Ο Μητροπολίτης Τύχων (κοσμικό όνομα: Γεώργιος Αλεξάντροβιτς Σεβκούνωφ) γεννήθηκε στις 2 Ιουλίου 1958 στη Μόσχα. Η γιαγιά του από τη μεριά της μητέρας του ήταν ποντιακής καταγωγής, από το Γκελεντζίκ, γνωστό θέρετρο στις βορειοανατολικές ακτές του Ευξείνου Πόνου, κοντά στο Νοβοροσσίσκ. Ο Τύχων είναι ο Μητροπολίτης Πσκοφ και Πόρχοφ, αφού προηγουμένως είχε διατελέσει...
Βοηθός Επίσκοπος του Πατριάρχη Κυρίλλου ως επικεφαλής του Δυτικού Βικαριάτου της πόλης της Μόσχας και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Υπαπαντής (Σρέτενσκι), πολυγραφότατος και δημοφιλής συγγραφέας. Εκκλησιαστικός άνδρας με πολλά χαρίσματα, κατάλληλος ώστε να αποτελεί τον πλέον στενό σύνδεσμο του Ρώσου Προέδρου Βλαδιμήρου Πούτιν με τα εκκλησιαστικά πράγματα.
Βοηθός Επίσκοπος του Πατριάρχη Κυρίλλου ως επικεφαλής του Δυτικού Βικαριάτου της πόλης της Μόσχας και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Υπαπαντής (Σρέτενσκι), πολυγραφότατος και δημοφιλής συγγραφέας. Εκκλησιαστικός άνδρας με πολλά χαρίσματα, κατάλληλος ώστε να αποτελεί τον πλέον στενό σύνδεσμο του Ρώσου Προέδρου Βλαδιμήρου Πούτιν με τα εκκλησιαστικά πράγματα.
Εδώ και πολλά χρόνια έχει ευρέως διαδοθεί η φήμη ότι ο Μητροπολίτης Τύχων Σεβκούνωφ είναι ο προσωπικός εξομολόγος και πνευματικός σύμβουλος (dukhovnik) του Προέδρου Πούτιν. Κανένας από τους δύο δεν το έχει επιβεβαιώσει, αλλά και ούτε το έχει αρνηθεί... Μάλιστα, ο Τύχων, όταν κάποτε ρωτήθηκε για τη σχέση του με τον Πούτιν, απάντησε με νόημα: «Μπορείτε να πιστέψετε αυτές τις φήμες, εάν το θέλετε, αλλά σίγουρα αυτές δεν έχουν διαδοθεί από εμένα», και πρόσθεσε με χιούμορ: «Δεν είμαι ο Καρδινάλιος Ρισελιέ!»... Ωστόσο, το γεγονός είναι ότι οι δύο άνδρες βρίσκονται πολύ κοντά και ο Πούτιν συχνά παίρνει μαζί του το Μητροπολίτη Τύχωνα σε ταξίδια του στο εξωτερικό. Η γνωριμία τους πάει πολύ πίσω, στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Γιατί αναφέραμε όλα τα παραπάνω; Μα διότι οι περισσότεροι που γνωρίζουν ελάχιστα τα της Ρωσίας θεωρούν ότι αυτός που φαίνεται και φωνάζει περισσότερο θα είναι και ο επόμενος... Πατριάρχης της Μόσχας. Και αυτός δεν είναι άλλος από το Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα... Τον κατεξοχήν «star» του Μοσχοβίτικου Πατριαρχείου, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού, εκτός από Επίσκοπος και Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας είναι και μουσικοσυνθέτης. Το ερώτημα όμως που ανακύπτει είναι εάν ο Ιλαρίων θα ακολουθήσει την πορεία εξέλιξης του προκατόχου του στο ΤΕΕΣ, δηλαδή του σημερινού Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου. Η επιπόλαιη και επιφανειακή απάντηση μοιάζει καταφατική, όμως τα πράγματα δεν είναι και τόσο ευνοϊκά για το «μαέστρο»...
