Ο ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΔΙΑΠΡΥΣΙΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΣΕΠΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

Λίγους μήνες μετά την οδυνηρή κρίση που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος, με αφορμή τις εκλογές σε τρεις Μητροπόλεις των Νέων Χωρών, την επιβολή και την άρση του επιτιμίου ακοινωνησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο προσωπικά στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (και όχι διακοπή κοινωνίας με την Εκκλησία της Ελλάδος, όπως κάποιοι προπαγανδίζουν διαστρεβλώνοντας την αλήθεια), ο αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, με ένα συγκλονιστικό Γράμμα του προς τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ, διακηρύσσει την αλήθεια για την Οικουμενικότητα της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Αφορμή για αυτό το Γράμμα ήταν οι τότε ατυχείς ενέργειες της Τουρκικής Κυβερνήσεως που είχαν ως στόχο την αμφισβήτηση της Οικουμενικότητας του Πατριαρχείου.

Παρατίθεται το σχετικό γράμμα του μακαριστού Χριστοδούλου, για να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και να μάθουν οι νεώτεροι:

Γράμμα συμπαραστάσεως τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Χριστοδούλου πρός τήν Α. Θ. Παναγιότητα, τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον (02/12/2004).

Ἀριθμ. Πρωτ. 4045

Παναγιώτατε καί Θειότατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικέ Πατριάρχα, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, κύριε Βαρθολομαῖε, τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Ἐν θλίψει βαθυτάτῃ καί συνοχῇ καρδίας ἐπληροφορήθημεν τάς νέας προκλήσεις τῆς Τουρκικῆς Κυβερνήσεως ἐναντίον τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στρεφομένας κατά τῆς Πανορθοδόξως ἀνεγνωρισμένης Οἰκουμενικότητος Αὐτοῦ.

Τό προνόμιον τοῦτο τιμῆς καί ἀναγνωρίσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀποδοθέν Αὐτῇ ἤδη ἀπό τοῦ 5ου μ.Χ. αἰῶνος ἐπιδαψιλεύει ἐξαίρετον εὐλογίαν καί συνιστᾷ μοναδικόν στοιχεῖον ἑνότητος καί συντονισμοῦ δι᾿ ἅπασαν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Δι᾿ ὅ καί οὐδεμία δύναμις τοῦ κόσμου τούτου ἔχει τήν δυνατότητα ἤ τό δικαίωμα νά ἀμφισβητήσῃ τό κῦρος καί τήν ἰσχύν τῆς Πατροπαραδότου Οἰκουμενικότητος τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐπιπροσθέτως καί δεδομένου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ προσανατολισμοῦ τῆς Τουρκίας διά τήν ἔνταξιν αὐτῆς εἰς τούς κόλπους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἡ πρᾶξις αὕτη, τῆς ἀμφισβητήσεως δηλονότι τῆς Οἰκουμενικότητος τοῦ Πατριαρχείου, ἀντίκειται σαφῶς τόσον εἰς πᾶσαν ἔννοιαν Συνταγματικοῦ Δικαίου ὅσον καί εἰς τάς Πανευρωπαϊκῶς κατωχυρωμένας ἀρχάς τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καί τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τήν τήρησιν καί ἐφαρμογήν τῶν ὁποίων ἔχει κατ᾿ ἐπανάληψιν ὑποδείξει πρός αὐτήν ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή.

Δυσμενεῖς ἐπίσης ἐντυπώσεις διά τάς προθέσεις τοῦ Τουρκικοῦ Κράτους δημιουργεῖ τόσον ἡ πείσμων ἄρνησις αὐτοῦ διά τήν ἔγκρισιν τῆς ἐπαναλειτουργίας τῆς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης παρά τάς συνεχεῖς καί ἀόκνους προσπαθείας τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος, ὅσον καί ἡ πρόσφατος ἐξέλιξις εἰς τό θέμα τῆς ἀκυρώσεως τῶν τίτλων ἰδιοκτησίας τοῦ Ὀρφανοτροφείου τῆς Πριγκήπου. Ταῦτα πάντα προβληματίζουν τούς πανέλληνας διά τήν περαιτέρω πορείαν τοῦ ἤδη δεινῶς συρρικνωθέντος Ἑλληνικοῦ στοιχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Ὡς κορύφωσις δέ τῆς ὅλως προκλητικῆς ταύτης συμπεριφορᾶς ἔναντι ἑνός Ἱερωτάτου καί Παλαιφάτου Θεσμοῦ ἔφθασε πρό ὀλίγων μόλις ὡρῶν ἡ εἴδησις ὅτι ἡ Τουρκική Κυβέρνησις διά πρώτην φοράν, μετά ἀπό παρέλευσιν εἰκοσαετίας καί πλέον, ἠρνήθη τήν χορήγησιν ἀδείας διά τήν πραγματοποίησίν τῆς κατ᾽ ἔτος τελουμένης Πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας ἐν Μύροις ἐπί τῇ Ἱερᾷ μνήμῃ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυματουργοῦ.

Εἰς τάς δυσκόλους ταύτας καί κρισίμους στιγμάς ἱστάμεθα παρά τό πλευρόν τῆς Ὑμετέρας πεφιλημένης Παναγιότητος, τόσον ἡμεῖς προσωπικῶς, ὅσον καί ἡ περί ἡμᾶς Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εὑρισκόμενοι ἐν ἀγωνιστικῇ ἐγρηγόρσει πρός διάσωσιν τῶν ἀπαραγράπτων δικαίων τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἅτινα ὑπερασπιζόμεθα μετά σθένους καί ἀποφασιστικότητος, ἀποδυόμενοι παραλλήλως εἰς ἀγῶνα θερμῆς καί ἀδιαλείπτου προσευχῆς πρός τόν Πανοικτίρμονα Κύριον, Ὅστις πάντοτε περιφρουρεῖ καί περισῴζει, παρά τάς κατά καιρούς δεινάς δοκιμασίας καί περιστάσεις, τήν Βασιλεύουσαν Πόλιν Του καί τήν Μεγάλην Αὐτοῦ Ἐκκλησίαν ἀπό πάσης προσβολῆς τοῦ ἀλάστορος.

Ἐπί δέ τούτοις καί αὖθις κατασπαζόμενοι τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα ἐν Κυρίῳ διατελοῦμεν,

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ Ἀδελφός

+ὁ Ἀθηνῶν Χριστόδουλος, Πρόεδρος

Ἀθήνησι τῇ 2ᾳ Δεκεμβρίου 2004