Είμαι από τους πρώτους στην Ελλάδα που έκανα το νέο εμβόλιο και με το κείμενό μου αυτό ήθελα να εκφράσω μερικές σκέψεις μου που με οδήγησαν σε αυτό.
του Σεβ.
Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
1. Η
πανδημία ως πόλεμος
Περίπου έναν χρόνο μας ταλαιπωρεί ο
νέος κορωνοϊός (sars-cov2) που προκαλεί την ασθένεια covid-19, και δημιούργησε
πολλά προβλήματα στην Εκκλησία, την κοινωνία και την οικογένεια. Οι
οικονομικές, ψυχολογικές και προ παντός οι κοινωνικές συνέπειες είναι μεγάλες
και δεν μπορεί κανείς να τις μετρήση και να τις προσπεράση.
Την πρώτη περίοδο της πανδημίας που
ήμουν εκπρόσωπος της Εκκλησίας, μου δόθηκε η δυνατότητα να δω όλο το θέμα που
σχετίζεται με τον νέο ιό, τις επιπτώσεις που έχει στον άνθρωπο, την κοινωνία
και την Εκκλησία.
Ήδη διάφοροι επιστήμονες ερευνούν το
τι θα γίνη όταν θα περάση αυτή η απειλή. Οι άνθρωποι θα αποκτήσουν συνήθειες
διαφορετικές. Ο καθηγητής του Γέϊλ δρ. Νικόλας Χρηστάκης, που είναι «ειδικός
κοινωνικός επιδημιολόγος», παρατηρεί ότι και στην περίπτωση αυτή θα συμβή ό,τι
συμβαίνει σε κάθε παρόμοια πανδημία. Δηλαδή, οι άνθρωποι κατά την πανδημία
απομονώνονται για να προστατευθούν, και όταν περάση η απειλή της πανδημίας
αποζητούν ελευθερίες. Έτσι, όταν περάση η πανδημία, παρατηρούνται «έκρηξη
καταναλωτισμού, σεξουαλική απελευθέρωση, απομάκρυνση από την θρησκεία» (iefimerida,
23-12-2020).
Η κάθε πανδημία είναι ένας πόλεμος, ο
οποίος αντιμετωπίζεται με φάρμακα, εμβόλια, ιατρική παρακολούθηση. Όλα πρέπει
να τεθούν στην υπηρεσία της προστασίας της σωματικής υγείας, που δεν είναι
αυτοσκοπός, αλλά μέσον για την ανάπτυξη του ανθρώπου, για την εκπλήρωση των
σκοπών του και κυρίως την ένωσή του με τον Θεό.
Σε αυτόν τον πόλεμο ένα όπλο είναι το
εμβόλιο, όπως βέβαια γίνεται και σε άλλες ασθένειες. Με το εμβόλιο ενισχύεται
το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού μας, για να αντιμετωπίση κάθε ξένο σώμα
–αντιγόνο– που εισέρχεται στον οργανισμό μας.
Στις ημέρες μας γίνεται πολύς λόγος
για το νέο εμβόλιο και γίνεται προετοιμασία για τον εμβολιασμό των ανθρώπων.
Επειδή ζούμε σε έναν ιδιότυπο αόρατο πόλεμο και μάλιστα παγκόσμιο, που γίνεται
κυρίως στα Νοσοκομεία, αλλά και στις κοινωνίες και τα σπίτια, δεν πρέπει να
μένουμε απαθείς, ούτε να παραμένουμε στις κερκίδες ως θεατές, αλλά να
συμμετέχουμε σε αυτόν τον πόλεμο.
Σε μια συνέντευξη που έδωσα
πρόσφατα μία δημοσιογράφος (Βάλια Νικολάου) με ρώτησε: «Σεβασμιώτατε, θέλω να
σας ρωτήσω ευθέως. Θα κάνατε το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού;». Και εγώ απάντησα:
«Θα σας απαντήσω και εγώ ευθέως. Σε
όλα τα παιδιά μέχρι την ηλικία των δέκα ετών γίνονται εμβολιασμοί υποχρεωτικά
για 13 νόσους και προαιρετικά για άλλες 3 νόσους, δηλαδή συνολικά γίνονται 16
εμβόλια, και πολλά από αυτά είναι επαναλαμβανόμενα. Επίσης, στις επόμενες
ηλικίες γίνονται άλλα εμβόλια και σε αυτά οφείλεται η αύξηση του προσδόκιμου
ορίου ζωής.
