ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Προς

τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες

και τον ευσεβή λαό

της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου

Αγαπητά μου παιδιά,

Απευθύνομαι στην αγάπη σας αυτήν τη Μεγάλη Ημέρα της Μητροπόλεως των Εορτών, όπως χαρακτηριστικά ονομάστηκε, για να σας ευχηθώ καρδιακά να ζείτε χρόνους μακρούς μέσα στην αγκαλιά της Εκκλησίας μας, στην αγκαλιά του Χριστού μας, και να εορτάζετε με πνευματική χαρά, προπάντων όμως με επίγνωση, τα Χριστούγεννα κατανοώντας μέσα από την προσωπική σας σχέση με αυτό που εορτάζομε το βαθύτερο νόημά του και την σωτηριολογική σημασία του για όλους και για τον καθένα από εμάς ιδιαίτερα.

Ως χριστιανοί που φέρομε το Όνομα του Χριστού λιτανεύομε στη ζωή μας το χάρισμα και το προνόμιο αυτής της προσωπικής σχέσης, την οποία αισθάνομαι την ανάγκη να τονίσω και να προτρέψω όλους μας να έχομε. Μέσα από αυτήν θα εισέλθομε στο βάθος και θα απολαύσομε το κάλλος της Ορθόδοξης Θεολογίας και θα κατανοήσομε πως η Ενανθρώπηση του Χριστού μας έγινε «δι’ ημάς», για εμάς και για τη σωτηρία μας, πως ο Χριστός, τέλειος Θεός, έγινε και τέλειος Άνθρωπος για να μας δώσει τη δυνατότητα να προσπαθήσομε και να φθάσομε και εμείς την τελειότητα, να κερδίσομε την αιωνιότητα τελικά.

Τόσο είναι το μέγεθος της αγάπης Του, τόσο είναι το άνοιγμα της φιλανθρωπίας Του για να μας χωρέσει όλους, τόση είναι η κένωση και η ταπείνωσή Του για να μας διδάξει αυτό το δρόμο.

Και εδώ έρχεται το ερώτημα, συχνά βασανιστικό και απαιτητικό. Πόσο ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμά Του, πόσο ενστερνιζόμαστε το Ευαγγέλιό Του, πόσο προσπαθούμε, ακόμη και αν συχνά αποθαρρυνόμαστε, να γινόμαστε μιμητές, μαθητές και ακόλουθοί Του; Πόσο λειτουργούμε στη ζωή όπως Εκείνος, πόσο συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως Εκείνος, πόσο δοκιμάζομε την υπομονή και τις αντοχές μας στις ταλαιπωρίες, στις ασθένειες, στις αποδοκιμασίες, στις συκοφαντίες, στις λοιδορίες, στους σταυρούς που αποθέτουν στους ώμους μας, στην αφιλαδελφία, στη μοναξιά, στην αφιλία και στην απονιά που μας περιβάλλουν ολοένα και περισσότερο; Πόσο Τον αισθανόμαστε ιατρό των ψυχών μας, θεραπευτή αποφασιστικό της κατάθλιψής μας; Πόσο νοηματοδοτεί τη ζωή μας το ότι έχομε μια μοναδική σχέση να μπορούμε να είμαστε ένα μαζί Του και αυτό να μας κάνει να γινόμαστε ένα μεταξύ μας;

Στα ερωτήματα αυτά καλούμαστε αυτήν την ημέρα να απαντούμε. Γι’ αυτό και δεν την εορτάζομε επιδερμικά, επιφανειακά, δεν σταματάμε στα στολίδια του περιβάλλοντος αγνοώντας τη μέριμνα για το στολισμό της ψυχής, δεν αρκούμαστε στα φώτα του κόσμου αλλά ζητούμε το φωτισμό για να μη μείνει τίποτε σκοτεινό μέσα μας και κανένα σκοτάδι στον κόσμο. Γι’ αυτό και νοιώθουμε βαθειά ότι αυτή είναι η Γιορτή της Αγάπης, πως ο Χριστός ήλθε και μας χάρισε την αγάπη Του, για να μας μάθει να αγαπάμε. Και αυτό σπάνια δεν είναι επίπονο. Πόσο δίκιο έχει ο λαός μας όταν τραγουδά· «δίχως αγάπη και πόνο κανένας δεν ζει».

Έτσι λοιπόν μας καλεί η Εκκλησία να εορτάζομε τις Εορτές Της, ως εφαλτήρια επανατοποθέτησής μας απέναντι στο Θεό και τον άνθρωπο, απέναντι στον εαυτό μας τον ίδιο, που ίσως χρειάζεται να αναγεννηθεί, να αναβαπτισθεί, να επανέλθει, να επιστρέψει, να αναθαρρήσει, να αναθερμανθεί, για να αναστηθεί τελικά από πτώσεις και εκπτώσεις και να ξαναβρεί την αληθινή του ταυτότητα.

Με τις σκέψεις αυτές, τις λίγες και απλές, που προέρχονται όμως από τον Επίσκοπο και πατέρα σας που πολύ σας αγαπά, σας εναγκαλίζομαι εόρτια και εύχομαι σε όλους ένα αληθινό, ένα ειλικρινή, ένα αυθεντικό χριστουγεννιάτικο εορτασμό «συν Χριστώ και εν Χριστώ». Εκείνος να ευλογεί τη ζωή μας και τον βηματισμό μας, τις εργασίες και τα σπίτια μας, τις οικογένειές μας και τις φιλίες μας. Εκείνος να κατευθύνει την ουρανοδρόμο πορεία μας και να μας καταστήσει ουρανοπολίτες, εκτιμώντας όχι τα κατορθώματα αλλά την πρόθεση και την προσπάθειά μας. Εκείνος να μας δίνει δύναμη και να αποκρίνεται ευεργετικά στις προσευχές μας για τη δοκιμαζόμενη ανθρωπιά της ανθρωπότητας, για τους αναγκεμένους που πληθαίνουν, για τους «χωρίς οικογένεια» που αναζητούν χώρο στις καρδιές μας.

Στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές μου και στους όπου γης Ρεθυμνίους, προπάντων όμως με βαθύτατο σεβασμό καταθέτω από μέρους σας την αφοσίωσή μας στη Μητέρα μας Εκκλησία και στον Πατριάρχη του Γένους μας, που στέκονται και αντιστέκονται τούτους τους δίσεκτους χρόνους στην εκκοσμίκευση και στην αλλοίωση της ορθόδοξης εκκλησιολογίας και ζωής.

«Στώμεν καλώς» όλοι μας μπροστά στο Θεοδέγμον Σπήλαιον της Αγίας μας Εκκλησίας, μέσα στην Οποία γεννηθήκαμε και μέσα στην Οποία αυξάνεται καθημερινά η κατά Χριστόν προκοπή μας.

Σας ασπάζομαι με πατρική αγάπη και στοργή και εύχομαι ξανά και ξανά να μεταμορφώνεται η ζωή μας σε «Χριστο-ζωή» αδιάλειπτα και η ύπαρξή μας ολόκληρη σε αιώνιο βηθλεεμικό σπήλαιο που θα εξακτινώνει «το φως το της γνώσεως», που η Γέννηση του Χριστού «ανέτειλε τω κόσμω», και θα κινείται στην διαρκή ευχαριστιακή αναφορά για όλους και για όλα· «Κύριε, δόξα σοι».

Με αγάπη και εόρτιες ευχές

Ο Επίσκοπός σας

† Ο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγένιος