Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης,
Κληρικός του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκ
Κρήτης.
Δέχομαι μηνύματα από πολλούς αδελφούς,
οι οποίοι μου κοινοποιούν διάφορες δημοσιεύσεις, αρθρογραφίες, συνεντεύξεις,
ανοικτές επιστολές -και δεν συμμαζεύεται- περί του Ουκρανικού Εκκλησιαστικού
Ζητήματος, τα οποία -σαν να εκπορεύονται από ένα κοινό κέντρο και σαν να τελούν
σε διατεταγμένη υπηρεσία- κατακλύζουν τα τελευταία 24ωρα το διαδίκτυο, ενόψει της
Έκτακτης Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για το θέμα αυτό, το προσεχές
Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2019. Απορούν οι αδελφοί αυτοί, διότι κατά τις τελευταίες
ημέρες έχω συνειδητά επιλέξει την κατά το δυνατόν αποχή από απαντήσεις σε θέσεις
και «επιχειρήματα» χιλιοειπωμένα, που και εγώ και άλλοι έχουμε κατ’ επανάληψη
απαντήσει και αποδομήσει με σειρά δημοσιευμάτων τον τελευταίο χρόνο.
Πραγματικά, ΟΛΑ έχουν απαντηθεί ήδη
από την πρώτη μέρα που η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, ως έχει αποκλειστικό
ιστορικό και κανονικό δικαίωμα και προνόμιο, αποφάσισε τη χορήγηση του Τόμου της
Αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, επαναφέροντας στην
κανονικότητα και μέσα στο Άγιο Σώμα της Εκκλησίας εκατομμύρια Ορθοδόξους αδελφούς
μας της Ουκρανίας, που είχαν επί 30 περίπου έτη βρεθεί στο σχίσμα, λόγω των
εγωισμών και των πολιτικών της ηγεσίας της Ρωσικής Εκκλησίας και μόνον.
Μάλιστα, στις 11 Οκτωβρίου 2019 είναι
η επέτειος της Ιστορικής Απόφασης της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού
Πατριαρχείου, την οποία και υπενθυμίζουμε:
***
Οικουμενικόν
Πατριαρχείον
Ανακοινωθέν
Συνήλθεν, υπό την προεδρίαν της Α.Θ.Παναγιότητος, η Αγία και Ιερά
Σύνοδος εις τας τακτικάς αυτής συνεδρίας κατά τας ημέρας 9-11 τ.μ. Οκτωβρίου
2018. Κατ᾿ αυτήν εξητάσθησαν και συνεζητήθησαν τα εν τη ημερησία διατάξει περιλαμβανόμενα
θέματα.
Το ιερόν σώμα ησχολήθη ιδιαιτέρως και δια μακρών με το
εκκλησιαστικόν θέμα της Ουκρανίας, παρόντων και των Εξάρχων των αποσταλέντων
εις Ουκρανίαν, ήτοι του Πανιερ. Αρχιεπισκόπου Παμφίλου κ. Δανιήλ και του
Θεοφιλ. Επισκόπου Edmonton κ. Ιλαρίωνος, και, κατόπιν διεξοδικών συζητήσεων,
απεφάσισε:
1) Να ανανεώση την ήδη ειλημμένην απόφασιν όπως το Οικουμενικόν
Πατριαρχείον χωρήση εις την χορήγησιν αυτοκεφαλίας εις την Εκκλησίαν της
Ουκρανίας.
2) Να ανασυστήση το εν Κιέβω το γε νυν Σταυροπήγιον του
Οικουμενικού Πατριάρχου, εν εκ των πολλών εν Ουκρανία Σταυροπηγίων Αυτού εκ των
παρελθόντων αιώνων.
3) Κατά τας κανονικάς προνομίας του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
όπως δέχηται εκκλήτους προσφυγάς αρχιερέων και άλλων κληρικών εκ πασών των
Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, να δεχθή τας σχετικάς αιτήσεις του Φιλαρέτου Ντενισένκο
και του Μακαρίου Μαλετίτς και των συν αυτοίς, οίτινες ευρέθησαν εν σχίσματι όχι
δια δογματικούς λόγους, και να αποκαταστήση αυτούς μεν εις τον αρχιερατικόν η
ιερατικόν αυτών βαθμόν, τους δε πιστούς αυτών εις εκκλησιαστικήν κοινωνίαν.
