Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Ηλίας
Τσιγκλάτζε
Ο διορισμός του από τον Πατριάρχη [χωρίς την γνώμη της Συνόδου] στις 23 Νοεμβρίου 2017 ήταν μια ακόμη παράνομη πράξη στην Εκκλησία της Γεωργίας, διότι σύμφωνα με το Καταστατικό Χάρτη του 1995 της Εκκλησίας της Γεωργίας, ο οποίος συντάχθηκε και επικυρώθηκε από την Εκκλησιαστική Σύνοδο της Μτσχέτας, ο εν ενεργεία Πατριάρχης δεν έχει τοποτηρητή. Η εκλογή του τοποτηρητή γίνεται μόνο σε περίπτωση θανάτου ή παραίτησης Προκαθημένου της Εκκλησίας, οπότε αυτός αναλαμβάνει την σύγκληση μιας άλλης εκκλησιαστικής συνόδου για την εκλογή του νέου Πατριάρχη. Σύμφωνα με τον ισχύοντα Καταστατικό Χάρτη, ως μόνη υποχρέωση του τοποτηρητή ορίζεται η προσωρινή διοίκηση του χηρεύοντος θρόνου. Ο Πατριάρχης Ηλίας Β΄ όμως ούτε εκοιμήθη ούτε και παραιτήθηκε, επομένως η ύπαρξη του Μητροπολίτη Σίο ως τοποτηρητή, σύμφωνα με τους εκκλησιαστικούς κανονισμούς, αποτελεί αντικανονική πράξη.
Ο ίδιος ο, λεγόμενος τοποτηρητής, Επίσκοπος Σίο, μέχρι το 2017, δεν
διακρινόταν σε τίποτα, ούτε ο λαός και το ποίμνιό του τον γνώριζαν. Επί της
15ετούς αρχιερατείας του, δημόσια δεν έχει μιλήσει ποτέ για κανένα θέμα, ούτε
στην μητρόπολή του το έχει πράξει. Στο Σενάκι [τη μητρόπολή του] ό,τι βρήκε, το
είχε κάνει ο προκάτοχός του, Μητροπολίτης Γρηγόριος Μπερμπιτσασβίλι [νυν Πότι
και Χόμπι], ο οποίος έχτισε τον καθεδρικό ναό, ανακαίνισε το Επισκοπείο και
ίδρυσε το εκκλησιαστικό σχολείο, ενώ ο Σίο τα παρέλαβε όλα έτοιμα. Ενώ στην
πόλη Τσχορότσκου [επίσης στη μητρόπολή του] δεν υπάρχει εκκλησία, γι’ αυτό και
οι ιερές ακολουθίες τελούνται σε μία αίθουσα συνεδριάσεων, ενώ η βασιλική της
πόλης μέχρι το 2017 δεν είχε ολοκληρωθεί και ούτε γνωρίζω αν θα ολοκληρωθεί και
αν θα εγκαινιασθεί ποτέ. Δηλαδή, στην πόλη Τσχορότσκου μέχρι πρόσφατα δεν
υπάρχει ναός και σε όλη την περιφερειακή ενότητα του Τσχορότσκου μόνο ένας
ιερέας λειτουργούσε (με ενημέρωσαν πως ο τοποτηρητής δεν έχει ολοκληρώσει τις
εργασίες της εκκλησίας αυτής της πόλης ακόμη, ενώ τον αριθμό των ιερέων αύξησε
μέχρι τρεις)· αυτό είναι το «έργο» που έχει κάνει ο Σίο στη μητρόπολή του. Την
ίδια ώρα, η εκλογή του, το 2009, ως Μητροπολίτη Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας
απλά είναι κωμωδία και ψέμα: ο Σίο ούτε κληρικούς έχει εκεί, ούτε και ποίμνιο,
ούτε έχει πατήσει το πόδι του εκεί. Αυτός ο τίτλος είναι τόσο φιλόδοξος, σαν να
του έδινε η Σύνοδος τίτλο του «Πατριάρχη παντός Άρη και Δία».
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, πως ο Σίο δεν έμενε πάντα στην επαρχία
του στο Σενάκι και Τσχοτότσκου, ο λαός της επαρχίας του δεν τον γνώριζε καν.
Έμενε στην Τιφλίδα [πρωτεύουσα της Γεωργίας] και εργαζόταν ως χωρεπίσκοπος του
Πατριάρχη. Αλλά ούτε σε αυτήν την θέση ήταν γνωστός στην Γεωργία, ούτε τα ΜΜΕ
τον γνώριζαν μέχρι την εορτή του Αγίου Γεωργίου το 2017.
Μετά τον διορισμό του ως «τοποτηρητή», δήλωσε επίσημα, πως οι ιερείς
πρέπει να βγουν από τους ναούς στους δρόμους και να κηρύξουν εκεί, μάλλον όλοι
το θυμούνται. Δεν ξέρω εάν θα έβγαινε για κήρυγμα στη Λεωφόρο Ρουσταβέλι
[κέντρο της Τιφλίδας], ενώ στα 15 έτη της αρχιερατείας του δεν έχει πατήσει το
πόδι του στα χωριά της επαρχίας του. Ένας τέτοιος ανίκανος Μητροπολίτης, ο Σίο,
διορίστηκε ως τοποτηρητής ένα μήνα μετά από την επίσκεψη του Μητροπολίτη
Ιλαρίωνα Αλφέεβ. Επιπλέον, ο Σίο, έως την επισκοπική εκλογή του, υπηρετούσε ως
κληρικός στην Μόσχα, ενώ ως επίσκοπος υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή
στη Μόσχα. Αυτά είναι όλα τα αξιώματα και οι αναξιότητές του. Ο Σίο είναι ένας
άνθρωπος, ο οποίος εγκατέλειψε την από τους Ρώσους κατακτηθείσα επαρχία του
Σενάκι, το 2008, και μετά απ’ όλα αυτά, το 2015, πήγε στη Μόσχα για να
υποστηρίξει τη διδακτορική του διατριβή. Ποια είναι η αξία του;! Ενώ ο
διδακτορικός του τίτλος είναι μόνο και μόνο για την αύξηση της φιλοδοξίας του,
διότι δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την επιστήμη, αυτό είναι φανερό.
Μας έκανε να τον θυμόμαστε όχι μόνο με τα άσχημα κηρύγματα και τα λάθη
του, αλλά ούτε τίμησε τους δυο κοιμηθέντες αρχιερείς, τους Επισκόπους
Καλλίστρατο και Λάζαρο, αφού ούτε στις κηδείες τους παραβρέθηκε ούτε καν
έστειλε συλλυπητήρια μηνύματα. Πάντως, είναι γεγονός, ότι ο αείμνηστος
Μητροπολίτης Καλλίστρατος [ο αρχαιότερος κατά πρεσβεία χειροτονίας] δεν
αναγνώριζε τον Σίο ως τοποτηρητή και μάλιστα, λόγω της διαμαρτυρίας του, ούτε
στις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου συμμετείχε, ούτε στις πανηγυρικές Θείες
Λειτουργίες που ετελούντο από τον Πατριάρχη. Αντίθετα, όμως, ο Μητροπολίτης Σίο
τίμησε προσωπικά, πηγαίνοντας στην κηδεία του, τον επικεφαλής μιας φανατικής
και φιλορωσικής [και σχεδόν αιρετικής] ομάδας, του πρωτοπρεσβυτέρου Δαβίδ
Κβλιβίτζε, και απέκτησε άριστες σχέσεις μαζί τους. Αυτό είναι φυσικό, διότι
όλοι αυτοί έχουν ίδιο αυθέντη, την Μόσχα, έχουν ίδια ιδεολογία, την αύξηση και
ενίσχυση της ρωσικής ιδεολογίας στην Γεωργία.
Κατακλείνοντας, τίθεται το ρητορικό ερώτημα: τι αξία έχει ο Επίσκοπος
Σίο έναντι της Γεωργίας, για να είναι τοποτηρητής ή μελλοντικός πατριάρχης;!
Υ.Γ. Αξίζει να σημειωθεί, πως, όταν ο αείμνηστος Μητροπολίτης
Καλλίστρατος πληροφορήθηκε για τον διορισμό του Επισκόπου Σίο στη θέση του
τοποτηρητή, με μεγάλη έκπληξη και ανησυχία είπε: «τελικά παραδοθήκαμε στα χέρια
της Ρωσίας!»...
Μετάφραση-Πηγή: Εκκλησιαστικά
Νέα της Γεωργίας
