Διακριτές και προσεκτικές αποστάσεις από τον παροξυσμό της Ρωσικής Εκκλησιαστικής Ηγεσίας φαίνεται να παίρνει πλέον το Κρεμλίνο, γεγονός που τείνει να πιστοποιήσει το θρυλούμενο ρήγμα στις σχέσεις ανάμεσα στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τη Ρωσική Εκκλησία.
Ο Πούτιν φυσικά και δεν επιθυμεί την ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανικής Εκκλησίας από τη Μόσχα, αφού είναι ο τελευταίος μοχλός ρωσικού παρεμβατισμού στην Ουκρανία, μια χώρα που έχει καταστεί πλέον ένας από τους μεγαλύτερους αντιπάλους του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Όμως, την ίδια στιγμή είναι βέβαιο ότι ο Ρώσος Πρόεδρος δεν ήθελε το όλο ζήτημα να εξελιχθεί έτσι όπως το οδήγησαν οι αδέξιοι και εμπαθείς χειρισμοί του Μόσχας Κυρίλλου και, κυρίως, του Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα.
Ο Πούτιν επιθυμούσε να αποσοβηθεί η κρίση και να αποτραπεί η Αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας στα πλαίσια παρασκηνιακών διπλωματικών πιέσεων και ενεργειών και όχι φυσικά να φθάσει το όλο ζήτημα σε ένα Σχίσμα, έστω και μονομερές προς το παρόν, και σε μια διεθνή διελκυστίνδα ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στην Ρωσική Εκκλησία...
Η τραγική και παταγώδης αποτυχία του Κυρίλλου και του Ιλαρίωνα και η αναπόφευκτη δυσαρέσκεια του Κρεμλίνου απέναντί τους μπορεί εν μέρει να εξηγήσει και την οξεία αντίδραση της Ρωσικής Εκκλησίας με τη «διακοπή κοινωνίας» και τις λοιπές ανοησίες που παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες...
Χαρακτηριστικό είναι ότι αυτό που επιμελώς αρνείται η Ρωσική Εκκλησιαστική Ηγεσία, δηλαδή να αποκαλεί το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως «Οικουμενικό», η πολιτική ηγεσία της Μόσχας το κάνει με μεγάλη ευκολία... Ο εκπρόσωπος του Ρώσου Προέδρου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε χαρακτηριστικά χθες, Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018: «Είναι φυσικό να παρακολουθούμε πολύ προσεκτικά και με μεγάλη ανησυχία το πώς εξελίσσονται οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αυτό μας ανησυχεί».
Τέλος, ο κ. Πεσκόφ εμφανίστηκε να καθιστά διακριτές τις προσεκτικές αποστάσεις από τους χειρισμούς της Ρωσικής Εκκλησιαστικής Ηγεσίας, δηλώνοντας με νόημα: «Όσον αφορά στα συμφέροντα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η ίδια η Εκκλησία πρέπει να δώσει διευκρινίσεις. Εμείς δεν μπορούμε να παρέμβουμε στις εκκλησιαστικές υποθέσεις»...
Ενώ, εκφράζοντας την θρησκευτική πραγματικότητα στη Ρωσία, ότι δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι απλά «μία από τις θρησκείες» και όχι αυτό που πλασματικά εμφανίζουν με την προπαγάνδα τους οι εκκλησιαστικοί παράγοντες της Μόσχας, δήλωσε: «Εφόσον η ορθοδοξία είναι μια από τις βασικές θρησκείες στην Ρωσία, τότε είναι φυσικό εμείς να μην αδιαφορούμε για το πώς εξελίσσονται οι σχέσεις της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις άλλες εκκλησίες».
Αβίαστα μπορεί να βγει το συμπέρασμα ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα βάλει το κεφάλι του στον τορβά για χάρη του Κυρίλλου και του Ιλαρίωνα... Τους έδωσε την ευκαιρία, και τους πόρους, για να φέρουν εις πέρας το ζήτημα «αναίμακτα». Εκείνοι απέτυχαν και οδήγησαν την Εκκλησία της Ρωσίας σε πρωτοφανή σύγκρουση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο όμως είναι ένας Παγκόσμιος Θεσμός τεράστιου κύρους, με τον οποίο η πολιτική ηγεσία της Ρωσίας δεν επιθυμεί να έλθει σε οριστική ρήξη... Και αυτό θέτει σε μεγάλη διακινδύνευση τη θέση τόσο του Πατριάρχη Κυρίλλου όσο και του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα...
Τα γεγονότα είναι ιστορικά και οι εξελίξεις απρόβλεπτες.
