Ποτέ δεν πίστευα
ότι θα ερχόταν η ημέρα που όλα τα «ουαί» αυτής της Ευαγγελικής περικοπής* θα
απευθύνονταν τέλεια σε μια μόνο περίπτωση, όπως είναι αυτή που αναδείχθηκε από
το εκκλησιαστικό ζήτημα της κανονικής απονομής καθεστώτος εσωτερικής
αυτοτέλειας, δηλαδή αυτοκεφαλίας, στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Και αναφέρομαι
προφανώς στην τελευταία συνέντευξη του Σεβ. Μητροπολίτου Μαυροβουνίου κ.
Αμφιλοχίου της Εκκλησίας της Σερβίας, την οποία παρεχώρησε στο επίσημο
Ρωσικό Πρακτορείο TASS.
1. Αλήθεια,
Σεβασμιώτατε, δεν σας επηρέασε στη συνείδηση το
γράμμα που λάβατε από τους δύο Ουκρανούς δημοσιογράφους;
Δεν αισθανθήκατε ντροπή για όλη αυτή την αποκάλυψη;
2. Φέρεται να
είστε ένας από τους πιο πνευματικούς αρχιερείς της Εκκλησίας Σερβίας. Και
απορώ: πνευματικότητα χωρίς Εκκλησιολογία υπάρχει; Για μένα, όχι!
3. Προφανώς το
1879 προηγείται, κατά τα μαθηματικά του αγίου Μαυροβουνίου, του 1453… Διότι
προηγήθηκε, όπως φαίνεται, η Αυτοκεφαλία της Σερβίας της άλωσης της Πόλης και
άρα έγινε μέσα στην «Κωνσταντίνεια περίοδό» της! Τι άλλο θα διαβάσουμε,
αδελφοί;
3. Τέτοια
διαστροφή της Αλήθειας δεν έχω συναντήσει ξανά. Εσείς ήσαστε, Σεβασμιώτατε,
εκείνος ο οποίος μείνατε δέκα μήνες σχεδόν κοντά στον Όσιο Παΐσιο; Αυτά σας
δίδαξε; Αν του διαβάζατε τη συνεντευξή σας αυτή θα συμφωνούσε; Δεν τον ντρέπεσθε;
Ή μήπως χρειαζόσαστε το πρόσωπο του μόνο για να καλλιεργήσετε το προφίλ του στάρετς
μέσα στην τοπική σας Εκκλησία; Θα μου πείτε ότι η αιδώς για να υπάρχει, πρέπει
να υπάρχουν και αξίες και ιδανικά στον άνθρωπο, όχι να έχουν κατατεθεί όλα στο
Χρηματιστήριο της ζωής...
4. Ήθελα να
ασχοληθώ με τη νοσηρή και άκρως αυθαίρετη και ανυπόστατη και ευφάνταστη
εκκλησιολογία που θέλετε να λανσάρετε, αλλά δεν το κάνω διότι δεν θα δώσω
υπόσταση σε κάτι που από την πρώτη κιόλας ανάγνωση φαίνεται το σαθρό και το
ελεεινό του.
5. Δεν σας
βολεύει ένας Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Οποίος διεκδικεί με τόση
τόλμη τις ευθύνες του Θρόνου Του, ε; Σας άρεσε να είναι ένας συγκαταβατικός,
χλιαρός, να βάζει όλους τους Ορθόδοξους αδιάκριτα σε ένα τραπέζι σαν
προτεσταντική Συνομοσπονδία Εκκλησιών. Τώρα που, μετά το απόστημα της Ουκρανίας,
αποκαλύφθηκαν όλων των καρδιών οι διαλογισμοί, σας ενοχλούν τα βήματα και οι
ενέργειες του γενναίου αυτού Πατριάρχου! Προφανώς! Διότι τον θέλατε να
καθεύδει, να άγεται από μια ψευτοευγένεια και να σας κάνει τα χατίρια στα διορθόδοξα.
Είναι καλός και αναγκαίος ο Οικουμενικός Πατριάρχης όταν
μας γράφει γράμματα προς τον Πρόεδρο του Μαυροβουνίου για τα εκκλησιαστικά μας
ζητήματα εκεί, αλλά όταν φέρεται στο πλαίσιο των
ιστορικών και κανονικών ευθυνών Του, «μας χαλάει τη σούπα»! Ε! Εμείς αυτόν τον
Πατριάρχη θέλουμε! Τον επόμενον τοις ηρώοις και αγίοις Προκατόχοις Αυτού και
όχι τον γλυκανάλατο που επιχειρούσατε με μεθόδους δόλιες να παρουσιάσετε!
6. Είναι σκέτη
απαγοήτευση όλη η συνέντευξη. Ήταν πνευματικός σας πάππος ο Άγιος Νικόλαος
Αχρίδος; Αυτά
έλεγε για την Κωνσταντινούπολη; Επιτέλους μη
γίνεστε τόσο φερέφωνα άλλων, σας μειώνει πολύ.
