Παρατίθεται
σε ελληνική μετάφραση η εξαίρετη ανάλυση των ειδικών του «Πνευματικού Μετώπου», μιας ουκρανικής
ιστοσελίδας στην οποία γράφουν και αποκαλύπτουν έμπειροι γνώστες των
δολοπλοκιών και μηχανορραφιών της ρωσικής πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας,
Ουκρανοί αδελφοί, οι οποίοι έχουν ζήσει «στο πετσί τους» και έχουν υποφέρει τα
πάνδεινα από τα καταχθόνια σχέδια και τις πολιτικές της Μόσχας.
Ελπίζουμε
αυτές οι φωνές της αλήθειας και της λογικής να φθάσουν και στα αυτιά του
Πατριάρχου και των Επισκόπων και Κληρικών της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, για να
αντιληφθούν έγκαιρα σε πιο δόλιο παιχνίδι τους έχουν εμπλέξει οι αγνώμονες
μητραλοίες της Μόσχας και να ανακρούσουν πρύμναν προτού είναι πολύ αργά για τους
ίδιους... Γιατί το Οικουμενικό Πατριαρχείο ούτε φοβάται ούτε απειλείται από τα
μοσχοβίτικα παίγνια της ντροπής, αλλά όσοι βρεθούν πρόθυμοι συνοδοιπόροι σε
αυτόν τον κατήφορο της αποστασίας ας περιμένουν επί των κεφαλών τους την δικαία
Οργή του Θεού, η οποία «ἔρχεται ἐπί τούς
υἱούς τῆς ἀπειθείας».
***
Η Μόσχα δεν παραιτείται από
τις προσπάθειές της να συγκαλέσει την απατηλή «Πανορθόδοξη Σύναξη». Όπως
ανακοινώθηκε, η απόφαση συγκέντρωσης των Προκαθημένων για την επίλυση του
ζητήματος της ενότητας της εκκλησίας έγινε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων
Θεόφιλο κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Μόσχα. Θα πρέπει να
υπενθυμίσουμε ότι πήγε στη ρωσική πρωτεύουσα για να λάβει ένα είδος «δωροδοκίας»
- το βραβείο του Διεθνούς Δημοσίου Ταμείου για την Ενότητα των Ορθοδόξων Λαών «Για την εξαιρετική προσφορά προς την
ενίσχυση της ενότητας των Ορθοδόξων λαών. Για την εδραίωση και προώθηση των
χριστιανικών αξιών στη δημόσια ζωή», η αξία των οποίων δεν έχει
αποκαλυφθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από συνάντηση με τον Ρώσο Πρόεδρο
Βλαντιμίρ Πούτιν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων διατύπωσε την πρότασή του να
συγκαλέσει αυτή τη συνάντηση για την επίλυση εκκλησιαστικών ζητημάτων,
συμπεριλαμβανομένης της Αυτοκεφαλίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Έχουμε αναλύσει προηγουμένως
αυτές τις εξελίξεις, υποδηλώνοντας ότι αυτή η «Πανορθόδοξη Σύναξη» θα μπορούσε
να μετατραπεί σε μια άλλη «Σύνοδο του Χαρκόβου του 1992» (σ.μ. πρόκειται για τη ληστρική Σύνοδο που συνεκλήθη με μηχανορραφίες
των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας και της πρόσφατα ανεξαρτητοποιηθείσης
Ουκρανίας, που ακόμη ελέγχονταν από τη Μόσχα, κατά την οποία αντικανονικά και
παράνομα απομακρύνθηκε από την ηγεσία της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ο τότε
Μητροπολίτης Φιλάρετος Ντενισέκνο, ο μετέπεια επικεφαλής του «Πατριαρχείου
Κιέβου»), στην οποία θα παρευρεθούν
μόνο Προκαθήμενοι που είναι φερέφωνα του Πατριαρχείου Μόσχας. Εξάλλου, η πρωτοβουλία
προκάλεσε κριτική και την αντίδραση από μέρους κάποιων Προκαθημένων της Ορθοδόξου
Εκκλησίας. Ωστόσο, σύμφωνα με πρόσφατες αναφορές, ο Πατριάρχης Αντιοχείας
Ιωάννης έλαβε επίσημη πρόσκληση από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων για να παρευρεθεί
στη Σύναξη. Η πρόσκληση παραδόθηκε από μόνιμο μέλος της Ιεράς Συνόδου του
Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Έτσι επιβεβαιώθηκε η υπόθεσή μας: θα είναι οι
δορυφόροι της Μόσχας που θα παραστούν στη «Σύναξη». Μπορούμε ξανά να υποθέσουμε
ότι το επόμενο βήμα της Μόσχας θα είναι να προσκαλέσει όλους τους διαφωνούντες
επισκόπους των Εκκλησιών που έχουν αναγνωρίσει την Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία
της Ουκρανίας: της Κωνσταντινουπόλεως, της Αλεξάνδρειας και της Ελλάδος.
