Επιτρέψτε μου παρακαλώ να μοιραστώ κάποιες απόψεις που με βασανίζουν, ιδιαίτερα μετά και τις αποκαλύψεις για το ρωσικό δάκτυλο στην πολύπαθη Κύπρο μας, με την απαράδεκτη και αδιανόητη λειτουργία της «Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Βορείου Κύπρου» στα Κατεχόμενα.
1. Γιατί κανείς δεν σχολιάζει το γεγονός ότι στο ζήτημα αυτό που ήλθε στο φως της δημοσιότητας για την ρωσική παρουσία στα Κατεχόμενα η ρωσική πρεσβεία απαντά εξ ονόματος του Πατριαρχείου Μόσχας; Άλλη μια απόδειξη, ότι η Ρωσική Εκκλησία αποτελεί έναν Κρατικό οργανισμό, ο οποίος με τις εκασταχού εισπηδήσεις αυτού καθίσταται εργαλείο προπαγανδισμού της ιδεολογίας του πανσλαβισμού. Πού ο σωτηριολογικός σκοπός της εν λόγω τοπικής Εκκλησίας;
2. Προφανώς και η οιαδήποτε εκκλησιαστική ρωσόφωνη παρουσία στην βόρεια Κύπρο δεν θα μπορούσε να υπάγεται επισήμως στην Ρωσική Εκκλησία. Αλλά ποιους κοροϊδεύουν; Πόση διπλωματική ισχύς απαιτήθηκε προκειμένου να λειτουργήσουν σε ορθόδοξο ναό στην Β. Κύπρο; Απαιτείται διπλωματική ισχύς τουλάχιστον επιπέδου Κρεμλίνου, σε αγαστή συνεργασία με τον Οργανισμό που λέγεται Πατριαρχείο Μόσχας.
3. Θα έπρεπε να είχαμε προβλέψει τον ερχομό των παραπάνω γεγονότων -και να είχαμε αντιδράσει καίρια και ανάλογα- από την στιγμή που το «Ξανθόν Γένος» αγόραζε παρανόμως περιουσίες στα Κατεχόμενα. Προσωπικά τότε είχα αναρωτηθεί, και σήμερα το καταθέτω δημόσια, για το πού θα προστρέξουν οι Κύπριοι Ιεράρχες για να δικαιωθούν εκκλησιολογικώς, όταν οι Ρώσοι ιδρύσουν στα Κατεχόμενα Επισκοπές -ασχέτως με το πώς θα ονομάζονται αυτές επισήμως- διότι ανεπισήμως ξέρουμε πού θα υπάγονται και τίνος η μακριά χειρ θα τις κατευθύνει.
4. Στο παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι κάποια στιγμή θα έλθει και η σειρά τους… Η Αφρική είναι πολύ μεγάλη για να την αφήσουν οι Μοσχοβίτες έτσι. Το έχουν άλλωστε προσπαθήσει και στο παρελθόν. Αλλά στο παρελθόν οι Προκαθήμενοι του Αλεξανδρινού Θρόνου προέβαλαν σθεναρή αντίσταση στις εισβολές και απαιτήσεις του «Ξανθού Γένους»… Ελπίζουμε σύντομα να αποκατασταθεί η αίγλη αυτής της Δευτερόθρονης Εκκλησίας και να επανέλθει στο ιστορικό και εκκλησιολογικό της χρέος.
5. Συμπερασματικά: Την μόνη λύση στον εκτροχιασμό της καθολικής Εκκλησίας εξ αιτίας της δράσεως του ρωσικού Πατριαρχείου δεν μπορεί να την δώσει κανένας πέρα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οι διαρκείς εισπηδήσεις σε κανονικά εδάφη άλλων Εκκλησιών (Οικουμενικό Πατριαρχείο, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Κύπρος, κ.λπ.), οι διαρκείς εκβιασμοί/δωροδοκίες σε διάφορες τοπικές Εκκλησίες, ο ουκρανικός εμφύλιος κ.λπ., είναι μια άκρως νοσηρή κατάσταση. Ακόμη και αν πρέπει να αποκοπεί το εν λόγω μέλος για να σωθεί το όλον, γένοιτο. Όλοι οι Ιεράρχες των κατά τόπους Εκκλησιών, ακόμη και οι πλέον φίλα προσκείμενοι στη Μόσχα (ακόμη και, ας μου επιτραπεί ο όρος, «αιχμάλωτοι»/«φακελωμένοι» για διάφορους λόγους -εθνικούς, οικονομικούς, προσωπικούς- Ιεράρχες), έχουν αρχίσει να το αντιλαμβάνονται για τα καλά. Και προς μία μόνον κατεύθυνση θα στραφούν, προκειμένου να βγουν τα κάστανα από την φωτιά. Προς την Μαρτυρική και Εσταυρωμένη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.
Με τιμή
Ν.Κ.
