Στο επίμαχο βίντεο από την ομιλία του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου στο Ανώτατο Συμβούλιο της Ρωσικής Εκκλησίας, στις 26 Δεκεμβρίου 2018, (δείτε το εδώ) όπου διατυπώθηκαν φοβερές περί Θεού αιρετικές απόψεις διά στόματος του Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίας (στηριζόμενες στις διδασκαλίες αρχαίων φιλοσόφων του ειδωλολατρικού κόσμου), υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα στιγμιότυπα, τα οποία ίσως να περνούν απαρατήρητα με την πρώτη ματιά. Κάποιες στιγμές λοιπόν το πλάνο φεύγει από τον ομιλούντα Πατριάρχη και δείχνει τους...
Ιεράρχες που μετέχουν στο Συμβούλιο. Ένας μονάχα από αυτούς νεύει επιδοκιμαστικά στα λόγια του Κυρίλλου (στο 3:01 του βίντεο). Νεότατος στην ηλικία και προφανώς χωρίς την απαραίτητη εκκλησιολογική παιδεία και εμπειρία των πρεσβυτέρων.
Όμως, σε ένα χαρακτηριστικό πλάνο, που παραθέτουμε εδώ ως εικόνα (μετά το 3:51 και μόλις ο Κύριλλος έχει αρχίσει να διατυπώνει τις αιρετικές του απόψεις με βάση τον Αριστοτέλη και τον Αγαθόδωρο), η γλώσσα του σώματος των Ιεραρχών που εμφανίζονται είναι αποκαλυπτική: άλλοι πίνουν νερό (ίσως για να... χωνέψουν τις απίστευτες θεωρίες του Πατριάρχη τους), ενώ άλλοι έχουν το κεφάλι σκυμμένο, τα μάτια χαμηλωμένα... Ο πιο χαρακτηριστικός, στο κέντρο της εικόνας, έχει χώσει το πρόσωπο στις σφιγμένες χούφτες των χεριών του και η έκφρασή του δηλώνει μεγάλη περίσκεψη και προβληματισμό. Και όλα αυτά την ώρα που ο Κύριλλος, χαμογελώντας ανερυθρίαστα, αποφαίνεται ότι ο Θεός δεν είναι Παντοδύναμος, αλλά υπόκειται στις αναγκαιότητες και στους περιορισμούς του κτιστού χρόνου!...
Η αλήθεια είναι ότι μου γεννήθηκε μια αμυδρά ελπίδα από αυτή την εικόνα. Ότι υπάρχουν αληθινοί Ορθόδοξοι κληρικοί ακόμη και στις ανώτερες βαθμίδες της Ρωσικής Εκκλησίας, οι οποίοι δεν ταυτίζονται με τον Κύριλλο και τον Ιλαρίωνα... Και δεν συνευδοκούν με όλα όσα λένε και πράττουν αυτοί και όσοι έχουν υποτάξει τη Ρωσική Εκκλησία στις ψυχροπολεμικές πολιτικές του καθεστώτος Πούτιν.
Η παραπάνω ελπίδα ενισχύεται και από το γεγονός ότι μέχρι τώρα, και από τότε που ξέσπασε η κρίση λόγω Ουκρανικού, ο Κύριλλος δεν έχει τολμήσει να πράξει το αυτονόητο: να συγκαλέσει τη Σύναξη όλης της Ιεραρχίας της Ρωσικής Εκκλησίας και να ζητήσει τη συνοδική διαγνώμη όλων των μελών της. Αντιθέτως, προέβη σε τόσο σημαντικές για την Εκκλησία του αποφάσεις, όπως η διακοπή της κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στηριζόμενος μόνο στην ελεγχόμενη μικρή «Διαρκή Σύνοδο» της Ρωσικής Εκκλησίας, όπου οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες είναι τιτουλάριοι καρεκλοκένταυροι Επίσκοποι χωρίς ευθύνη έναντι ποιμνίου...
Αυτό που απομένει είναι να ευχηθούμε και να προσευχηθούμε ο Θεός να δώσει το θάρρος και την έμπνευση στους σώφρονες Ιεράρχες, Κληρικούς και πιστούς της Ρωσικής Εκκλησίας, που δυσανασχετούν με τα καμώματα της ηγεσίας τους, ώστε να αντιδράσουν και να αποτρέψουν το ξεχαρβάλωμά της και να ανακόψουν την κεκτημένη ροπή της προς την οριστική απόσχιση από τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Αυτοί που τώρα χαμηλώνουν από συστολή, ντροπή, ενοχές ή ό,τι άλλο τα κεφάλια, ας τα υψώσουν επιτέλους, για να περισώσουν τη Ρωσική Εκκλησία και το ρωσικό λαό από την εκκλησιαστική εκτροπή και την πνευματική καταστροφή. Γένοιτο.