Τα εμβόλια ενισχύουν το ανοσοποιητικό
σύστημα του οργανισμού για να αντιμετωπίση τους ιούς.
Και εγώ έχω κάνει εμβόλια, διότι
διαφορετικά πιθανόν δεν θα ζούσα και κάθε χρόνο κάνω το εμβόλιο για την γρίπη.
Θα κάνω όμως και το νέο εμβόλιο ύστερα από τις εγκρίσεις των αρμοδίων
Οργανισμών και την απόφαση της Ιεράς Συνόδου και τις υποδείξεις των θεραπόντων
ιατρών μου.
Βεβαίως, δεν δίνω συνωμοσιολογικές και
ιδεολογικές ερμηνείες στα εμβόλια. Θεωρώ ότι με τον τρόπο αυτό μπορώ να
παρατείνω την βιολογική ζωή, χωρίς αυτό να είναι αυτοσκοπός μου, ώστε να
βοηθήσω όσο μπορώ όσους με έχουν ανάγκη και να προετοιμασθώ κατάλληλα για τον
θάνατό μου και την συνάντησή μου με τον Χριστό.
Με ενδιαφέρει περισσότερο το
πνευματικό εμβόλιο που είναι η προσευχή και η θεία Κοινωνία του Σώματος και του
Αίματος του Χριστού και στενοχωρούμαι όταν το αρνούνται στους Χριστιανούς»
(Ελεύθερος Τύπος, 13-12-2020).
Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα ο
Υπουργός Υγείας κ. Βασίλειος Κικίλιας μου τηλεφώνησε μου πρότεινε να είμαι
εκείνος από πλευράς Εκκλησίας που θα λάβω μέρος στους πρώτους εμβολιασμούς. Τον
ευχαρίστησα, αλλά αμέσως του είπα ότι αυτό είναι θέμα του Μακαριωτάτου
Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και της Ιεράς Συνόδου. Εγώ
πάντοτε σέβομαι τους θεσμούς και δεν μπορώ να προτρέξω. Όταν έρθη η σειρά της
Ναυπάκτου, θα το κάνω εδώ στην Ναύπακτο, μαζί με τον Δήμαρχο και τους κατοίκους
της Ναυπάκτου. Μου είπε ότι είχε κλείσει συνάντηση με τον Μακαριώτατο και εκεί
θα συνεζητείτο και αυτό το θέμα.
Επικοινώνησα με τον Αρχιεπίσκοπο και
του είπα τα ίδια περίπου, και εκείνος μου ζήτησε να του γράψω τις απόψεις μου
για το εμβόλιο. Κατόπιν τούτου του απέστειλα το ακόλουθο γράμμα.
2. Το
γράμμα μου στον Αρχιεπίσκοπο
«Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Σκέπτομαι αυτές τις ημέρες το θέμα του εμβολίου, το οποίο μελετώ
από πολλές πλευρές. Θα ήθελα να Σας εκφράσω μερικές απόψεις μου.
1. Από την μικρή μας ηλικία εμβολιασθήκαμε πολλές φορές, και με
τον τρόπο αυτό, και προ παντός με την βοήθεια του Θεού, ζούμε μέχρι τώρα
αντιμετωπίζοντας την μεγάλη θνησιμότητα που υπήρχε στα χρόνια μας κατά την
παιδική ηλικία. Οπότε, θεωρώ ότι και στον τομέα αυτό ευεργετική την ιατρική
επιστήμη.
Για παράδειγμα, την ασθένεια της λέπρας (νόσος Χάνσεν), που υπήρχε
από την αρχαία εποχή, ακόμη και πριν τον Χριστό μέχρι τα πρόσφατα χρόνια, την
αντιμετώπισε η ιατρική επιστήμη με τα αντιβιοτικά και με το εμβόλιο της
φυματίωσης. Βεβαίως, ο Χριστός θεράπευσε λεπρούς, όπως το έκαναν και οι άγιοι
με την δύναμη του ονόματος του Χριστού, αλλά αυτό γινόταν σε μερικούς που είχαν
ιδιαίτερη πίστη και παρά τα θαύματα, η νόσος της λέπρας παρέμεινε μέχρι της
ευρέσεως των αναλόγων φαρμάκων.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν σαφέστατα όρια μεταξύ Εκκλησίας και
επιστήμης. Η Εκκλησία κυρίως ενδιαφέρεται για την θεραπεία των δυνάμεων της
ψυχής, ώστε να λειτουργούν κατά φύση και υπέρ φύση και συντελεί στην σωτηρία
του ανθρώπου, την θέωσή του, και αυτό έχει επιδράσεις και στο σώμα, ενώ η
ιατρική επιστήμη ενδιαφέρεται για την υγεία του σώματος. Βέβαια, συνεργάζονται
η Εκκλησία και η επιστήμη για την βοήθεια του ανθρώπου στον βαθμό που υπάρχουν
αλληλεπιδράσεις μεταξύ ψυχής και σώματος.
