Δρ. Αναστάσιος Βαβούσκος
Δικηγόρος
Άρχων Ασηκρήτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Η έννοια της αρμοδιότητας στον τομέα της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης συντίθεται από τρεις παραμέτρους, την αρμοδιότητα κατά τον τόπο τελέσεως του παραπτώματος, την αρμοδιότητα κατά το κρινόμενο θέμα και την αρμοδιότητα κατά το πρόσωπο του κρίνοντος και του κρινομένου.
Περαιτέρω,
η παράμετρος της αρμοδιότητας κατά το πρόσωπο του κρίνοντος εδράζεται επί τριών
βάσεων. Η πρώτη βάση είναι το ζήτημα της συνενοχής ή της εχθρότητας του
εκκλησιαστικού δικαστή σε σχέση με τον κατηγορούμενο. Η δεύτερη βάση είναι η
διαδικασία της κατά συναίνεσιν επιλογής του εκκλησιαστικού δικαστή μεταξύ
κατηγόρου και κατηγορουμένου. Η τρίτη βάση, η οποία και μας ενδιαφέρει, είναι ο
θεσμός των ενδίκων μέσων.
Η τρίτη
παράμετρος της αρμοδιότητας κατά το πρόσωπο του κρίνοντος είναι η άσκηση των
ενδίκων μέσων, και δή της εφέσεως ή α΄ εκκλήτου , διά του οποίου ζητείται η εκ
νέου κρίση της υποθέσεως από ανώτερο αυτή τη φορά όργανο, και της αναιρέσεως ή
β΄ εκκλήτου, διά του οποίου ζητείται η εξαφάνιση της αποφάσεως του
δευτεροβαθμίου δικαστηρίου από όργανο ανώτερο αυτού, που εξέδωσε την
προσβαλλόμενη απόφαση. Ο χαρακτήρας αυτός του οργάνου ως «ανωτέρου» δύναται να
σημαίνει τόσο την ποιοτική όσο και τη ποσοτική - αριθμητική διαφοροποίηση αυτού
από το αντίστοιχο πρωτοβάθμιο όργανο, με παρεπόμενο αποτέλεσμα την έκφραση της
συνοδικής αυθεντίας μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας και την συγκέντρωση στο
«πρόσωπο» του των απαραίτητων ιδιοτήτων της ευθικρισίας, της αμεροληψίας και
της ορθής ερμηνείας των ιερών κανόνων.
Ολόκληρο το άρθρο στη συνέχεια.
Πηγή: ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
