Δέχθηκα από έγκυρη ακαδημαϊκή πηγή τις κάτωθι παρατηρήσεις, τις οποίες και κοινοποιώ, γιατί θεωρώ ότι συνεισφέρουν θετικά στην υπόθεση της κατανοήσεως του Ουκρανικού Ζητήματος.
"Αγαπητέ π. Ρωμανέ,
Το θέμα της Ουκρανίας άπτεται 3 θεμάτων:
α) Του θέματος της "εισπηδήσεως", το οποίο ξεκαθαρίζει ο Πατριαρχικός και Συνοδικός Τόμος «Περί ἀναγνωρίσεως τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς ἐν Πολωνίᾳ Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», ο οποίος εκδόθηκε το 1924, βάσει του οποίου υπάρχει έκτοτε η κανονικώς συσταθείσα Ορθόδοξος Εκκλησία της Πολωνίας.
β) Του θέματος του "εκκλήτου", το οποίο ξεκαθαρίζει η μελέτη του Καθηγητού A. Kartaschoff με τίτλο "ΤΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΕΝ ΤΗ ΠΡΑΞΕΙ", η οποία εξεδόθη το πρώτον από το Συνοδικό Τυπογραφείο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Πολωνίας, στη Βαρσοβία, το έτος 1936, και επανεκδόθη το έτος 1948 στον τόμο ΚΓ΄ του περιοδικού "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ".
γ) Του θέματος των χειροτονιών από σχισματικούς, το οποίο ξεκαθαρίζει η πραγματεία του απο Αγχιάλου Σμύρνης Βασιλείου του έτους 1887 με τίτλο "Πραγματεία περί του κύρους της χειροτονίας κληρικών υπό επισκόπου καθηρημένου και σχισματικού χειροτονηθέντων".
Όλα τα παραπάνω έγκυρα και έγκριτα κείμενα φυσικά είναι πρότερα της Πατριαρχίας του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, συνεπώς κάθε εις βάρος του μομφή για ενέργειες αυθαίρετες ή ιδιοτελείς ή πρωτόγνωρες, αναφορικά με την Εκκλησία της Ουκρανίας, κρίνεται ως έωλη και ανάξια σοβαρού σχολιασμού.
Άρα, όλες οι τυχόν αποφάσεις τοπικών Εκκλησιών που εκφράζουν είτε ευθεία αντίθεση είτε έστω επιφυλάξεις για τους χειρισμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ουκρανία και για την παροχή Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της χώρας αυτής κρίνονται επίσης ως στερούμενες σοβαρής εκκλησιολογικής και ιεροκανονικής επιχειρηματολογίας και βάσης. Λυπούμαι που θα το επισημάνω, αλλά οι Επίσκοποι που προβαίνουν σε τέτοιες αποφάσεις είναι είτε αγράμματοι είτε πουλημένοι είτε, ακόμη χειρότερα, και τα δύο αυτά μαζί...
Αγαπητέ π. Ρωμανέ,
Επίτρεψέ μου να διαφωνήσω μαζί σου στο ότι όσοι μειοψηφούν σε μια συνοδική απόφαση δεν πρέπει να εκφράζουν δημοσίως τη γνώμη τους. Εάν αυτό ίσχυε, τότε δεν θα γνωρίζαμε την λαμπρή, καθαρή και τεκμηριωμένη άποψη υπέρ της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας του Επισκόπου των Δυτικών Πολιτειών των ΗΠΑ της Σερβικής Εκκλησίας Maxim Vasiljevic, που κολλά στον τοίχο την των πλειόνων αμάθεια ή προσκόλληση ή εξαγορασμένη άρνηση...
Επίσης, φρονώ ότι είναι θετικό, στην περίπτωση της Εκκλησίας της Κύπρου, η αποκάλυψη με δημόσιες παρεμβάσεις των Μητροπολιτών Κύκκου και Λεμεσού, διότι τώρα πλέον οι πάντες γνωρίζουν με τι έχουμε να κάνουμε και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από φτιασιδώματα και επιτυχημένο "ιερό μάρκετινγκ"...
Αγαπητέ μου π. Ρωμανέ,
Εν κατακλείδι, το Ουκρανικό ζήτημα είναι μια ευλογία άνωθεν. Κάθε ημέρα που περνά βεβαιώνομαι έτι περισσότερο ότι ο Θεός βρίσκεται πίσω από την ελάχιστη λεπτομέρεια αυτού του ζητήματος. Διότι στην Αγία μας Εκκλησία είχε μαζευτεί πολλή βρωμιά, μπόλικη κακοδοξία, άφθονη υποκρισία και ψευτιά και αυτό που χρειάζεται είναι ένα καλό ξεκαθάρισμα. Και ο Θεός, όπως όλα δείχνουν, κρατεί αποφασισμένος πλέον "τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ διακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ, καὶ συνάξει τὸν σῖτον αὐτοῦ εἰς τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ" (Ματθ. γ΄ 12).
Ευχαριστώ για την ανοχή. Υγίαινε".
