Ας μας ερμηνεύσουν οι Μοσχοβίτες αυτό το Βεράτιον του 1662, που εκδόθηκε 70 ολόκληρα έτη μετά από την υπό ΑΠΑΤΗΛΕΣ (κατά Μπαλασόφ...) συνθήκες ανακήρυξη του «Πατριαρχείου» Μόσχας (ενός κατά πάντα τίτλου «ψιλού», αναγνωρισθέντος διά μεθόδων βίας και εξαγοράς, αφού δεν προϋπάρχει καν κανονικός Τόμος Αυτοκεφαλίας για τη Μόσχα...)...
Πώς είναι δυνατόν να θεωρούν οι Μοσχοβίτες ότι έχουν κανονική Αυτοκεφαλία και, κυρίως, πλήρη και τελεία Πατριαρχική αξία (ισότιμη με εκείνη των Παλαιφάτων Πατριαρχικών Θρόνων), όταν ουδέποτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο τους χορήγησε πραγματικά τέτοιο καθεστώς; Αντιθέτως, ως προκύπτει ρητώς και κατηγορηματικώς από αυτό το επίσημο τουρκικό έγγραφο, με το οποίο ανεγνωρίσθη και εγκατεστάθη υπό της Υψηλής Πύλης ο από Λαρίσης Οικουμενικός Πατριάρχης Διονύσιος Γ΄ ο Βαρδαλής, το 1662, οι επαρχίες «Ρωσσίας και Μοσχοβίας» ανήκαν στην περιφέρεια-δικαιοδοσία του Οικουμενικού Θρόνου και όφειλαν κατά πάντα υποταγή και υπακοή στον Οικουμενικό Πατριάρχη, όπως και οι υπόλοιπες επαρχίες του.
Υπόψιν, ότι ως «Ρωσσία» στο έγγραφο αυτό εννοείται η Κιεβινή Μητρόπολη, αφού ο Κιέβου ήταν ο πρώτος και κανονικός Μητροπολίτης με τον τίτλο «πάσης Ρως», τον οποίο υπέκλεψε εκ των υστέρων η Μητρόπολη της Μόσχας. Γι’ αυτό και αναγράφεται διακριτώς «Ρωσσίας και Μοσχοβίας», ως δύο διαφορετικές επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου.
Όταν οι Μοσχοβίτες, και ιδιαίτερα ο μονίμως ανόητα και απερίσκεπτα λαλών Πρωθιερέας Νικόλαος Μπαλασόφ, δώσουν ικανοποιητικές απαντήσεις σε όλα αυτά, τότε ας ασχοληθούν και με τον Τόμο της Ουκρανίας, αν ήταν ή όχι «προϊόν απάτης»... Αλλά μάλλον αυτό τους καίει. Ότι η Ουκρανία έχει ΚΑΝΟΝΙΚΟ Τόμο, ο οποίος την καθιστά ΚΑΝΟΝΙΚΗ Αυτοκέφαλη Εκκλησία. Κάτι που, όπως προείπα, δεν ισχύει για τη Μοσχοβία...
Κατά το κοινώς λοιπόν λεγόμενον, όσα δεν φτάνει η αλεπού...
Ιδού και τα
πειστήρια...
Βεράτιον του Πατριάρχου
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Γ΄ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΛΗ
«... Οι
μητροπολίται, οι ιερείς, οι καλόγηροι, οι ηγούμενοι, αι καλογραίαι και έτεροι
της απίστου φυλής, μεγάλοι και μικροί, οι ευρισκόμενοι εν Κωνσταντινουπόλει και
τη περιφερεία αυτής εν Γαλατά, Χασιλάρ ....., Σηλυβρία, Ηρακλεία, Ραιδεστώ,
Καλλιπόλει, Αίνω, Μαρωνεία, Σέρραις, Δράμα, Θεσσαλονίκη, Λαρίσση, Βερροία,
......, Εγρίππω, ....., Αγιαμαύρα, ....., Ρόδω, ......, Ινεπόλει (κ.λπ)....
.... και εν
ταις νομαρχίαις Βλαχίας και Μολδαβίας, Ρωσσίας και Μοσχοβίας, αναγνωρίζοντες
τον ειρημένον Διονύσιον πατριάρχην αυτών, αναφερέσθωσαν προς αυτόν διά τας
υπαγομένας τη πατριαρχική αυτού δικαιοδοσία υποθέσεις αυτών, μη αθετείτωσαν,
κατά την κενήν αυτών συνήθειαν, τους λόγους αυτού και μη παραλειπέτωσαν τον
προς αυτόν σεβασμόν τε και περιποίησιν ...»
(Από το Βεράτιον του Οικουμενικού Πατριάρχου Διονυσίου Γ΄ του Βαρδαλή, του έτους 1662, όπως δημοσιεύεται στο «ΕΠΙΣΗΜΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ἀναφερόμενα ΕΙΣ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΗΜΩΝ ΔΙΚΑΙΑ ΕΚΔΟΘΕΝΤΑ ΦΡΟΝΤΙΔΙ ΜΑΝΟΥΗΛ ΙΩ. ΓΕΔΕΩΝ, Μ. χαρτοφύλακος καί χρονογράφου τῆς τοῦ Χρ. Μ. Ἐκκλησίας. ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ. ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ. 1910», σελ. 9-14).