7. Αποκαλύψτε σε
όλο τον ελληνικό λαό ότι εσείς πρώτοι αποκαλείτε διαχρονικά την Εκκλησία των
Σκοπίων ως «Μακεδονική» και το κράτος τους ως «Μακεδονία»! Και τώρα
συνεργάζεστε με όλες τις δυνάμεις εναντίον της συνθήκης που δίνει ένα όνομα,
προφανώς διότι δεν επιθυμείτε να μπει στη σφαίρα του δυτικού κόσμου αλλά να
παραμείνει ένα προτεκτοράτο του πανσλαβισμού! Και οι αφελείς συμπατριώτες μου
θαυμάζουν τη φιλία των Σέρβων... και θεωρούν εχθρούς τους Σκοπιανούς από άγνοια
και ημιμάθεια αλλά και από όλη αυτή την προπαγάνδα.
Σας επαναλαμβάνω,
Σεβασμιώτατε, τους λόγους του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου προς εσάς τον ίδιο: «Δεν είσαι μοναχός; Θα κάνεις, λοιπόν,
υπακοή. Τόσο ανυπάκουος Μαυροβούνιος είσαι; Εδώ ο Μπαγιούμ μου είναι πιο
υπάκουος από εσένα»…
Σας ενοχλεί που ο
Κωνσταντινουπόλεως ήταν, είναι και θα είναι η ορατή Κεφαλή των κατά τόπους
Ορθοδόξων Εκκλησιών με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Αυτό είναι το πρόβλημά σας. Ούτε
οι αναχειροτονίες, ούτε τα άκυρα Μυστήρια ούτε τίποτε άλλο! Όλα είναι
υποκρισία. Σας πειράζει! Θέλετε τον Θρόνο αυτό εξουθενωμένο. Όμως πίσω από αυτό
τον Θρόνο δείτε εκείνον του Δικαίου Κριτού. Κι αν δεν πιστεύετε σε κάτι άλλο,
τουλάχιστον πιστέψτε σε αυτόν τον Θρόνο, μπροστά στον οποίο όλα θα υπάρχουν τα
αγαθά εκτός από το Έλεος. «Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοὶ
αὐτῶν» (πρβλ. Ψαλμ. 145, 4).
Τελικά,
Σεβασμιώτατε, τί υμίν δοκεί περί του Κωνσταντινουπόλεως Θρόνου; Τίνος υιός
εστι; Και συνεχίζω παραφράζοντας... Λέγουσιν αυτώ· των άλλων Εκκλησιών αν μη
και της Ιεροσολύμων. Λέγει αυτοίς· Πώς ουν Αντιοχείας Ιωακείμ και Ιεροσολύμων
Σωφρόνιος εν Αγίω Πνεύματι διακελεύουσιν, εν έτει 1590 (!!!) τον Μόσχας «ίνα ως κεφαλήν και αρχήν έχη αυτός τον
Αποστολικόν Θρόνον της του Κωνσταντινουπόλεως, ως και οι άλλοι Πατριάρχαι»;
Ει ουν Ιεροσόλυμα καλούν αυτόν Κεφαλή, πώς υιός αυτών εστι;
«Καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο
αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ’ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν
οὐκέτι» (Ματθ. κβ΄ 46)...
Με πολύ σεβασμό και θλίψη
Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης
*
«Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος
υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· Τοῦ Δαυῒδ. λέγει
αὐτοῖς· Πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον καλεῖ αὐτὸν λέγων, εἶπεν ὁ Κύριος τῷ
Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν
σου; εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς
υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ’
ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι. Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις
καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ λέγων· Ἐπὶ τῆς
Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι. πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν
ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γὰρ,
καὶ οὐ ποιοῦσι. δεσμεύουσιν γὰρ φορτία
βαρέα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι
κινῆσαι αὐτά. πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν
ποιοῦσι πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις, πλατύνουσι γὰρ τὰ φυλακτήρια αὐτῶν καὶ
μεγαλύνουσι τὰ κράσπεδα τῶν ἰματίων αὐτῶν,
φιλοῦσι δὲ τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν
ταῖς συναγωγαῖς καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς
ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, ῥαββὶ ῥαββί. ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν
ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε. καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς
γάρ ἐστιν ὁ πατὴρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητὴς, ὁ Χριστός. ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος. ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις
ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. Οὐαὶ δὲ ὑμῖν,
γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ
προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα. Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί,
ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε,
οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν
καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης
διπλότερον ὑμῶν. Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοὶ,
οἱ λέγοντες· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ’ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ
ναοῦ ὀφείλει. μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ
μείζων ἐστίν, ὁ χρυσὸς ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν; καί· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν,
ὃς δ’ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ, ὀφείλει. μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ
θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον; ὁ οὖν ὀμόσας
ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ· καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν
τῷ κατοικήσαντι αὐτόν· καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ
οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ. Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί,
ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα
τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα
μὴ ἀφιέναι. ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες
τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν
τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ
ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν. Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί,
ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν
δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.
οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δέ
μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας. Οὐαὶ
ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν
προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων,
καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν
κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν.
ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς
κρίσεως τῆς γεέννης; διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω
πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ
σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως
εἰς πόλιν, ὅπως ἔλθῃ ἐφ’ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον
ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου
υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν
γενεὰν ταύτην. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα
τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν
τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ
οὐκ ἠθελήσατε. ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος
ὑμῶν ἔρημος. λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε
ἀπ’ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ματθ. κβ΄
41 - κγ΄ 39).
