ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: «Η Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου μας είναι χειροπιαστή πραγματικότητα και όχι μόνο ιστορικός τίτλος» (Video)

Στη φωτογραφία: ο Άγιος Μέγας Ιεροκήρυξ Πανάρετος μαζί με τον νέο Διάκονο Βίκτωρα Kopuşçu και μέλη της Ρωσικής Παροικίας της Κωνσταντινουπόλεως επισκέπτονται, την Τρίτη της Διακαινησίμου, 30ή Απριλίου 2019, τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη για να υποβάλουν εόρτιες πασχάλιες ευχές και σεβάσματα. 

Το εσπέρας της Δευτέρας της Διακαινησίμου, 29ης Απριλίου 2019, η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, χοροστάτησε κατά τον Μεθέορτο Εσπερινό στον Ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου του Εντιρνέκαπι (Πύλης Αδριανουπόλεως), όπου διακονεί χαρισματικά ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ερυθρών κ. Κύριλλος.

Το πρωΐ της ημέρας αυτής, κατά τη Θεία Λειτουργία της Πανηγύρεως του Αγίου Γεωργίου, ο Θεοφιλέστατος κ. Κύριλλος, κατ’ εντολήν του Παναγιωτάτου, χειροτόνησε εις...
Διάκονον τον π. Βίκτωρα (κατά κόσμον Viktor Kopuşçu), Γκαγκαούζο, ο οποίος από καιρού είχε προστρέξει στις στοργικές μητρικές αυλές της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και είχε θέσει τον εαυτόν του στη διακονία της. Ο Παναγιώτατος ανέθεσε την πνευματική προετοιμασία του υποψηφίου Διακόνου στον Άγιο Μέγα Ιεροκήρυκα Πανάρετο, ο οποίος και υπέγραψε την κανονική Συμμαρτυρία για τη χειροτονία του.

Κατά τον Μεθέορτο Εσπερινό, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ερυθρών κ. Κύριλλος προσεφώνησε με λόγους θερμούς και συγκινητικούς τον Παναγιώτατο, ενώ αναφέρθηκε ιδιαιτέρως στην ευλογία που του επεφύλαξε ώστε να τελέσει τη μοναχική κουρά και την χειροτονία του νέου Διακόνου των Πατριαρχείων, π. Βίκτωρος.

Στην αντιφώνησή του ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε εκτενώς στην χειροτονία του Γκαγκαούζου π. Βίκτωρος, η οποία έγινε λίγους μήνες μετά την εις Διάκονον χειροτονία του Ουκρανού π. Ιακώβου, και με αφορμή αυτήν την οικουμενική και υπερεθνική μέριμνα και δράση του Οικουμενικού Πατριαρχείου είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής σημαντικά:

«Σήμερα, λοιπόν, ο Άγιος Γεώργιος του Εντιρνέκαπί (Πύλης Αδριανουπόλεως) έζησε μία ιστορική ημέρα, από της απόψεως ότι με την χειροτονία που ετέλεσες εσύ, αδελφέ άγιε Ερυθρών, απέκτησε η Μεγάλη Εκκλησία ένα επιπλέον Διάκονο. Μας έστειλε ο Θεός πολλούς νέους Διακόνους, οι οποίοι στολίζουν το Μεγάλο Μοναστήρι της Ορθοδοξίας, το Πατριαρχείο μας, και, μεταξύ αυτών, έχουμε μη Έλληνες αδελφούς. Ο π. Ιάκωβος είναι Ουκρανός από τον Καναδά. (…)

Τώρα, με τον π. Βίκτωρα που χειροτόνησες, άγιε Ερυθρών, σήμερα, δίδεται η ευκαιρία στη Μητέρα Εκκλησία, στο Πατριαρχείο μας, να εξυπηρετήσει τις θρησκευτικές, πνευματικές και λειτουργικές ανάγκες των Γκαγκαούζων. Ποιοι είναι οι Γκαγκαούζοι; Είναι τουρκόφωνοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ως επί το πλείστον ζουν στη Μολδαβία, αποτελούν μίαν αυτόνομον περιοχήν της Μολδαβίας, υπάρχουν σκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο. Κάποτε, ο εδώ εξωμότης του Γαλατά προσεπάθησε - ίσως και με άνωθεν ενθαρρύνσεις και προτροπές - να τους οικειοποιηθεί, ως τουρκοφώνους. Ευτυχώς, δεν τα κατάφερε. Και σήμερα έχει αυτήν την ευθύνη -και πρέπει να το κάνει - η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, σαν πραγματική Μητέρα, να έχει τη μέριμνα και αυτών των αδελφών μας, εφόσον είναι Ορθόδοξοι.