Ο Ιλαρίων ανέλαβε εξαρχής με έπαρση και αλαζονεία στους ώμους του το ουκρανικό ζήτημα, το χειρίστηκε σχεδόν προσωπικά, ενώ οι γνωρίζοντες λένε πως δεν ενημέρωνε επαρκώς και με σαφήνεια ούτε τον ίδιο τον προϊστάμενό του Πατριάρχη Κύριλλο. Αυτό φάνηκε πολύ έντονα κατά την τελευταία «επεισοδιακή» συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχου με τον Κύριλλο στο Φανάρι, στις 31 Αυγούστου 2018, λίγο πριν ξεσπάσει η τελική φάση της μεγάλης κρίσης ανάμεσα στις δύο Εκκλησίες. Στη συνάντηση αυτή ο Κύριλλος διαπίστωσε ότι η εικόνα που είχε σχηματίσει για τις προθέσεις και τις αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και άλλων Τοπικών Εκκλησιών, σχετικά με τη Ουκρανία ήταν πολύ διαφορετική από αυτήν που του μετέφερε μέχρι τότε ο «υπουργός εξωτερικών» Ιλαρίων Αλφέγιεφ... Μάλιστα, λέγεται ότι κατά την επιστροφή των δύο Ρώσων Ιεραρχών στη Μόσχα οι διάλογοι μεταξύ τους ήταν τόσο έντονοι που δημιούργησαν... αναταράξεις στο αεροπλάνο!...
Σε κάθε περίπτωση, η αποτυχία της Ρωσικής Εκκλησίας στο ουκρανικό, που αποτελεί μια ήττα ιστορικών διαστάσεων, αφού ακυρώνει οριστικά τους προαιώνιους μοσχοβίτικους πόθους για «Τρίτη Ρώμη», είναι βέβαιον ότι θα πιστωθεί εξολοκλήρου στο Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα και τους στενούς συνεργάτες του στο ΤΕΕΣ. Γι’ αυτό άλλωστε και είναι ο μόνος σχεδόν παράγοντας του Μοσχοβίτικου Πατριαρχείου που συνεχίζει τόσο έντονα τις παρεμβάσεις για το θέμα αυτό, δηλαδή τις ύβρεις προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις απειλές προς τις άλλες Εκκλησίες, ακόμη και μετά την επίδοση του Τόμου της Αυτοκεφαλίας, που συνιστά την οριστική διευθέτηση του ζητήματος, χωρίς πλέον δυνατότητα και πιθανότητα επιστροφής στην προτέρα κατάσταση. Ο Ιλαρίων γνωρίζει ότι το θέμα έχει τελειώσει, από τη στιγμή που ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπέγραψε και παρέδωσε τον Τόμο. Οι φωνασκίες και η ορμή του είναι προϊόντα του πανικού του μπροστά στη βεβαιότητα -θέμα χρόνου απλώς- ότι ο ίδιος θα λειτουργήσει ως ο «αποδιοπομπαίος τράγος» για τη Ρωσική Εκκλησία και Πολιτεία, μόλις ολοκληρωθούν οι αντιδράσεις «για την τιμή των όπλων» και η Μόσχα αποφασίσει να επανέλθει σταδιακά στην εκκλησιαστική κανονικότητα...
Αυτό είναι νομοτελειακά αδύνατο να συμβεί με τον Ιλαρίωνα Αλφέγιεφ στη θέση και στο ρόλο εξουσίας που τον γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια. Και για αυτό θα εργαστεί, περισσότερο από όλους, ο ίδιος ο Πρόεδρος Πούτιν, που επιθυμεί να ανοίξει διάπλατα και απρόσκοπτα το δρόμο της διαδοχής του Κυρίλλου στο μοναδικό έμπιστο και εκλεκτό του: Το Μητροπολίτη Τύχωνα Σεβκούνωφ.