Τελικά, ο θεολόγος δεν εισέρχεται στον χώρο της επιστήμης, εκτός
κι αν είναι συγχρόνως και επιστήμονας, και ο επιστήμονας δεν εισέρχεται στον
χώρο της θεολογίας, εκτός και αν είναι συγχρόνως και θεολόγος. Και όταν κάνω
λόγο για θεολόγο, εννοώ τον θεούμενο άγιο. Ζούμε σε μια εποχή στην οποία πρέπει
να διαφυλάσσουμε τα όρια αυτά, ώστε να μην φθάσουμε στον Μεσαίωνα που
συγκρούστηκαν οι αναδυόμενες τότε επιστήμες, με την σχολαστική θεολογία των
Ρωμαιοκαθολικών.
2. Στις ημέρες μας γίνονται εμβόλια για πολλές νόσους, από την
γέννηση ενός παιδιού μέχρι την ηλικία των δέκα (10) ετών. Ρώτησα κάποιο ιατρό
για να με ενημερώση για το πόσα εμβόλια γίνονται στην δεκαετία αυτή (ενός έως
δέκα ετών), και μου έδωσε την εξής απάντηση.
Γίνεται υποχρεωτικός εμβολιασμός για δέκα τρεις (13) νόσους και
προαιρετικός για τρεις (3) νόσους (ηπατίτιδα Α΄, ροταϊό, φυματίωση), δηλαδή
δέκα έξι (16) συνολικά εμβόλια.
Αναλυτικά, στον πρώτο χρόνο, από το τέλος του 2ου μήνα, γίνονται 6
εμβόλια σε ένα, το λεγόμενο εξαδύναμο, ήτοι για διφθερίτιδα, τέτανο,
πολυομελίτιδα, κοκκίτη, αιμόφιλο της ινφλουέντζα, ηπατίτιδα Β΄, και γίνεται
αυτό σε τρεις δόσεις, ήτοι 2ο, 4ο, 6ο, μήνα. Το 7ο εμβόλιο γίνεται για
πνευμονιόκοκκο· το 8ο εμβόλιο για μηνιγγιτιδόκοκκο· το 9ο εμβόλιο για ροταϊό·
στον 15ο μήνα γίνεται το 10ο εμβόλιο για την ιλαρά. Το 11ο εμβόλιο για ερυθρά.
Το 12ο εμβόλιο για παρωτίτιδα. Το 13ο εμβόλιο για ανεμοβλογιά. Στους 18 μήνες
γίνονται επαναληπτικά εμβόλια για την μηνιγγίτιδα και την ηπατίτιδα. Στην 2ετια
γίνεται επαναληπτικό εμβόλιο πνευμονιόκοκκου.
Βέβαια, σε αυτά πρέπει να προστεθούν και άλλα εμβόλια, που
γίνονται σε μεγαλύτερες ηλικίες, και μάλιστα το εμβόλιο της γρίππης, που
γίνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες, κάθε χρόνο, στο οποίο προστίθενται και διάφορα
στελέχη.
Για το νέο εμβόλιο γίνεται συζήτηση επειδή εισάγεται στο mRNA
γενετικά τροποποιημένη πληροφορία που κωδικοποιεί την πρωτεΐνη της επιφάνειας
του ιού, ώστε να επιτευχθή ανοσολογική απάντηση. Όμως, οι Παγκόσμιοι Οργανισμοί
έχουν αποφανθή για την ασφάλειά του, και εν πάση περιπτώσει με αυτό, παρά τις
παρενέργειές του, όπως έχουν όλα τα φάρμακα, αντιμετωπίζεται το φάσμα του
θανάτου που θερίζει την ανθρωπότητα. Οι παρενέργειες που τυχόν θα προκληθούν
από το νέο εμβόλιο θα είναι λιγότερες από τον θάνατο που προκαλεί ο sars-cov2.
