Ο Μητροπολίτης Μπάτσκας
Ειρηναίος Μπούλοβιτς ούτε αγράμματος είναι ούτε «απλοϊκός»... Αν ήταν, θα του
συγχωρούσαμε αυτές τις κραυγαλέες ανιστόρητες βλασφημίες που εκστόμισε κατά της
Μητρός των Σέρβων Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, ισχυριζόμενος χωρίς
ίχνος ντροπής, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
«Η πρωτοβουλία
[του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων] είναι κατά λέξη θεία έμπνευση και σωτήρια. Η
Εκκλησία μας συνεχώς και κατηγορηματικώς υποστήριζε την ιδέα αυτή από την διάσπαση
της κρίσεως. Οι πλείστες Εκκλησίες είναι υπέρ. Το πρόβλημα είναι ότι ο
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αρνείται να συγκαλέσει τέτοια σύσκεψη,
γνωρίζοντας ότι θα μειοψηφήσει. Μερικές ελληνόφωνες Εκκλησίες – Ελλάδος και
Κύπρου, επί παραδείγματι – δεν θέλουν να συμμετάσχουν σε πανορθόδοξη συνάντηση
την οποία δεν έχει συγκαλέσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης ως πρώτος στην τάξη
μεταξύ των προεστών των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Τέτοια στάση προσωπικά τη θεωρώ
αδικαιολόγητη. Το πράγμα είναι απλό: αν
δεν θέλει αυτός, υπάρχει κάποιος άλλος που θέλει! Τονίζω ότι από τις
Οικουμενικές Συνόδους του παρελθόντος, από τις οποίες δύο έγιναν στην
Κωνσταντινούπολη, σε καμία δεν προήδρευε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως»!!!... (Πηγή: Παντού
“αμερικανούς” βλέπει ο μητροπολίτης Μπάτσκας που ανακάλυψε τη “μητέρα Εκκλησία”
στα Ιεροσόλυμα).
Και μόνο από αυτό το τελευταίο
ΨΕΥΔΟΣ που τόλμησε να εκστομίσει ο Μπάτσκας Ειρηναίος, μπορεί κανείς να
αντιληφθεί πόσο αναξιόπιστος είναι σε όλα όσα πράττει και λέγει προκειμένου να
ευαρεστήσει τους Ρώσους, στων οποίων την υποστήριξη ελπίζει για να επιτύχει του
προσωπικού του «ποθούμενου», δηλαδή να γίνει Πατριάρχης των Σέρβων... Θεμιτή η
επιθυμία του να γίνει Πατριάρχης, όχι όμως και τα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί. Εκτός
και αν δεν είναι Ορθόδοξος Ιεράρχης, αλλά... «Ιησουΐτης» και πρεσβεύει το δόγμα
«ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»... Διότι πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε τόσα χονδροειδή
ψεύδη και ιστορικές ανακρίβειες που λανσάρει στους αφελείς και αμαθείς, προσπαθώντας
να αμφισβητήσει τη θέση, το ρόλο και τα προνόμια του Πανσέπτου Οικουμενικού
Θρόνου;
Έτσι λοιπόν είναι,
Σεβασμιώτατε; Είστε σίγουρος για όσα αποτολμήσατε να πείτε; Ότι τάχα... «από τις Οικουμενικές Συνόδους του
παρελθόντος, από τις οποίες δύο έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, σε καμία δεν
προήδρευε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως»;...
Σκίστε τα πτυχία σας,
Σεβασμιώτατε, και ξαναγυρίστε ως ταπεινός μαθητής στο πρώτο έτος της Θεολογίας,
γιατί δυστυχώς απαξιώνετε και συκοφαντείτε στο πρόσωπό σας την θεολογική
επιστήμη αλλά, ακόμη χειρότερα, και την Αρχιερωσύνη...
Διαβάστε λοιπόν και
ντραπείτε. Ντραπείτε για τα ψέματα, τη δολιότητα, τον εμπαιγμό, την εξαπάτηση
τόσων απλοϊκών πιστών που τυχόν σας θεωρούν ως «έγκυρο» θεολόγο και
εκκλησιαστικό άνδρα... Λυπούμαι για το κατάντημά σας... Και εύχομαι, για το
καλό της Εκκλησίας της Σερβίας και των Σέρβων αδελφών μας, ο Θεός να σας ανακόψει
και ματαιώσει τελικά τη μανιώδη ορμή προς την κατάκτηση της ηγεσίας στην
Αγιωτάτη Εκκλησία της Σερβίας. Αλίμονο στην Εκκλησία αυτή και στους Σέρβους
Ορθοδόξους εάν ποτέ κατορθώσετε με αθέμιτα, κοσμικά μέσα κάτι τέτοιο...