Ο π. Βίκτωρ (αυτό ήταν και το κατά κόσμον όνομά του και δεν ήθελε να το αλλάξει, παρεκάλεσε να μείνει Βίκτωρ) θα έχει και την ευθύνη των Τούρκων, μέχρι πρότινος Μουσουλμάνων, αδελφών μας, οι οποίοι εγνώρισαν καθ’ οιονδήποτε τρόπον την Ορθοδοξία, εγνώρισαν τον Χριστιανισμό, εκατηχήθησαν με τη μέριμνα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, κάποια στιγμή βαπτίσθηκαν, έγιναν και αυτοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί όπως εμείς, αλλά η γλώσσα τους και η κουλτούρα τους είναι τουρκική. Και ο π. Βίκτωρ, ως τουρκόφωνος και ως έχων σπουδάσει στην Άγκυρα (τελειώνει τη διδακτορία του ωσονούπω), θα μπορέσει να επικοινωνεί με αυτούς τους αδελφούς μας, να τους διδάξει καλύτερα την Ορθοδοξία, τον Χριστιανισμό, τα διδάγματα και τα πιστεύματά μας, και να τους φέρει πιο κοντά στην Ορθοδοξία, την οποία αξιεπαίνως ησπάσθησαν.

Όπως γνωρίζετε όλοι σας, η στοργή της Μητέρας Εκκλησίας δεν εξαντλείται εις τους Έλληνας, δεν είμαστε μόνο ελληνική Εκκλησία, είμαστε υπερεθνική Εκκλησία, είμαστε οικουμενική Εκκλησία, είμαστε Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Και έχομε - το λέγω πάντοτε με υπερηφάνεια - στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου Καρπαθορώσους, Ουκρανούς (τους δώσαμε και την Αυτοκεφαλία πρόσφατα…), έχουμε Κορεάτες (τον περασμένο Δεκέμβριο επισκέφθηκα για τέταρτη φορά τους Ορθοδόξους αδελφούς μας στην Κορέα, οι οποίοι είναι, αν μπορώ να πω τη λέξη, προϊόν της Ιεραποστολής που κάνει το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο με ένα λαμπρό Ποιμενάρχη εκεί, τον άγιο Κορέας…) (…)

Με όλα αυτά, αδελφοί μου, βλέπετε την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου μας να είναι μία χειροπιαστή πραγματικότητα και όχι μόνον ένας ιστορικός τίτλος του Πατριαρχείου μας. Για όλα αυτά σεμνυνόμεθα, ευχαριστούμε τον Θεό, προσπαθούμε με το επιτελείον, με την Πατριαρχική Αυλή, με την Αγία και Ιερά Σύνοδο, να ανταποκρινόμεθα σ’ αυτές τις πολλαπλές υποχρεώσεις που έχει το Πατριαρχείο μας σε όλο τον κόσμο.

Το απανταχού Ορθόδοξον Πλήρωμα περιμένει από τη Μητέρα Εκκλησία, περιμένει από το Ιερόν μας Κέντρον. Έχουμε χρέος μητρικόν και καθήκον και οφειλήν να ανταποκρινόμεθα, όσο και αν αυτό είναι κοπιώδες, σε όλες αυτές τις υποχρεώσεις που έχουμε ως το Κέντρον της Ορθοδοξίας, ως Οικουμενικόν Πατριαρχείον».

Σχετικά με τους Γκαγκαούζους, μπορείτε να διαβάσετε στη Βικιπαίδεια: en.wikipedia.org