Αυτό σημαίνει ότι ο οργανισμός του ανθρώπου επηρεάζεται από τις
μολύνσεις που υπάρχουν στην φύση. Και το ότι αυξήθηκε το προσδόκιμο όριο
ηλικίας του ανθρώπου οφείλεται στην προσφορά της ιατρικής επιστήμης. Αυτή μας
βοηθά στην παράταση της βιολογικής ζωής, ώστε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε τους
συνανθρώπους μας και να προετοιμασθούμε καλύτερα με την μετάνοια και την
προσευχή, για να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο και να συναντήσουμε τον Χριστό.
Φυσικά, για την ανάπτυξη της πνευματικής μας ζωής, μας βοηθούν τα
πνευματικά εμβόλια, που είναι το βάπτισμα και το Χρίσμα, και η Μετάληψη του
Σώματος και του Αίματος του Χριστού, που είναι το «αντίδοτο του μη αποθανείν».
3. Γίνεται διάλογος κατά πόσον η Εκκλησία μπορεί να συστήση τον
εμβολιασμό του ανθρώπου για την ασθένεια covid-19.
Υπάρχουν κάποιες αντιρρήσεις, από πλευράς μερικών ιατρών, και η
συζήτηση αυτή πρέπει να εξαντληθή μεταξύ των επιστημόνων ιατρών, για το καλό
της ιατρικής επιστήμης και γενικότερα του ανθρώπου. Άλλωστε, με τον επιστημονικό
διάλογο η ιατρική επιστήμη αφ' ενός μεν διασφαλίζεται, αφ' ετέρου δε
αναπτύσσεται ακόμη περισσότερο.
Επίσης, υπάρχουν άλλοι που ισχυρίζονται ότι οι διεθνείς και
Ευρωπαϊκοί οργανισμοί, που ενέκριναν το νέο εμβόλιο, πιέστηκαν από διάφορα
οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Αυτό, όμως, αν όντως εξασκήθηκαν τέτοιες
πιέσεις, γίνεται και για άλλες περιπτώσεις παραγωγής προϊόντων που
χρησιμοποιούμε στον βίο μας, όπως την τεχνολογία, αλλά και τα άλλα φάρμακα.
Για την βιοτεχνολογία αναπτύχθηκαν διάφορες μορφές της, ήτοι η
«λευκή βιοτεχνολογία», όπως χαρακτηρίζονται οι εφαρμογές της βιοτεχνολογίας
στην βιομηχανία, η «πράσινη βιοτεχνολογία», όπως χαρακτηρίζονται οι εφαρμογές
της στον αγροτικό τομέα, και η «κόκκινη βιοτεχνολογία», όπως χαρακτηρίζονται οι
εφαρμογές της βιοτεχνολογίας στην υγεία και την ιατρική, που γίνεται προσπάθεια
να καταπολεμηθούν και να προληφθούν οι ασθένειες στους ανθρώπους. Όμως όλοι
χρειαζόμαστε κατά βαθμούς και τρόπους τα επιτεύγματα της σύγχρονης
βιοτεχνολογίας και στα φάρμακα.
Υπάρχουν, βέβαια, και μερικοί συνωμοσιολόγοι, που βλέπουν και στο
θέμα αυτό διάφορες συνωμοσίες. Νομίζω, όμως, ότι το θέμα αυτό δεν είναι αυστηρά
θεολογικό, είναι καθαρά θέμα σωματικής υγείας του ανθρώπου, και τον πρώτο λόγο
έχει η ιατρική επιστήμη και ο θεράπων ιατρός κάθε ανθρώπου, ο οποίος γνωρίζει
το ιατρικό ιστορικό του. Αν θελήση κανείς να βρη συνωμοσίες, σε όλα τα θέματα,
τότε πρέπει να κλειστή σε μια «προστατευτική γυάλα», να μη χρησιμοποιή καθόλου
την σύγχρονη τεχνολογία ή να αναχωρήση στην έρημο και να μη χρησιμοποιή τα
επιτεύγματα της συγχρόνου επιστήμης σε όλες τις πτυχές της ζωής μας.
4. Το ερώτημα που τίθεται είναι, τι πρέπει να κάνη η Εκκλησία στο
θέμα αυτό.
