτικής» του Πατριαρχείου της Μόσχας. Του ανθρώπου που φέρει τεράστιο μερίδιο της ευθύνης για τη μεγάλη ρήξη της Ρωσικής Εκκλησίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Του διαβόητου πια Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ, Ιλαρίωνος Αλβέγιεφ, του και μαέστρου επικαλουμένου, λόγω της υποτιθέμενης ενασχόλησής του με τη μουσική σύνθεση... Και λέγω υποτιθέμενης, διότι ο εν λόγω ούτε από τη μουσική φαίνεται να γνωρίζει πολλά πράγματα, αφού θα έπρεπε να ήταν περισσότερο ευαίσθητη και συμπαθής η καρδιά του, αν όντως δονούνταν από τον δημιουργικό οίστρο της μουσικής καλλιέπειας.
Η κατάπτωση του εκκλησιαστικού αυτού ανδρός του μοσχοβίτικου Πατριαρχείου φάνηκε τόσο κραυγαλέα και κατά την ημέρα των Χριστουγέννων, 25 Δεκεμβρίου 2018 με το Ιουλιανό Ημερολόγιο (7 Ιανουαρίου 2019 με το δικό μας), όταν, όπως πληροφορούμαστε από τη δική του επίσημη ιστοσελίδα, στο «κήρυγμά» του προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα, αντί για την ειρήνη και την αγάπη και τη θεία συγκατάβαση της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, επέλεξε να απευθύνει... πολεμοχαρές διάγγελμα, με αφορμή τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Ορθοδοξία, τα οποία ο ίδιος και οι λοιποί ομόφρονές του Μοσχοβίτες εκλαμβάνουν ως... επίθεση («πολεμικές επιχειρήσεις» κατά τα λεγόμενά του!) προς την Ρωσική Εκκλησία... Χαρακτηριστικό σημείο που υποδηλώνει τις σκοτεινές προθέσεις και τον αρνητικό ρόλο του προσώπου αυτού είναι η διαβεβαίωσή του ότι θα συνεχίσουν αυτόν τον πόλεμο «μέχρι τη νίκη»...!!! Ενώ, ως αυθεντικός «χριστιανο-ταλιμπάν» δεν παραλείπει τα γνωστά τσιτάτα των... «ιεροπολεμιστών» (τζιχαντιστών): «... ξέρουμε ότι εκτελούμε το ιερό χρέος της άμυνας των συνόρων της Αγίας μας Εκκλησίας»...
Παραθέτουμε λοιπόν αυτολεξεί τα επίμαχα αποσπάσματα από το κακότεχνο και κακόφωνο πολεμικό εμβατήριο του Αλβέγιεφ, που αποδεικνύει πώς αντιλαμβάνονται δυστυχώς την Εκκλησία και το ρόλο της οι θιασώτες του «Ρωσικού Κόσμου» (Russian World), οι πειθήνιοι βραχίονες και παραρτήματα του Καθεστώτος Πούτιν και των γεωστρατηγικών του σχεδιασμών. Μια «Εκκλησία» κακοφορμισμένη, στα όρια της αίρεσης και της πλάνης, που χωρίζει, που έχει «σύνορα» αυστηρά και αδιαπέραστα, τα οποία στρέφονται ενάντια στους άλλους Ορθοδόξους που όμως δεν είναι Ρώσοι ή έστω ρωσόδουλοι «προσήλυτοι», μια «Εκκλησία» συνεπώς που δεν έχει καμία σχέση με το «επί γης ειρήνη» και με την εν Χριστώ πάντων ενότητα.
Η παράθεση των λόγων του Ιλαρίωνος γίνεται στο πρωτότυπο, όπως δημοσιεύεται στην επίσημη σελίδα του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, σε ελληνική και σε αγγλική μετάφραση. Στη δεύτερη βοήθησε καλός φίλος, άριστος γνώστης της ρωσικής γλώσσας, τον οποίο και θερμώς ευχαριστώ.
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΡΩΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
«Я думаю, что наш Отдел можно по справедливости уподобить армии или, по крайней мере, какому-то очень важному военному подразделению, которое охраняет священные границы нашей Церкви. Армия для безопасности государства нужна всегда, в том числе и в мирное время. Но если мирное время для армии является порой тренировок, то во время войны военнослужащие должны быть готовы, если необходимо, отдать жизнь за свою Родину. ...
В последние месяцы против нашей Церкви развернулись военные действия... Мы находимся в состоянии войны, но не мы эту войну развязали. Наша война – оборонительная, и мы будем ее вести до победного конца. Никакие трудности, никакие угрозы нас не сломят и не поколеблют, потому что мы знаем, что выполняем священное дело защиты рубежей нашей Святой Церкви».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
«Νομίζω πως το Τμήμα μας (ενν. το Τμήμα Εξωτερικών Σχέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας στο οποίο προΐσταται) δικαιολογημένα μπορεί να παρομοιαστεί με το στρατό ή τουλάχιστον με ένα σημαντικό μαχητικό απόσπασμα, το οποίο φυλάει τα ιερά σύνορα της Εκκλησίας μας. Ο στρατός πάντα χρειάζεται για την ασφάλεια του Κράτους ακόμα και στην περίοδο ειρήνης. Όμως ο καιρός της ειρήνης για τον στρατό είναι μια περίοδος προετοιμασίας, ενώ στον καιρό του πολέμου οι στρατιώτες πρέπει να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν, αν χρειαστεί, τις ζωές τους υπέρ πατρίδος...
Τους τελευταίες μήνες κατά της Εκκλησίας μας εξαπλώθηκαν πολεμικές επιχειρήσεις... Βρισκόμαστε στην κατάσταση του πολέμου, όμως δεν ξεκινήσαμε εμείς αυτόν τον πόλεμο. Ο πόλεμός μας είναι η άμυνα, αλλά θα τον συνεχίσουμε μέχρι την νίκη. Ούτε δυσκολίες, ούτε απειλές θα μας πτοήσουν και θα μας κάνουν να υποχωρήσουμε, διότι ξέρουμε ότι εκτελούμε το ιερό χρέος της άμυνας των συνόρων της Αγίας μας Εκκλησίας (ενν. τα κατά την άποψή τους όρια της δικαιοδοσίας τους)»...
ΑΓΓΛΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
«I think that our Department can justly be likened to the army or, at least, to some very important military unit that guards the sacred borders of our Church. For the security of the state, the army is always needed, including in peacetime. But if peacetime for the army is at times training, then during the war, servicemen must be ready, if necessary, to give their lives for their homeland.
In recent months hostilities have unfolded against our Church... We are in a state of war, but we did not unleash this war. Our war is defensive, and we will lead it to the bitter end. No difficulties, no threats will break or shake us, because we know that we are doing the sacred work of protecting the frontiers of our Holy Church».
Η δημοσίευση στο Τμήμα Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, εδώ: mospat.ru/
