Η "βεβήλωση" σοβιετικών μνημείων που -εντελώς ανιστόρητα- στήνουν οι ρωσικές πρεσβείες σε διάφορες χώρες, όπως και στην Ελλάδα επί Καραμανλή το 2005 στην Καλλιθέα ("μνημείο σοβιετικού στρατιώτη"), είναι συνήθης προβοκατόρικη πρακτική των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας, με στόχο αφενός να συκοφαντήσει τους αντιπάλους της (εν προκειμένω τους Ουκρανούς), αλλά και να επιτύχει συμπάθεια από μερίδα της κοινής γνώμης, την ώρα που σύσσωμη η διεθνής κοινότητα φρίττει με τα εγκλήματα πολέμου των Ρώσων στην Ουκρανία.
Το έχουν κάνει και σε άλλες χώρες, στην Πολωνία και στις Βαλτικές.
Αλλά πέραν αυτού του γεγονότος, που εξαγρίωσε τους εν Ελλάδι οπαδούς του πουτινοναζισμού (οι οποίοι δεν ενοχλούνται ποτέ όταν βεβηλώνονται μνημεία της ελληνικής ιστορίας ή καίγεται η ελληνική σημαία από τους αναρχοφασίστες της Αριστεράς), το ερώτημα παραμένει: τι δουλειά έχει στην Ελλάδα ένα Μνημείο Σοβιετικού Στρατιώτη; Πάμε καλά; Η Σοβιετική Ένωση, από την αρχή της μέχρι και το τέλος ήταν απέναντι στα εθνικά μας συμφέροντα, υπαίτια για πολλές τραγωδίες του Ελληνισμού, όπως η Μικρασιατική Καταστροφή και ο Εμφύλιος Πόλεμος μετά την γερμανική κατοχή.
Και εδώ, κάποιοι ρωσοπροσκυνημένοι, επί Κωστάκη Καραμανλή, θεώρησαν σκόπιμο να ανεγείρουν "μνημείο σοβιετικού στρατιώτη"...
Είναι θλιβερό ότι οι πολιτικοί μας, ενίοτε, ξεπουλούν την εθνική και ιστορική μας συνείδηση έναντι ποιος ξέρει τι ανταλλαγμάτων.
Το "Μνημείο του Σοβιετικού Στρατιώτη" στην Καλλιθέα (που στηρίχθηκε σε έναν από τους πολλούς μύθους του ΕΑΜ και του ΚΚΕ) δεν πρέπει να βεβηλωθεί, αλλά να καθαιρεθεί! Αποτελεί ντροπή για την Ελλάδα, που τόσα έπαθε από τους Μπολσεβίκους και τους Σοβιετικούς, να έχει τέτοια μνημεία ανιστόρητης προπαγάνδας.
Ιδιαίτερα, όταν ολόκληροι λαοί -όπως σήμερα οι Ουκρανοί- δίνουν αγώνες αίματος και θυσίας για να μην ξαναβρεθούν κάτω από τη βάρβαρη μπότα της Σοβιετίας-Ρωσίας, είναι ύβρις για μια χώρα που πάντα απολάμβανε τα αγαθά της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας να υψώνει τέτοια μνημεία αίσχους.