Νομίζω, κατ' αρχήν θα πρέπει να ακούγονται οι εισηγήσεις της
Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής.
Έπειτα, είναι ένα θέμα ελευθερίας του ανθρώπου, ο οποίος άνθρωπος
έχει επικοινωνία με τους θεράποντες ιατρούς του. Όπως σε όλα τα άλλα εμβόλια
και τις ιατρικές θεραπείες δεν αποφαίνεται η Ιερά Σύνοδος, έτσι δεν μπορεί να
αποφανθή και στο θέμα αυτό.
Επί πλέον, σε προσωπικό επίπεδο των ποιμένων, θα πρέπει να
διευκρινισθή ότι βρισκόμαστε σε μια μεγάλη παγκόσμια πανδημία, κατά την οποία
καθημερινώς πεθαίνουν άνθρωποι. Είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος. Και όπως ο
πόλεμος είναι μια περιπέτεια για τους ανθρώπους, το ίδιο συμβαίνει και σε αυτόν
τον παγκόσμιο πόλεμο. Οι Ποιμένες δεν μπορούν να μένουν απαθείς μπροστά στα
καθημερινά θύματα του covid-19, που εκφράζονται είτε ως «κρούσματα» είτε ως
«θάνατοι» είτε ως οικονομική κρίση είτε ως ψυχολογική κρίση από τον εγκλεισμό
και τον φόβο του θανάτου.
Η Εκκλησία, καίτοι είναι εναντίον του πολέμου, που απειλεί την ζωή
των ανθρώπων, εν τούτοις συμμετέχει ποικιλοτρόπως στην αντιμετώπιση αυτής της
απειλής για την διαφύλαξη «βωμών και εστιών». Το ίδιο πρέπει να συμβαίνη και
στην παρούσα κατάσταση. Πρέπει να βοηθήσουμε, σεβόμενοι την ελευθερία κάθε
ανθρώπου, στο να δημιουργηθή «ανοσία» στον πληθυσμό, δηλαδή να δημιουργηθή
άμυνα και «οχυρό» στον άνθρωπο και την κοινωνία, που σημαίνει, να ενισχυθή το
ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού του ανθρώπου και της κοινωνίας, για να
προστατευθούν «ανθρώπινες ζωές», αφού η ανθρώπινη ζωή είναι ευλογία Θεού και
δίνεται για να δοξάζεται ο Θεός, να υπηρετήται ο συνάνθρωπος και να σωθή ο
ίδιος ο άνθρωπος αιωνίως.
Και αν υπάρχουν μερικές παρενέργειες, όπως γίνεται σε όλα τα
φάρμακα, θα είναι λιγότερες από τα καθημερινά κρούσματα και τους θανάτους, και
θα βοηθήση να αποβληθή ο φόβος του θανάτου και να επανέλθη η κανονικότητα στην
κοινωνία μας και το Κράτος, αλλά και στην Εκκλησία για να τελούμε ελεύθερα τα
Μυστήρια και τις ακολουθίες.
Αυτά θέτω υπ' όψη Σας με βαθύτατο
σεβασμό στο πρόσωπό Σας
+ Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου
Ιερόθεος».
3. Το
απαντητικό Γράμμα του Αρχιεπισκόπου
Μετά την συζήτηση που έγινε μεταξύ
Αρχιεπισκόπου και Υπουργού Υγείας ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε «στην ανάγκη
συνεργασίας με την Πολιτεία για τον εμβολιασμό και υπογράμμισε ότι ενώ θα ήθελε
να είναι ο πρώτος που θα εμβολιαστεί οι θεράποντες ιατροί του δεν του το
επιτρέπουν ακόμη λόγω της περιπέτειας με την υγεία του. Επεσήμανε, όμως, ότι
συμβολικά κάποιος από τους Αρχιερείς θα είναι εκεί από την πρώτη μέρα για να
εμβολιαστεί. "Αυτή η κίνηση εκδηλώνει την συμπαράσταση σε αυτήν την
προσπάθεια που γίνεται όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο"
είπε ο Αρχιεπίσκοπος και ευχήθηκε να έχουμε καλά αποτελέσματα, ώστε του χρόνου
να γιορτάσουμε διαφορετικά τις μεγάλες αυτές ημέρες» (Ecclesia.gr, ρεπορτάζ για
το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος, 22-12-2020).
