Τι δεν έχουν καταλάβει; Τι είναι εκείνο που έχει σκοτίσει τη διάνοια και τη συνείδησή τους; Γιατί πληγώνουν τόσο την Ορθοδοξία; Γιατί δεν σέβονται τα όρια και τους θεσμούς, τα οποία έθεσαν οι Πατέρες μας; Γιατί γίνονται συνεργοί εκείνων που θέλουν να ατιμάσουν την Εκκλησία και την Ιερά Παράδοση και Τάξη της;
Αυτά τα ερωτήματα έχω να απευθύνω προς όλους εκείνους που...
αρνούνται να ομολογήσουν την αλήθεια και να πράξουν αναλόγως. Προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο και προς όσους άλλους προφασίζονται τα ίδια ή παρόμοια με εκείνον, προκειμένου να «νίψουν τας χείρας» σε τόσο κρίσιμες και ιστορικές στιγμές για την πορεία της Εκκλησίας μας.
Δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία που να αντέχει στη λογική, στη σοβαρότητα, στη σύνεση, στην ευθύνη έναντι της Εκκλησίας και της μαρτυρίας της.
Δεν αξίζουν πλέον καμία άλλη ιδιαίτερη απάντηση. Τους έχουν ειπωθεί τα πάντα. Το άλλοθι της άγνοιας ή της παρανόησης δεν μπορούν να το επικαλεσθούν. Οι πράξεις και οι λόγοι τους εκπορεύονται από ιδιοτέλεια και όχι από ειλικρινές ενδιαφέρον για την Εκκλησία. Δεν έχουν το μεγαλείο και τη θυσιαστική ευθύνη του Οικουμενικού Πατριάρχου ούτε και μπορούν να συγκριθούν με εκείνον σε οτιδήποτε... Είναι μικροί, ελάχιστοι, ανήμποροι να βαστάσουν το Σταυρό της Εκκλησίας, το Σταυρό του Χριστού. Το μόνο που τους απασχολεί είναι η «φήμη», η «εικόνα», το «θεαθήναι τοις ανθρώποις». Γι’ αυτό και τα έργα τους είναι άχυρο και όχι χρυσός. Έργα που θα κατακαύσει το πυρ της Θείας Δικαιοσύνης και η Ιστορία θα καταχωνιάσει στη λήθη και στην ανυποληψία.
Δεν αξίζουν λοιπόν καμία άλλη προσοχή και σημασία. Εάν θέλουν να μετανοήσουν και να συνέλθουν και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ιδού η ευκαιρία. Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος. Ας ακούσουν τα συγκλονιστικά λόγια που πρόσφατα, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, απηύθυνε ο Οικουμενικός Πατριάρχης προς τον χειροτονούμενο Διάκονο Αέτιο. Αυτοί οι λόγοι είναι η απάντηση σε όλα τα φληναφήματα και τα ψευδεπιχειρήματα που επικαλούνται για να χώσουν το κεφάλι στην άμμο, μην αντέχοντας να ατενίσουν την αλήθεια και το χρέος.
«Αγαπητέ Υποδιάκονε,
Υπολαμβάνομεν ότι την ιεράν αυτήν στιγμήν αντιλαμβάνεσαι πλήρως πόσον μεγάλη είναι διά σε η τιμή να γίνεσαι κληρικός, και δη αυτήν την μεγάλην Ημέραν της Ορθοδοξίας, εις το Κέντρον της Ορθοδοξίας, και διά των χειρών του Οικουμενικού Πατριάρχου, συλλειτουργούντος, ως έθος εστί, μετά των αγίων Συνοδικών Αρχιερέων.
Και είμεθα βέβαιοι ότι συναισθάνεσαι μαζί με την τιμήν και την ευθύνην του να καθίστασαι κληρικός της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Τα συναισθάνεσαι αμφότερα, και την τιμήν και την ευθύνην, διότι ηλικίαν έχεις και λιπαράν μόρφωσιν έχεις αποκτήσει, και μάλιστα εις τον χώρον του Κανονικού Δικαίου, με τον οποίον και ημείς ησχολήθημεν ποτέ.
Τούτο σημαίνει ότι θα είσαι πάντοτε, κατά την εκκλησιαστικήν σου πορείαν, υπέρμαχος των δικαίων και των προνομίων του Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου, λίαν επικαίρων σήμερον, ότε ταύτα αμφισβητούνται -ματαίως βεβαίως- με καθαρώς κοσμικά κριτήρια. Έναντι τούτων ημείς προβάλλομεν την καθηγιασμένην πράξιν και τάξιν και παράδοσιν της Ορθοδοξίας, που είναι βράχος αμετακίνητος, επί του οποίου θραύονται τα εγειρόμενα κύματα φιλοδοξίας και σκοπιμοτήτων, με σκοπόν να πλήξουν το ιερόν και απαραβίαστον προβάδισμα της προκαθημένης της αγάπης και της διακονίας Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως...»
(Απόσπασμα από την Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου)