Διαβάστε λοιπόν για να
θυμηθείτε αυτό που σίγουρα διδαχθήκατε στο Πανεπιστήμιο. Σε πόσες και ποιες
Οικουμενικές Συνόδους προήδρευσαν Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως. Για να
σταματήσετε, έστω και τώρα, να ψεύδεστε τόσο ξεδιάντροπα...
Παραθέτω:
«Απαρχή των
Οικουμενικών Συνόδων είναι η αποστολική Σύνοδος που έλαβε χώρα στα Ιεροσόλυμα,
στο πρώτο μισό του 1ου αι. μ.Χ. Εκεί οι απόστολοι κλήθηκαν να λύσουν προβλήματα
που παρουσιάστηκαν στην πρώτη Εκκλησία. Την παρακαταθήκη αυτή ακολούθησαν και
οι κατά τόπους Εκκλησίες, συγκαλώντας τοπικές συνόδους για να αντιμετωπίσουν
ζητήματα που τις απασχολούσαν. Για τα θέματα, όμως, που αφορούσαν σε ολόκληρο
το σώμα της Εκκλησίας, πραγματοποιήθηκαν Οικουμενικές Σύνοδοι. Οι Οικουμενικές
Σύνοδοι συγκαλούνταν από τον αυτοκράτορα, μετά από παρότρυνση εκκλησιαστικών
προσώπων, με απώτερο σκοπό την επικράτηση της Ορθοδοξίας και της ειρήνης του
κράτους. Για μια επιστημονικά τεκμηριωμένη εξαγωγή συμπερασμάτων, σχετικά με
τους προέδρους που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στη σύγκληση αλλά και στη ροή των
διαδικασιών των Οικουμενικών Συνόδων, ήταν αναγκαίο να μελετηθεί: το ιστορικό
περιβάλλον, δηλαδή η κοινωνία, η πολιτική εξουσία και η εκκλησιαστική διοίκηση
που χαρακτήριζαν την εποχή κατά την οποία συγκλήθηκε κάθε Σύνοδος, τα αίτια, οι
αφορμές, τα περιστατικά σύγκλησης και τέλος, η θεματολογία κάθε Συνόδου. Τα
συμπεράσματα, όπου καταλήξαμε, είναι τα εξής: Πρόεδρος της Α΄ Οικουμενικής
Συνόδου διετέλεσε ο Όσιος επίσκοπος Κορδούης και της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου ο
Μελέτιος Αντιοχείας, ο Γρηγόριος ο
Θεολόγος και ο Νεκτάριος
Κωνσταντινουπόλεως διαδοχικά. Την προεδρία της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου
άσκησε ο Αλεξανδρείας Κύριλλος. Στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, οι αντιπρόσωποι του
αυτοκράτορα, οι άρχοντες, ήταν αυτοί που άσκησαν τη δικαστική εξουσία καθώς,
στα εκκλησιαστικά ζητήματα, την προεδρία κράτησαν ο επικεφαλής των εκπροσώπων
του πάπα Πασχασίνος και ο πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως Ανατόλιος. Στην Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο προήδρευσε ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ευτύχιος,
ενώ η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος είναι η μοναδική που διευθύνεται αποκλειστικά από
τον αυτοκράτορα και τους εκπροσώπους του. Τέλος, την προεδρία της Ζ΄
Οικουμενικής Συνόδου άσκησε αναμφίβολα ο πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος. Καταλήγοντας, αξίζει να σημειωθούν, πρώτον, το
πόσο διαφορετικές ήταν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διαμορφώθηκε η εικόνα
κάθε Συνόδου και, δεύτερον, το πόσο έντονη - παρόλα αυτά - υπήρξε η παρουσία
των αυτοκρατόρων, είτε έμμεση είτε άμεση, στις εργασίες των Οικουμενικών
Συνόδων» (Πηγή: http://ikee.lib.auth.gr/record/133956?ln=el).
