Πόσο χαίρομαι με τα μεγαλεία του Θεού! Τον δοξάζω, γιατί ποτέ δεν μας εγκαταλείπει. Ποτέ δεν αφήνει την Εκκλησία Του στην «τύχη», ποτέ δεν ανέχεται επί μακρόν τους υποκριτές και τους δήθεν...
Με την ευλογημένη υπόθεση της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας στην Ουκρανία άνοιξε ένα παράθυρο για να μπει άπλετο φως και φρέσκος αέρας στην Εκκλησία μας. Φως για να...
αποκαλύψει αυτούς που κρύβονταν επιμελώς και τεχνηέντως στο σκότος ή στο ημίφως μιας επίπλαστης τελειότητας. Και αέρας, οξυγόνο, για να διαλύσει τη μπόχα του προτεσταντικού οργανωσιακού ευσεβισμού και του φίλαυτου αυτοαγιασμού...
Τόσα λόγια, τόσα κηρύγματα, τόση διαφήμιση, τόσος «επικοινωνισμός», για να καταλήξουν στον... απόπατο των ρωσολαγνικών αιρετικών εκκλησιολογικών αυθαιρεσιών, ως υποστηρικτές των οποίων παρελαύνουν στη γραμμή, ο ένας μετά τον άλλον, όλοι οι μασκοφόροι περιωπής που μας φλόμωσαν με ψέμα και υποκρισία επί σειρά πολλών ετών, δημιουργώντας παραεκκλησιαστικές σέκτες με οπαδούς και «θαυμαστές», με μπόλικο «εγώ» και καθόλου Χριστό...
Συνεχίστε! Συνεχίστε να μιλάτε, να γράφετε, να συνεντευξιάζεστε, να βροντοφωνάζετε αυτά που τόσο καιρό αποκρύπτατε επιμελώς ως καλοφτιασιδωμένες πορσελάνινες κούκλες...
Πόσο σοφοί οι λόγοι του Γέροντος Εφραίμ της Αριζόνας: «Τον εγωιστή άνθρωπο ο εγωισμός τον ρεζιλεύει και τον θεατρίζει»...
Λάβετε θέσεις λοιπόν. Η παράσταση μόλις άρχισε...
Με αφορμή μια συνέντευξη του Μητροπολίτου Λεμεσού της Εκκλησίας Κύπρου στην υπηρεσία πληροφόρησης της Ρωσικής Εκκλησίας στην Ουκρανία: romfea.gr