Η υπόθεση βασίζεται στην
πρόσφατη απόφαση της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για την αναγνώριση
της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Πολύ
πριν από τη Σύνοδο, είχαμε επίσης υποθέσει ότι η Μόσχα θα διέκοπτε την κοινωνία
με την Εκκλησία της Αλεξάνδρειας και, όπως στην περίπτωση της Εκκλησίας της Ελλάδος,
θα διατηρούσε δεσμούς και θα υποστήριζε τους επισκόπους που αντιτίθενται στην
απόφαση των Προκαθημένων τους, τους λεγόμενους «αντάρτες» ιεράρχες.
Και αυτό συνέβη πραγματικά.
Υπάρχει όμως μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: η απόφαση της Αλεξάνδρειας είναι
διαφορετική από εκείνη της Εκκλησίας της Ελλάδας. Άλλωστε, απαντώντας στον
Πατριάρχη της Αλεξάνδρειας που αναγνώρισε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας,
η Μόσχα διέπραξε ανοιχτά εισπήδηση στις υποθέσεις μια άλλης Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Δεν είναι τόσο οι ναοί που η Ρωσική Σύνοδος «άρπαξε» από την Αλεξάνδρεια, αλλά
ότι η Σύνοδος άρχισε να αναλύει τη διαδικασία με την οποία ο Πατριάρχης
Θεόδωρος αποφάσισε να αναγνωρίσει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.
Υποστήριξε μάλιστα ότι η απόφαση αυτή «δεν
υιοθετήθηκε κατά τη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου της
Αλεξάνδρειας της 7ης έως 9ης Οκτωβρίου και δεν τέθηκε στην
ψηφοφορία των επισκόπων», αλλά «υιοθετήθηκε
από τον Προκαθήμενο αυτής της Εκκλησίας προσωπικά». Δηλαδή, η Μόσχα ήδη
λέει ανοιχτά στις άλλες τοπικές Εκκλησίες ποιες αποφάσεις, και πώς, θα πρέπει
να λαμβάνουν στις Συνόδους τους.
Ένα τέτοιο θράσος εκ μέρους
της Μόσχας μπορεί να υποδηλώνει ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προσπαθεί ήδη να
σφετεριστεί το ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου - το ρόλο που επιδιώκει η
Μόσχα με τη διεξαγωγή της προαναφερθείσας «Πανορθόδοξης Σύναξης». Η λογική
είναι απλή και ξεκάθαρη: να συγκεντρώσει όσους και από όπου μπορεί, να
καταδικάσει τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και, με απόφαση της «Πανορθόδοξης Σύναξης»,
να διακηρυχθεί ως η Πρώτη Εκκλησία στον Ορθόδοξο κόσμο, δικαιολογώντας την
ενέργεια αυτή από την ανάγκη «να διατηρηθεί
η καθαρότητα της ορθόδοξης πίστης και η ενότητα των Εκκλησιών».
Η Μόσχα είναι έτοιμη να
αναλάβει αυτό το «φορτίο», επειδή δεν υπάρχει κανένας άλλος εκτός από τη μεγαλύτερη
Εκκλησία στον κόσμο που πρέπει να διασφαλίσει τη διατήρηση της Ορθοδοξίας. Ο
Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος Γκουντιάεφ ήταν αυτός που κάποτε εξέφρασε αυτή την
ιδέα. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: «28 Δεκεμβρίου 2019. Κατά την Πανήγυρη και
στο τέλος της Λειτουργίας στη Σταυροπηγιακή Μονή Στρετένσκυ, ο Κύριλλος σημείωσε
ότι, χάρη στη Ρωσία και στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, όταν η Ορθόδοξη Ανατολή
βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Τουρκίας, η επιρροή της στην
παγκόσμια Ορθοδοξία αντισταθμίστηκε από τη δύναμη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και
οι αδελφοί μας γνώριζαν ότι υπάρχει ένας πάτρονας και προστάτης της Ορθοδοξίας:
η Αγία Ρωσία».
Ο Κύριλλος τόνισε ακόμη ότι
αυτός ο «υπερασπιστής της Ορθοδοξίας»
φέρεται να έχασε την κρατική στήριξη και για κάποιο διάστημα υπέστη ακόμη και
πίεση από την εξουσία. Ωστόσο, τώρα η κυβέρνηση, είπε ο Κύριλλος, δεν
παρεμβαίνει ούτε ασκεί πιέσεις στο Πατριαρχείο Μόσχας, σε αντίθεση με άλλες
τοπικές Εκκλησίες που καταπιέζονται από αξιωματούχους και ως εκ τούτου, σύμφωνα
με τη λογική του Κυρίλλου Γκουντιάεφ, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία «ως η μεγαλύτερη τοπική Εκκλησία στον κόσμο
φέρει ειδική ευθύνη για την ενότητα της Ορθοδοξίας», οπότε ο ο Κύριλλος θέλει
αυτή «η ευθύνη να αναγνωριστεί από τους επισκόπους,
τους κληρικούς, τους μοναχούς και όλους τους πιστούς μας».
Αυτό που βλέπουμε είναι ότι
η Μόσχα είναι αποφασισμένη να σφετεριστεί το πρωτείο στον Ορθόδοξο κόσμο και να
αυτοανακηρυχθεί ως το νέο Βατικανό. Για το λόγο αυτό εξανάγκασαν τον Πατριάρχη
Ιεροσολύμων Θεόφιλο να αναλάβει πρωτοβουλία για αυτή τη «Συνάντηση των
Προκαθημένων» με σκοπό την επίλυση των παγκόσμιων εκκλησιαστικών ζητημάτων, και
συγκεκριμένα τη χορήγηση Αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας από
τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Είναι ήδη γνωστό ότι αυτό το «Συμβούλιο»
θα διεξαχθεί στην Ιορδανία τον Φεβρουάριο υπό την αιγίδα της Εκκλησίας των
Ιεροσολύμων. Δεν ήταν τυχαίο που η Ρωσία επέλεξε αυτή την Εκκλησία. Τα
Ιεροσόλυμα είναι ένα από τα αρχαία Πατριαρχεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και
μάλιστα αναφέρεται σε ορισμένες πηγές ως η Μητέρα όλων των Εκκλησιών. Στα
Ιεροσόλυμα ο Χριστός κήρυξε και έκανε θαύματα, και εκεί καταδικάστηκε και
σταυρώθηκε αδίκως, λόγω του φθόνου των Εβραίων.
Τώρα η Μόσχα σχεδιάζει να βεβηλώσει
αυτούς τους Αγίους Τόπους και για χάρη των δικών της «κανόνων» να καταδικάσει
τη Μητέρα της Εκκλησία - το Οικουμενικό Πατριαρχείο, από το οποίο έλαβε τόσο
την ορθόδοξη πίστη όσο και τους κανόνες, τους οποίους τώρα ερμηνεύουν με τον
δικό τους τρόπο...
