Οι διαστάσεις τραγικότητας της συναγωγής πονηρευομένων που συνεκάλεσε ο Κύριλλος στη Μόσχα, για να εορτάσει με φαραωνίτικη αλαζονεία και βαρβαρική έπαρση την 10η επέτειο της εκλογής του, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο... Ευτέλισαν τα πάντα οι Μοσχοβίτες, ακόμη και αυτό το...
φρικτό Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας, προκειμένου να εκδηλώσουν τα ανίερα απωθημένα τους, την εωσφορική φιλοπρωτία και φιλαρχία τους, ταπεινώνοντας με οικτρό τρόπο τους θλιβερούς κομπάρσους αυτού του θεάτρου, με πρώτο, δυστυχώς, τον Προκαθήμενο ενός ιστορικού και παλαιφάτου Θρόνου, τον Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη...
Ασυγχώρητο το λάθος του Ιωάννου να δώσει άλλοθι και νομιμοποίηση σε τέτοιες πρωτοφανείς γελοιότητες που διεπράχθησαν ανερυθρίαστα από τους αθεόφοβους Μοσχοβίτες ενώπιον αυτού του Σώματος και Αίματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού! Δεν είχε αρχή, μέση και τέλος αυτό το επιμελώς σκηνοθετημένο δράμα, που αποκάλεσαν καταχρηστικώς "Συλλείτουργο Προκαθημένων" οι γνώριμοι προπαγανδιστές. Ουσιαστικές και αντιεκκλησιαστικές παρατυπίες, λειτουργικές αυθαιρεσίες και κάθε μέσο προκειμένου να καταδειχθεί ότι ο Κύριλλος και το Μόσκοβο έχουν υπό τους πόδας των ακόμη και αυτόν τον τρίτο τη τάξει Παλαίφατο Θρόνο της Αντιοχείας! Δεν μιλάμε για τον ούτως ή άλλως τραγικό και γνωστό Πατριάρχη Σερβίας, που έχει ξεπουληθεί ψυχή και σώματι στη Μόσχα, αλλά για τον Θρόνο εκείνο του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου και τόσων άλλων μεγάλων Αγίων Πατέρων, που τόσο άδικα κακοποιείται και διασύρεται σήμερα από τον αναξιοπρεπή διάδοχό τους...
Στο "συλλείτουργο" αυτό έγιναν όλα εκείνα που απαιτούνται για να θεωρηθεί δυστυχώς ως μια άνοστη "ρωσική σαλάτα"! Άλλα αντί άλλων, καμία τάξη, καμία παράδοση. Κανένας μπούσουλας Ορθοδόξου Λειτουργικής και Εκκλησιολογίας δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν το ίππειον θράσος και τη μανία αυτοπροβολής και αυτοεπιβολής του Μοσχοβίτη Πατριάρχη και της συνοδείας του. Υποτίθεται, ότι πρώτος, δηλαδή Λειτουργός, ήταν ο Πατριάρχης Αντιοχείας, αφού όλοι οι άλλοι είναι κατά πολύ κατώτεροι τη τάξει. Και όμως, στην Μεγάλη Είσοδο παραβιάστηκε ο απαράβατος λειτουργικός κανών, και αντί να μνημονεύσει τους ζώντες ο Αντιοχείας, το έκανε ο Μόσχας! Και τούτο διότι ο Αντιοχείας δεν θα μπορούσε να μη μνημονεύσει πρώτον τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ενώ ο Κύριλλος, για μία ακόμη φορά αυθαιρετώντας και... "καθαιρώντας" όλους σχεδόν τους Προκαθημένους, δεν μνημόνευσε ονομαστικά, ως οφείλει. Μνημόνευσε γενικώς τους "Ορθοδόξους Πατριάρχες και Αρχιεπισκόπους" και ονομαστικά, κατ' ανάγκην, μόνον τους παρόντες στο συλλείτουργο, δηλαδή τον Αντιοχείας Ιωάννη, τον Σερβίας Ειρηναίο, τον Τσεχίας Ραστισλάβο και εκείνον τον αντικανονικά θεωρούμενο μόνον από τους Μοσχοβίτες ως "Αυτοκέφαλο", τον Τύχωνα της Αμερικής... Και μετά από τον Κύριλλο, τους κεκοιμημένους μνημόνευσε ο... αντικανονικώς πλέον αποκαλούμενος "Μητροπολίτης Κιέβου", δηλαδή ο Ονούφριος! Ένας Ιεράρχης που δεν είναι καν Προκαθήμενος παρέκαμψε όλους τους Προκαθημένους και μπήκε δεύτερος μετά τον Μοσχοβίας... Πολλά γέλια και πολλά κλάματα χρειάζονται εδώ...
Και ενώ στη Μόσχα ευτέλιζαν τα πάντα, ακόμη και τη Θεία Λειτουργία, στο Κίεβο ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφάνιος, δύο ημέρες μετά, στις 3 Φεβρουαρίου 2019, κατά το Συλλείτουργο της Ενθρονίσεώς του, για μία ακόμη φορά δίδαξε Ορθόδοξον Ήθος, Εκκλησιολογία και Λειτουργική, μνημονεύοντας κανονικά όλους τους Προκαθημένους, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του Μόσχας Κυρίλλου... Και έτσι, για μία ακόμη φορά, ο ευλογημένος αυτός Ιεράρχης, στον οποίον ο Θεός εμπιστεύθηκε τον ιστορικό ρόλο της θεμελιώσεως και αναδείξεως της 15ης Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας, έκαμε πράξη την προτροπή του ιερού Παροιμιαστού, κατά μίμηση φυσικά του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου, αντιπροσφέροντας στο μοσχοβίτικο μίσος και το μανιώδη διωγμό κατά της Ουκρανικής Εκκλησίας την αγάπη της προσευχής και της μνημονεύσεως κατά τη Θεία Λειτουργία: "ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, ὁ δὲ Κύριος ἀνταποδώσει σοι ἀγαθά" (Παροιμ. κε΄ 21-22).