Επίσης, ο Αρχιεπίσκοπος σε απάντηση
της επιστολής μου μου έστειλε το ακόλουθο γράμμα:
«Σεβασμιώτατε εν Χριστώ αδελφέ Άγιε Ναυπάκτου κ. Ιερόθεε,
Έλαβα την από 21 Δεκεμβρίου 2020 επιστολήν σας και για μια ακόμη
φορά ανέπνευσα καθαρό αέρα.
Ήταν φυσικό ο πλούτος των γνώσεών σας - πέρα από την
Θεολογία- και μάλιστα στο κεφάλαιο της ιατρικής επιστήμης, να σας βοηθάει άνετα
ώστε να κρατάτε τα όρια της Εκκλησίας και της Επιστήμης. Γίνεσθε έτσι
λειτουργός της συνεργασίας της Εκκλησίας και Επιστήμης για την βοήθεια του
ανθρώπου στον βαθμό που υπάρχουν αλληλεπιδράσεις μεταξύ ψυχής και σώματος.
Με συνεπήρε η τελευταία σας παράγραφος:
"Επί πλέον, σε προσωπικό επίπεδο των ποιμένων, θα
πρέπει να διευκρινισθή ότι βρισκόμαστε σε μια μεγάλη παγκόσμια πανδημία, κατά
την οποία καθημερινώς πεθαίνουν άνθρωποι. Είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος. Και
όπως ο πόλεμος είναι μια περιπέτεια για τους ανθρώπους, το ίδιο συμβαίνει και
σε αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο. Οι Ποιμένες δεν μπορούν να μένουν απαθείς
μπροστά στα καθημερινά θύματα του covid-19, που εκφράζονται είτε ως «κρούσματα»
είτε ως «θάνατοι» είτε ως οικονομική κρίση είτε ως ψυχολογική κρίση από τον
εγκλεισμό και τον φόβο του θανάτου.
Η Εκκλησία, καίτοι είναι εναντίον του πολέμου, που απειλεί
την ζωή των ανθρώπων, εν τούτοις συμμετέχει ποικιλοτρόπως στην αντιμετώπιση
αυτής της απειλής για την διαφύλαξη «βωμών και εστιών». Το ίδιο πρέπει να
συμβαίνη και στην παρούσα κατάσταση. Πρέπει να βοηθήσουμε, σεβόμενοι την
ελευθερία κάθε ανθρώπου, στο να δημιουργηθή «ανοσία» στον πληθυσμό, δηλαδή να
δημιουργηθή άμυνα και «οχυρό» στον άνθρωπο και την κοινωνία, που σημαίνει, να
ενισχυθή το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού του ανθρώπου και της
κοινωνίας, για να προστατευθούν «ανθρώπινες ζωές», αφού η ανθρώπινη ζωή είναι
ευλογία Θεού και δίνεται για να δοξάζεται ο Θεός, να υπηρετήται ο συνάνθρωπος
και να σωθή ο ίδιος ο άνθρωπος αιωνίως".
Η περιπέτειά μου δεν επιτρέπει προς το παρόν τον εμβολιασμό μου,
διαφορετικά θα προσερχόμουν μαζί με τους πρώτους.
Γνωρίζοντας τον χαρακτήρα σας, διαβάζοντας το σχετικό κείμενό
σας σας προτρέπω να πάρετε την θέση μου στην πρώτη ομάδα εκείνων που θα
προσέλθουν προς εμβολιασμόν.
Μετά της εν Κυρίω αγάπης
+ Ο Αθηνών Ιερώνυμος»
Κατόπιν τούτου, σύμφωνα με το
πρόγραμμα, το οποίο κατήρτισε το Υπουργείο Υγείας εμβολιάσθηκα στο Νοσοκομείο
Ευαγγελισμός την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου ε.ε., στις 5:00 μμ.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία το σώμα του
ανθρώπου δεν είναι κακό, όπως δίδασκε ο πλατωνισμός και ο μανιχαϊσμός, ούτε
οδηγούμαστε στην θεοποίησή του. Το σώμα, που είναι ενωμένο με την ψυχή σε μια
ενότητα, αγιάζεται από την Χάρη του Θεού.
Συνεπώς, φροντίζουμε την υγεία του
σώματος όχι ως αυτοσκοπό, αλλά για να συντελή στην υγεία μας, τόσο στην
σωματική, όσο και προ παντός την ψυχική και πνευματική, όπως την προσδιορίζει η
Εκκλησία μας.
