Από το Άγιο Όρος και αυτό το
μήνυμα. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες για όλη την ανθρωπότητα, και για την Πατρίδα
μας, οι υγιείς πνευματικά φωνές του Αγιωνύμου Όρους έρχονται ως θεόσταλτος
επιστηριγμός σε όλους μας. Αλλά και ως νουθεσία για όσους αρνούμαστε ή
δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε τη λειτουργία του Πνευματικού Νόμου πίσω από το
κάθετί. Ή για όσους μπορεί να θεωρούν ότι υπάρχει ο,τιδήποτε στον κόσμο που
γίνεται χωρίς το Θέλημα ή την Παραχώρηση του Θεού.
Εν προκειμένω, το μείζον
ζήτημα για πολλούς Χριστιανούς, που υφιστάμεθα τα σκληρά αλλά αναγκαία
περιοριστικά μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας του κορωνοϊού, είναι η
θλίψη και η απογοήτευση για το γεγονός ότι ενδέχεται να περάσει κάμποσος καιρός
χωρίς να συμμετάσχομε στο Κοινό Ποτήριο και να λάβομε το Σώμα και το Αίμα του
Χριστού. Καλή είναι η θλίψη αυτή, όταν δείχνει ότι έχομε τον πόθο για τη
συμμετοχή στα Άχραντα Μυστήρια. Αλλά δεν είναι καλή όταν διαστρέφεται και
μετασχηματίζεται σε μίσος, σε οργή, σε διχασμό, σε αλληλοκατηγορίες, σε
παρότρυνση για ανυπακοή και στασιασμό κατά των αποφάσεων που έχουν ως στόχο την
προστασία της δημόσιας υγείας και τελικά την ωφέλεια όλων των συνανθρώπων μας
και ημών των ιδίων.
Ο καλός Χριστιανός ξέρει
πάντοτε να αξιοποιεί την κάθε ευκαιρία, ιδιαίτερα τους πειρασμούς και τις
θλίψεις, προς το πνευματικό συμφέρον, το προσωπικό του αλλά και όλων των
αδελφών.
Παραθέτω ένα ακόμη μήνυμα
που μου εστάλη από παλαιό και έμπειρο Αγιορείτη πνευματικό και εύχομαι να
βοηθήσει όλους μας να δούμε αυτή τη συλλογική δοκιμασία ως ευκαιρία και ως
αφορμή αναθεώρησης πολλών πραγμάτων που μέχρι σήμερα εκ συνηθείας ή αμελείας
θεωρούσαμε ως δεδομένα ή αυτονόητα:
Ο μακαριστός Γέρων Γαβριήλ, που διετέλεσε Ηγούμενος της Ιεράς Μονή του
Αποστόλου Βαρνάβα στα Κατεχόμενα, γνωστός για την αγιότητά του τόσο στην Κύπρο
όσο και στην Ελλάδα, αρρώστησε κάποτε και έκανε κάμποσες ημέρες στην εντατική. Όταν
έγινε καλύτερα, ένας ιερομόναχος του πρότεινε να κοινωνήσει. Ο Γέρων απάντησε: «Έχω
πολλές ημέρες χωρίς Θεία Κοινωνία. Το εξέλαβα ως επιτίμιο από τον Θεόν, γιατί
ίσως σε κάποιον που εξομολόγησα να του φέρθηκα σκληρά και δεν τον άφησα να
κοινωνήσει. Και πιθανόν σε άλλον να φέρθηκα με πολλή επιείκεια και τον άφησα να
κοινωνήσει ενώ δεν έπρεπε. Ο Θεός το επέτρεψε να μην κοινωνήσω για να εξιλεωθώ
από τυχόν ευθύνη και για να προετοιμασθώ καλύτερα για να κοινωνήσω»...
