Δεν πίστευα στα μάτια μου, αναρωτιόμουν εάν όντως έχουν γραφεί τέτοιες αθεολόγητες, ανιστόρητες, αντορθόδοξες και τελικώς αντίχριστες αθλιότητες από έναν υποτίθεται Ορθόδοξο Κληρικό, και μάλιστα φέροντα μια σειρά από βαρύγδουπους τίτλους στο βιογραφικό του, όπως αυτό παρουσιάζεται στην...
ιστοσελίδα που δημοσίευσε το κείμενό του με το βλάσφημο τίτλο «Αίρεση του παπισμού Κωνσταντινουπόλεως»:
«Ο π. Γεώργιος Μαξίμοφ είναι γνωστή θρησκευτική φυσιογνωμία της Ρωσίας, κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας και εφημέριος του Ιερού Ναού Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ Μπουσίνοβο Μόσχας. Θρησκειολόγος, αρθρογράφος, Ορθόδοξος ιεραπόστολος, διδάκτωρ θεολογίας, υφηγητής της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας, μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων παρά το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας για την καταπολέμηση του θρησκευτικού εξτρεμισμού, μέλος της Διασυνοδικής Επιτροπής της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, συγγραφέας των 30 και πλέον βιβλίων και φυλλαδίων και των 200 και πλέον άρθρων, ενώ συμμετέχει σε πολλά διεθνή συνέδρια.»
Φυσικά, ο πιο χαρακτηριστικός τίτλος, που αυτοαναιρείται από το ύφος και το περιεχόμενο της γραφής του είναι ο εξής: «μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων παρά το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας για την καταπολέμηση του θρησκευτικού εξτρεμισμού»... Αυτός ο άνθρωπος δηλαδή συμμετέχει σε Κρατικό Όργανο της Ρωσίας ως... σύμβουλος κατά του «θρησκευτικού εξτρεμισμού»!!! Όταν ο ίδιος, με το απίστευτο κείμενό του -που αποτελεί την επιτομή και την ανθολογία όλων των αντικανονικών και ασεβών πόθων και ανίερων συνωμοσιών της Μοσχοβίας κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου- εμφανίζεται ως ένας εκ των μεγίστων εξτρεμιστών «ταλιμπάν» της Μοσχοβίτικης Εκκλησίας, η οποία, ως αγνώμων και αποστάτις θυγάτηρ, έχει εδώ και αιώνες εκστρατεύσει με μύριες δολοπλοκίες και υπονομεύσεις κατά της Μητρός της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως...
Το εθνοφυλετιστικό και αιρετικό αυτό περίσσευμα χολής και αγνωμοσύνης του π. Γεωργίου Μαξίμοφ προς την Πρωτόθρονο Εκκλησία δεν αξίζει πραγματικά καμίας σοβαρής απαντήσεως, αφού όλα όσα καταγράφονται χύδην και εμπαθώς σε αυτό είναι οι γνωστές από αιώνων διαβολές, ανακρίβειες και παρερμηνείες της Μόσχας, με τις οποίες επιχειρεί να ανατρέψει την Εκκλησιαστική Ιστορία και τα Ιερά Θέσμια της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, όπως αυτά διαμορφώθηκαν παγίως και αμεταθέτως κατά την πρώτη χιλιετία της Εκκλησίας, κυρίως διά των αποφάσεων των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων. Σε μια περίοδο δηλαδή, κατά την οποία οι Μοσχοβίτες ήταν ανύπαρκτοι εκκλησιαστικώς. Επομένως, δεν κοπίασαν, δεν θεολόγησαν, δεν αγωνίστηκαν για την εμπέδωση της ακραιφνούς Ορθοδόξου Πίστεως, όπως οι Άγιοι Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων, μεταξύ των οποίων φυσικά δεν υπάρχει ούτε ένας... Μοσχοβίτης! Τα παρέλαβαν όλα έτοιμα, ως μασημένη παιδική τροφή, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όταν Εκείνο τους εισήγαγε στην Εκκλησία, στην Ορθοδοξία, στην Πίστη των Αποστόλων και των Πατέρων, στη δυνατότητα της σωτηρίας. Και όφειλαν τουλάχιστον να συστέλλονται και να σκύβουν με συντριβή το κεφάλι ακούγοντες τους λόγους του Κυρίου μας, οι οποίοι προσιδιάζουν επακριβώς στην Εκκλησία της Μοσχοβίας: «ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε» (Ιωάν. δ΄ 38). (Εγώ σας έστειλα να θερίσετε εκείνο για το οποίο εσείς δεν έχετε κοπιάσει. Άλλοι έχουν κοπιάσει κι εσείς έχετε μπει στον κόπο εκείνων)...
Είναι πολύ λυπηρό να διαβάζει κανείς τόσα ψέματα μέσα σε ένα κείμενο που έχει γραφεί όχι από οποιονδήποτε φανατικό προπαγανδιστή, αλλά από ένα Ορθόδοξο Κληρικό με υψηλές θέσεις και αναγνώριση μέσα στη Ρωσική Εκκλησία... Διότι αυτομάτως εξάγεται το συμπέρασμα ότι αυτές οι θέσεις είναι η επίσημη και κατασταλαγμένη «γραμμή» της Μόσχας. Και αν αυτό ισχύει, τότε όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό, με αφορμή και μόνο την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, δεν είναι παρά οι εν αμαρτίαις προφάσεις που πάντοτε αναζητούσε η Μόσχα για να αποκαλύψει το ειδεχθές αντίθεο πρόσωπό της, που τόσο επιμελώς απέκρυπτε για τους αφελείς πίσω από το απατηλό προσωπείο του ψευτοευσεβισμού και του επιτυχούς παγκοσμίου «μάρκετινγκ» επί των Αγίων της ρωσικής γης, πραγματικών ή... φανταστικών.
Και, εφόσον αυτή είναι όντως η «βαθεία καρδία» των Μοσχοβιτών, τότε η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εδώ και αιώνες, παροξυμμένα ξεσπάσματα της οποίας μόνον είναι οι τρέχουσες εξελίξεις, μάλλον πως είναι δυσίατος, αν όχι ανίατος... Διότι ο μόνος δρόμος για την θεραπεία της αρχεκάκου νόσου του εωσφορισμού, του «τύφου» της επάρσεως και της αλαζονείας, από την οποία πάσχουν οι Μοσχοβίτες, είναι η αυτοκριτική, η αυτογνωσία, η συντριβή, η ταπείνωση, η μετάνοια.
Κείμενα και δημόσιες τοποθετήσεις, όπως αυτό του π. Γεωργίου Μαξίμοφ, αλλά και όλων των εκπροσώπων και εκφραστών της Μοσχοβίτικης Εκκλησίας που μας έχουν κατακλύσει αυτόν τον καιρό, καταδεικνύουν ότι ο δρόμος της αρετής, της μετανοίας και της επιστροφής στην κανονικότητα έχει αποκλεισθεί από τους ίδιους με τείχη και εμπόδια που μόνον μια φιλάνθρωπη μεν, παιδαγωγική δε, επέμβαση του Παντοδυνάμου και Πανσόφου Θεού μπορεί να κατακρημνίσει...
Σας προτρέπω, εάν έχετε γερό στομάχι και αντοχές, να διαβάσετε όλο το κείμενο του π. Γεωργίου Μαξίμοφ στο σύνδεσμο: romfea.gr
