Την Κυριακή 4η Νοεμβρίου 2018, η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, χοροστάτησε κατά τη Θεία Λειτουργία στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, στο Φανάρι.
Στη Θεία Λειτουργία, στην οποία κανονικότατα στα Δίπτυχα μνημονεύθηκε, μαζί με τους λοιπούς Προκαθημένους, και ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, συμμετείχαν πολλοί προσκυνητές από την Ελλάδα, με πλέον σημαντική και σημειολογική την παρουσία του...
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου, επικεφαλής ομίλου νέων που διακονούν στο έργο της Μητροπόλεώς του.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος κ. Ιουστίνος προσεφώνησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη με θερμούς λόγους αγάπης και υιϊκής αφοσιώσεως, εκφράζοντας την αμέριστη στήριξή του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στις προσπάθειες που αυτό καταβάλλει ανά την οικουμένη για την εφαρμογή των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας.
Η προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού η Ιερά Μητρόπολη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς ανήκει στις λεγόμενες «Νέες Χώρες», οι οποίες πνευματικώς υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά η διοίκησή τους ανατέθηκε επιτροπικώς στην Εκκλησία της Ελλάδος με τον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο του 1928.
Είναι προφανές, ότι η ξεκάθαρη τοποθέτηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου, με αφορμή το τρέχον εκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας, υπέρ των δικαίων και προνομίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που δεν είναι υπόθεση «αυθαιρεσίας και κυριαρχίας», αλλά απορρέουν από Ιερούς Κανόνες των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, προμηνύει την στάση που πρόκειται να πάρει επισήμως για το ζήτημα η Εκκλησία της Ελλάδος, η απόφαση της οποίας αναμένεται με μεγαλύτερο ενδιαφέρον από οποιασδήποτε άλλης τοπικής Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας...
Παρατίθεται χαρακτηριστικό απόσπασμα από την προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη:
«(...) Παναγιώτατε, γνωρίζετε καλώς ότι όλοι ημείς, οι οποίοι ευρισκόμεθα εις τας λεγομένας «Νέας Χώρας», αι οποίαι πνευματικώς υπάγονται εις την Υμετέραν πεπνυμένην Σεπτήν Κορυφήν, άπαντες αποδίδομεν τον οφειλόμενον σεβασμόν και την αγάπην εις την Μητέρα Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν και εις την Υμετέραν Σεπτήν Κορυφήν. (...)
Παναγιώτατε, δι’ ημάς η Κωνσταντινούπολις, το Φανάριον, το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον, αποτελεί το κέντρον της εσωτέρας και βαθυτέρας καρδίας μας. Ουδείς εκ των Ρωμιών δύναται να αντιπαρέλθει την Κωνσταντινούπολιν και τον Πατριάρχην τον Οικουμενικόν. (...)
Όπως πολλάκις έχετε ειπεί, είσθε ολίγοι αλλά είσθε και αμέτρητοι, Παναγιώτατε. Είσθε αμέτρητοι διότι εις τους ώμους σας τους στιβαρούς φέρετε την μεγάλην ευθύνην όλων των Μεγάλων Πατέρων, των Ιεραρχών, των Οσίων, των Ασκητών, οι οποίοι διαχρονικώς ευρίσκοντο υπό την πνευματικήν σκέπην του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Είσθε αμέτρητοι, διότι δεν προσμετράται εις την Ιστορίαν τούτου του τόπου το πλήθος διά των ζώντων, αλλά είναι σύναξις ζώντων και κεκοιμημένων. Τούτο άλλωστε είναι και η Εκκλησία. Είναι Ιερά Σύναξις της Στρατευομένης και της Θριαμβευούσης Εκκλησίας. Υμείς, Παναγιώτατε, ενσαρκώνεται αυτήν την Σύναξιν, την Ιεράν Σύναξιν της Εκκλησίας των Ζώντων και των Κεκοιμημένων. Τοιουτοτρόπως, Υμείς φέρετε την μεγάλην ευθύνην να πορεύεσθε προς τα έσχατα μη λησμονούντες όλην αυτήν την Ιεράν Παρακαταθήκην.
Παναγιώτατε, γνωρίζομεν ότι αι ημέραι, τας οποίας διερχόμεθα, εκκλησιαστικώς είναι ημέραι, θα έλεγον, κρίσιμαι αλλά και συγκλονιστικαί. Διά μίαν ακόμη φοράν, η Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ο Οικουμενικός Πατριάρχης καλείται όχι να αυθαιρετήσει, αλλά να εφαρμόσει Ιερούς Κανόνας, τους οποίους οι Πατέρες έθεσαν εν Οικουμενικαίς Συνόδοις. Θέλομεν να γνωρίζετε ότι ημείς οι ταπεινοί και ανάξιοι δούλοι σας, αλλά και πνευματικά σας τέκνα, στηρίζομεν την μεγάλην σας προσπάθειαν, ουχί επαναλαμβάνω διά κυριαρχίαν και αυθαιρεσίαν, αλλά διά την εφαρμογήν των Ιερών Κανόνων. Και προσευχόμεθα από τα βάθη της καρδίας μας, ο Θεός να Σας δίδει δύναμιν, υπομονήν και σύνεσιν, την οποίαν έχετε, διά να τελεσφορήσει η υπόθεσις την οποίαν εννοώ.
Παναγιώτατε, την καρδίαν μας Σας προσφέρομεν. Και προσφέρομεν την καρδία μας, διότι Υμείς πρώτος προσεφέρατε εις ημάς την δικήν Σας καρδίαν. Ο Θεός να Σας πολυετεί, να Σας πολυχρονίζει, να Σας δίδει δύναμιν και υγείαν ακλόνητον και σταθηράν, να πορεύεσθε εις την οδόν, την οποίαν επορεύθησαν οι Άγιοι προ Υμών προκάτοχοι και Πατέρες και να είσθε δι’ ημάς φως, φως ιλαρόν, φως χαροποιόν, φως ζωοποιόν, φως παραμυθητικόν, φως, το οποίον θα μας οδηγεί εις το μέγαν Φως, το άκτιστον Φως, που είναι το Φως του Ιησού Χριστού.
Υποβάλλομεν υιϊκά σεβάσματα και βαθυτάτην καλογερικήν μετάνοιαν και ασπαζόμεθα με μεγάλον σεβασμόν την Τιμίαν Δεξιάν Σας».