4) Να άρη την ισχύν του Συνοδικού Γράμματος Εκδόσεως του έτους
1686, του εκδοθέντος δια τας τότε περιστάσεις, δια του οποίου εδίδετο, κατ᾿
οικονομίαν, το δικαίωμα εις τον Πατριάρχην Μόσχας να χειροτονή τον εκάστοτε
Μητροπολίτην Κιέβου, εκλεγόμενον υπό της Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως της Επαρχίας
αυτού και οφείλοντα να μνημονεύη "εν πρώτοις" του ονόματος του
Οικουμενικού Πατριάρχου εις ένδειξιν κανονικής εξαρτήσεως.
5) Να κάμη έκκλησιν προς πάσας τας εμπλεκομένας πλευράς να
αποφεύγουν καταλήψεις Ναών, Μονών και άλλων περιουσιακών στοιχείων, ως και
πάσαν πράξιν βίας και εκδικητικότητος, εις επικράτησιν της ειρήνης και της
αγάπης του Χριστού.
Εν τοις Πατριαρχείοις, τη 11η Οκτωβρίου 2018
Εκ της Αρχιγραμματείας
της Αγίας και Ιεράς Συνόδου
***
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι,
γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά, από όλες τις πλευρές. Δυστυχώς, κανένας από τους
αντιτιθέμενους στην δίκαιη και κανονική αυτή απόφαση του Οικουμενικού
Πατριαρχείου δεν κατάφερε, παρά τις ανειλικρινείς περί του αντιθέτου
διαβεβαιώσεις ορισμένων, να αποκρύψει ότι πίσω από την επίθεση στην Αγία του
Χριστού Μεγάλη Εκκλησία βρίσκεται το προαιώνιο σκοτεινό σχέδιο της Μόσχας να
αμφισβητήσει το ρόλο και τις ευθύνες της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας
Κωνσταντινουπόλεως, όπως αυτά της έχουν απονεμηθεί με το Θέλημα του Θεού, διά
αποφάσεων Οικουμενικών Συνόδων και διά της καθηγιασμένης Πράξης και Τάξης της Μίας,
Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας εδώ και αιώνες.
Δεν έχει πραγματικά κανένα νόημα να
κουράσω παραθέτοντας εκ νέου εδώ ούτε καν αυτούς τους τίτλους των δημοσιευμάτων,
των υπέρ και των κατά. Υπάρχουν όλα και είναι εύκολα αναζητήσιμα στο διαδίκτυο.
Αλλά και δεν υπάρχει ουσιαστικός
εκκλησιολογικός λόγος για να γίνει μια ανακεφαλαίωση ή εκ νέου παράθεση των
όσων έχουν κατατεθεί στο δημόσιο διάλογο εδώ και ένα έτος. Διότι -και για να
σοβαρευτούμε επιτέλους- ήλθε πλέον η Ώρα του Θεού, η Ώρα της Εκκλησίας.
Ενόψει της Εκτάκτου Ιεραρχίας της Ιεράς
Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, που συνέρχεται σε 3 ημέρες με αποκλειστικό
θέμα «Ενημέρωση επί του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας», οφείλουμε
όλοι, Κλήρος και Λαός του Θεού, να περιορίσουμε τους λόγους μας και να
εντείνουμε τους αλάλητους στεναγμούς και τις προσευχές μας προς τον Δομήτορα
και Κυβερνήτη της Εκκλησίας μας, τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό, ώστε
Εκείνος, διά του Παναγίου και Τελεταρχικού του Πνεύματος, να φωτίσει, να
εμπνεύσει, να ενδυναμώσει τις καρδιές του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και των
Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος να πράξουν αυτό που επιβάλει
η Μία και Μόνη διαχρονική Αλήθεια της Εκκλησίας μας, ανεπηρέαστοι και ατρόμητοι
από ιταμές απειλές και προκλήσεις, οποθενδήποτε εκπορευόμενες.
Και για όσους τυχόν, είτε λόγω
λιποψυχίας και δειλίας, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο, επισείουν διάφορα «φόβητρα»
και καταστροφολογίες, οφείλω να υπενθυμίσω στην αγάπη όλων ότι είμαστε μαθητές
του Χριστού, τέκνα της Αγίας Του Εκκλησίας, γι’ αυτό και απευθύνεται προς όλους
μας ο επιστηρικτικός λόγος Εκείνου, τον οποίο απηύθυνε προς τους Αποστόλους Του,
λίγο πριν από το Σωτήριο Πάθος Του: «Μὴ
ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε» (Ιωάν.
ιδ΄ 1).
Αὐτῷ ἡ
δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αιῶνας· Ἀμήν.
