Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας (UOC-MP) είναι ένοχη για την εξαπόλυση του πολέμου της Μόσχας κατά της Ουκρανίας
Του Γιούρι Σούλιπα
Τα μέσα ενημέρωσης της Ουκρανίας έθεσαν και πάλι το θέμα της ανάγκης να καταργηθεί η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας (UOC-MP) ως εχθρική αντικρατική οργάνωση και να μεταφερθούν οι ενορίες της UOC-MP στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (OCU).
Ποια είναι η πραγματική ταυτότητα της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας (UOC-MP); Πρόκειται για το μεγαλύτερο δίκτυο πρακτόρων της επιτιθέμενης χώρας (Ρωσίας) στην Ουκρανία, που δρα υπό το πρόσχημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία υπάγεται διοικητικά στη Μόσχα, η οποία είναι αγωγός της αντι-ουκρανικής, αντικρατικής πολιτικής της Μόσχας κατά της Ουκρανίας, με στόχο την πλύση εγκεφάλου, την υποβάθμιση και την αποθάρρυνση της ουκρανικής κοινωνίας.
Πρόσωπα που ενεργούν με τη μορφή ιερέων συλλέγουν και διαβιβάζουν πληροφορίες στον στρατιωτικό, θρησκευτικό και κοινωνικοπολιτικό τομέα, τόσο απευθείας στο 9ο Τμήμα Επιχειρησιακών Πληροφοριών της 5ης Υπηρεσίας της FSB, όσο και στη Μόσχα στην κατοικία του Κυρίλλου Γκουντιάεφ. Οι υπάλληλοι της UOC-MP δημιουργούν θέσεις πρακτόρων στο θρησκευτικό περιβάλλον, εξαπατούν την ουκρανική κοινωνία σε πίστη στον επιτιθέμενο και κατακτητή και διεξάγουν αντι-ουκρανική και αντικρατική προπαγάνδα. Πρόκειται για μια οργάνωση δωσίλογων, ανδρείκελων και κατασκόπων. Η UOC MP διεξάγει ανατρεπτικές δραστηριότητες προς όφελος του επιτιθέμενου στο θρησκευτικό περιβάλλον.
Αξίζει να τονιστεί ότι ο εχθρικός πράκτορας στερεί από το κράτος που υπονομεύεται την κυριαρχία του με μη στρατιωτικό τρόπο. Χωρίς την παρουσία εχθρικών πρακτόρων, ο επιτιθέμενος δεν επιτίθεται. Ως εκ τούτου, η εξουδετέρωση ενός σημαντικού δικτύου εχθρικών πρακτόρων που λειτουργεί υπό την κάλυψη μιας θρησκευτικής οργάνωσης θα πρέπει να αξιολογείται ως απώλεια για τον επιτιθέμενο σε έναν υβριδικό πόλεμο.
Μια οντότητα με έδρα την πρωτεύουσα μιας χώρας που επιτίθεται και καταλαμβάνει δεν έχει δικαίωμα ύπαρξης σε μια χώρα που είναι θύμα επίθεσης και κατοχής.
Η υπηρεσία αντικατασκοπείας της SBU πρέπει να συνεχίσει να αποκαλύπτει επαγγελματικά τις ανατρεπτικές δραστηριότητες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας (UOC-MP) και πρέπει απαραιτήτως να δρομολογήσει τη θέσπιση κυρώσεων από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ουκρανίας για την πλήρη απαγόρευση των δραστηριοτήτων αυτής της εχθρικής οργάνωσης στην Ουκρανία. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό τώρα για τους εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης να παρουσιάσουν περισσότερα γεγονότα για τα εγκλήματα συνεργασίας της UOC MP με τον επιτιθέμενο και τη ζημιά που προκλήθηκε στο ίδιο τους το κράτος, έτσι ώστε να μην μείνει σε κανέναν αμφιβολία για την πραγματική φύση αυτής της οργάνωσης.
Μετά την επίσημη απαγόρευση και την εκκαθάριση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας (UOC-MP) ως εχθρικής αντι-ουκρανικής, αντικρατικής οργάνωσης, όλες οι εναπομείνασες ενορίες της θα περάσουν αυτόματα στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (OCU).
Ωστόσο, η εκκαθάριση της UOC-MP δεν θα επιλύσει πλήρως το ζήτημα της στρατιωτικής και εθνικής ασφάλειας της Ουκρανίας. Δεδομένου ότι όσοι ιερείς της UOC-MP μετακινηθούν στην OCU μπορεί να συνεχίσουν να βρίσκονται σε πρακτορική-λειτουργική επαφή με εκπροσώπους των μυστικών υπηρεσιών του επιτιθέμενου και κατακτητή.
Σχόλιο: Διαβάζοντας αυτό το άρθρο γνώμης του Ουκρανού Γιούρι Σούλιπα, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο ανεδαφικό είναι, υπό τις παρούσες συνθήκες, να αναμένουμε μια πλήρη "ενοποίηση" των Ορθοδόξων στην Ουκρανία, τουλάχιστον σε επίπεδο κορυφής, δηλαδή ιεραρχίας. Οι ίδιοι λόγοι, για τους οποίους αυτό δεν έγινε το 2018, εξακολουθούν να ισχύουν στο ακέραιο. Διότι, πολύ απλά, η εν Ουκρανία Ρωσική Εκκλησία δεν είναι μια κανονική Εκκλησία, αλλά ένα δίκτυο πρακτόρων με ράσα που ακόμη και εν μέσω του πολέμου συνεχίζει να εργάζεται δωσιλογικά για τους Μοσχοβίτες...
Η μόνη λύση, στο τέλος, θα είναι η πλήρης νομική απαγόρευση αυτής της επικίνδυνης θρησκευτικής οργάνωσης (ως εχθρικής για την υπόσταση και ανεξαρτησία της Ουκρανίας) και η συστηματική κατήχηση και προπαγάνδα των αφελών πιστών που απλά υπάγονται σε αυτήν για λόγους καθαρά "πνευματικούς", χωρίς οι ίδιοι να είναι φορείς της αιρέσεως του "ρωσικού κόσμου".
Όσο για τους εγκεφάλους αυτής της ψευδοεκκλησιαστικής σπείρας, θα πρέπει ή να "αναμορφωθούν" (πράγμα, κατά την άποψή μου, αδύνατον) ή, το καλύτερο, να ακολουθήσουν τη μόνη ενδεδειγμένη για το συμφέρον της Ουκρανίας και του λαού της οδό: βαλίτσα-σταθμός-Μόσχα.
