Τόσες δεκαετίες, για να μην πω αιώνες, ανεχόμαστε αυτό το παραμύθι της "Ρωσικής Ορθοδοξίας"... Φτάνει πια...


 

Μήπως και τώρα δεν είναι το ίδιο; Μήπως η λεγόμενη "Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία" δεν παραμένει η "Σοβιετική" Εκκλησία του "σεργιανισμού", χτισμένη και γαλουχημένη όχι πάνω στα εντάλματα της Εκκλησίας, των Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων, αλλά στα διατάγματα του Ιωσήφ Στάλιν και των λοιπών αστέρων του αθέου μπολσεβικικού καθεστώτος;

Μόνο που τώρα η Δύση κοιμάται... Νομίζοντας ότι η μετασοβιετική Ρωσία είναι διαφορετική ή, ακόμα χειρότερα, καλύτερη... Και έκαμψε τις αντιστάσεις της απέναντι στην Αυτοκρατορία του Κακού. Και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες και τα παράθυρα για να εισβάλουν τα στίφη των αμετανόητων και εκδικητικών βαρβάρων του βορρά...

Προσέξτε, όμως, το πνεύμα τους, το δαιμονιώδες και αντίχριστο, που ήταν πάντα το ίδιο: η ταύτιση της Ορθοδοξίας με τη Ρωσική Εκκλησία... Μέχρι που να λένε ότι "Η απομόνωση της Ρωσικής Εκκλησίας στη Δύση είναι καταστροφική για ολόκληρο το μέλλον της Ορθοδοξίας στη Δύση" (βλ. παρακάτω στο αγγλικό κείμενο)... Το ίδιο αφήγημα, που σήμερα ακούμε π.χ. μέχρι και από τον Λαβρόφ κατά του Οικουμενικού Πατριάρχου. Ο μπολσεβίκος αρχιμαφιόζος ΥΠΕΞ της Ρωσίας έχει κατηγορήσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη ότι στοχεύει να... καταστρέψει την "Ορθοδοξία"! Δηλαδή, τη Ρωσική σέκτα που αυτοί αποκαλούν "Ορθοδοξία". Βέβαια, αυτό, στην πραγματικότητα, είναι έπαινος στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο! Γιατί, όντως, αυτή η σατανική σέκτα της Μοσχοβίτικης "Εκκλησίας" πρέπει να καταστραφεί, για να σωθούν όσοι εκ των Ρώσων Ορθοδόξων επιθυμούν...

Τόσες δεκαετίες, για να μην πω αιώνες, ανεχόμαστε αυτό το παραμύθι της "Ρωσικής Ορθοδοξίας"... Φτάνει πια... 

Όπως όλα δείχνουν, για τους Μοσχοβίτες ο όρος "Ορθοδοξία" έχει τον εθνοφυλετικό χαρακτήρα του πανρωσισμού και, ευρύτερα, του πανσλαβισμού. Δεν έχει πάντως καμία σχέση με τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Και, όσο και να στενοχωρεί αυτό κάποιους, ήρθε η ώρα του Θεού για να διακηρυχθεί αυτό επισήμως.

__________

Throughout the postwar period until the early 1990s, the situation of the communities of the Russian Orthodox Church in Western Europe was difficult: Augustine Roberts, one of the priests, wrote to Patriarch Alexius I in 1956: "in most Western European countries, belonging to the jurisdiction of Moscow is a difficult matter. We seem politically suspicious to our Orthodox and non-Orthodox brothers, and many people who are interested in Orthodoxy as such do not want to have anything to do with the "Soviet" Church, that is, the "bolshevik" one. Our pastoral and missionary work suffers from the fact that we belong to this jurisdiction. The isolation of the Russian Church in the West is catastrophic for the whole future of Orthodoxy in the West". (Πηγή)