Επιστροφή στην ελληνική ευπρέπεια και κανονικότητα




Όσο και αν κάποιοι ενοχλούνται, η αλήθεια είναι οφθαλμοφανής και αυταπόδεικτη. Δεν χρειάζονται αποδείξεις και επιχειρήματα. Είτε την αποδέχεσαι είτε εμμένεις στις ψευδαισθήσεις και αυταπάτες του μικρόκοσμού σου... Δικαίωμα φυσικά του καθενός να...
επιλέξει οδό. Ελευθερία και Δημοκρατία απολαμβάνουμε, δόξα τω Θεώ, σε αυτήν την όμορφη, φωτεινή και γαλάζια σαν τον ουρανό και το Αιγαίο, Πατρίδα.

Εκείνο που έχω επισημάνει αρκετές φορές, με αφορμή διάφορα περιστατικά, είναι ότι τα άκρα φαινομενικώς μόνο αντιπαρατίθενται μεταξύ τους. Ουσιαστικά αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοϋποστηρίζονται. Οι φανατικοί της μιας πλευράς δίνουν νόημα ύπαρξης και ζωής και βήμα λόγου στους φανατικούς της άλλης. Γι’ αυτό και η Αγία μας Εκκλησία ουδέποτε επιβράβευσε επισήμως και κανονικώς τον φανατισμό, αλλά πάντοτε πορεύεται την ευλογημένη «μέση και βασιλική οδό» των Αγίων.

Από τη μια πλευρά λοιπόν έχουμε τους «χριστιανο-ταλιμπάν» που θα ήθελαν μια αδιανόητη για την Ορθοδοξία «Θεοκρατία», με θλιβερούς εκφραστές, ελάχιστους ευτυχώς, ακόμη και στο σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και όχι μόνο. Και από την άλλη, στην αντίπερα όχθη, έχουμε τους οπαδούς της απατηλώς λεγομένης «ουδετεροθρησκίας», η οποία στο περιεχόμενό της είναι αντίχριστη πολεμική κατά του Χριστιανισμού και μόνον, αφού επιχειρεί, έξω από κάθε λογική και δημοκρατική νομιμοποίηση, να ισοπεδώσει τα πάντα και να εξομοιώσει προς τα κάτω την Επικρατούσα, κατά το Σύνταγμα, εν Ελλάδι Θρησκεία με τις διάφορες μειοψηφικές και περιθωριακές ομάδες που πιστεύουν αλλού ή διαφορετικά.

Στην Ελλάδα απολαμβάνουμε πλήρη ελευθερία στην άσκηση κάθε δικαιώματος εδώ και πολλές δεκαετίες. Μεταξύ αυτών των ελευθεριών εξέχουσα θέση κατέχει η ανεξιθρησκία. Η οποία διασφαλίζει συνταγματικά και νομικά την ισότιμη μεταχείριση όλων των πολιτών ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Αυτό είναι το αναγκαίο και ικανό. Κάθε άλλη παρέμβαση κρίνεται απαράδεκτη και εκ του πονηρού, αφού στόχος της είναι η υποτίμηση της θρησκευτικής συνείδησης της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, ενός κατεξοχήν Χριστιανικού Λαού, με την απόπειρα να αποκαθηλωθούν τα ιερά του σύμβολα από κάθε δημόσια έκφραση και λειτουργία. Κάτι που συνιστά κατάφωρη παραβίαση των κανόνων της Δημοκρατίας και της πλειοψηφίας και ουδείς μπορεί να το επιβάλει χωρίς τη σύμφωνη και συγκεκριμένη προς τούτο πλειοψηφική γνώμη του Λαού.

Αυτό που επιχείρησε με θράσος και αναίδεια η απελθούσα εξουσία του κ. Τσίπρα, παρά τις αντίθετες απόψεις όχι μόνο των εκκλησιαστικών φορέων αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, δεν ήταν η παραχώρηση και επέκταση δικαιωμάτων προς τις διάφορες μειοψηφίες, αλλά η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων της πλειοψηφίας. Δηλαδή, η προς τα κάτω ισοπέδωση, γνώριμη και συνήθης πρακτική των αριστερίστικων ιδεοληψιών που κυριάρχησαν στην αποδοκιμασθείσα Κυβέρνηση της «Πρώτης Φοράς Αριστερά»...

Δόξα τω Θεώ, η επιστροφή στην ευπρέπεια και την κανονικότητα είναι πλέον γεγονός που επέβαλε η ψήφος του Κυρίαρχου Λαού στις Εθνικές Εκλογές της περασμένης Κυριακής, μετά από 5 σχεδόν χρόνια καταβύθισης στο σκοτάδι και στην ασχήμια μιας άξεστης και θρασύτατης, αλαζονικής και φασίζουσας εξουσίας. Και σηματοδοτήθηκε με εξέχοντα συμβολικό τρόπο αυτή η επιστροφή: Με την πατροπαράδοτη, ελληνοπρεπή και θεοφιλή ανάληψη των Καθηκόντων τόσο του νέου Πρωθυπουργού όσο και της Κυβέρνησής του σύμφωνα με την αρχή «από Θεού άρξασθαι». Η Ορκωμοσία του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη και όλων ανεξαιρέτως των μελών της Κυβερνήσεώς του ενώπιον του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας αποτελεί την εύγλωττη εικόνα που σφράγισε το πέρασμα από τη συλλογική εθνική ταπείνωση και ατιμία σε μια πιο φωτεινή και αισιόδοξη προοπτική για την αγαπημένη μας Πατρίδα. Και αυτή η σεμνή Τελετή που τιμά την Πίστη της μεγάλης πλειοψηφίας του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού δεν αποτελεί «Θεοκρατία» ούτε και ποτέ θεωρήθηκε ως επέμβαση της Εκκλησίας στα της Πολιτείας. Στην Ελλάδα έχουμε μάθει εδώ και δύο αιώνες να γνωρίζουμε τους διακριτούς ρόλους των δύο κορυφαίων αυτών Θεσμών και αυτό αποτελεί μια μοναδική, σε παγκόσμιο ίσως επίπεδο, αγαθή περίπτωση.

Ο Θεός, ενώπιον του Οποίου έκλιναν ευσεβώς το γόνυ της ψυχής τους ο κ. Μητσοτάκης και τα μέλη της Κυβερνήσεώς του, να φωτίζει και να καθοδηγεί το βηματισμό τους προς το συμφέρον της Ελλάδος και του ευσεβούς Λαού της. Αμήν.