Γράφει ο
Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης,
Κληρικός
του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκ Κρήτης.
Οι χειρισμοί του Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου
και του Προέδρου του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ρωσικής
Εκκλησίας, Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνος, με αφορμή το Ουκρανικό
Εκκλησιαστικό Ζήτημα, και ιδιαίτερα η φρικαλέα πράξη τους να διακόψουν την
κοινωνία με τη Μητέρα τους Εκκλησία, την Πρωτόθρονο και Πρωτεύθυνο Μεγάλη
Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, έχει αρχίσει πλέον να προκαλεί έντονες αναταράξεις,
με τις αμφισβητήσεις και τις διαμαρτυρίες των σωφρόνων κληρικών και λαϊκών
αδελφών της Ρωσικής Εκκλησίας να βγαίνουν πλέον από τις κλειστές πόρτες και να
εκφράζονται δημοσίως και με παρρησία, προκαλώντας τριγμούς στην αυθαίρετη και
αλαζονική εξουσία των δύο αυτών προσώπων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι εδώ και ένα χρόνο που
διαρκεί αυτή η κρίση ουδέποτε συνεκλήθη η Ιεραρχία της Ρωσικής Εκκλησίας, για
ένα τόσο σπουδαίο εκκλησιαστικό ζήτημα, ιδιαίτερα δε για την σωτηριολογικών
προεκτάσεων απόφαση της διακοπής κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Όλα
κρίνονται και αποφασίζονται στα πλαίσια της κλειστής και απόλυτα ελεγχόμενης
από τον Κύριλλο Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας, η οποία, ενώ
μπορεί να ασκεί την τρέχουσα διοίκηση, δεν νομιμοποιείται όμως ηθικά και δεοντολογικά
να προβαίνει σε τόσο σημαντικές αποφάσεις με αντίκτυπο εκκλησιολογικό και
σωτηριολογικό στο σύνολο του πληρώματος της Εκκλησίας αυτής. Πολλοί είναι
εκείνοι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα εντός της Ρωσικής Εκκλησίας και από
την αρχή αυτής της αναταραχής βεβαιώνουν ότι η πολιτική του Πατριάρχη Κυρίλλου
και του Μητροπολίτη Ιλαρίωνος δεν απολαμβάνουν της έγκρισης και της στήριξης του
συνόλου της Ιεραρχίας, του κλήρου και των πιστών. Γι’ αυτό και τα δύο αυτά
μοιραία και τραγικά πρόσωπα έχουν επωμιστεί συνολικά το βάρος και την ευθύνη
των ενεργειών τους, κάτι που σίγουρα δεν πρέπει να καταλογισθεί σε καμία
περίπτωση στο σύνολο της Ρωσικής Εκκλησίας.
Για του λόγου το αληθές, άλλωστε, μας βεβαιώνουν
κάποιες φωτεινές μορφές που μέσα από την καταχνιά της αυταρχικής εξουσίας της ηγεσίας
της Ρωσικής Εκκλησίας, αποτολμούν να υψώσουν καθαρή και στεντόρεια φωνή
διαμαρτυρίας, μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσουν ακόμη και σκληρές εκφράσεις για
να καταστήσουν σαφές στο πλήρωμα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας ότι όσα
πραγματοποιούνται από αυτήν την ηγεσία δεν εκφράζουν απαραίτητα όλη τη Ρωσική
Εκκλησία και γι’ αυτό η ελπίδα μιας αποσόβησης χειρότερων εξελίξεων δεν θα
πρέπει να μας εγκαταλείψει ποτέ.
Ο Επίσκοπος
Ευτύχιος Κουρότσκιν, από τις εμβληματικές μορφές της Ρωσικής Ορθοδόξου
Εκκλησίας Εκτός Ρωσίας (ROCOR), ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στις διαπραγματεύσεις και στις τελικές
αποφάσεις για την αποκατάσταση του σχίσματος με τη Ρωσική Εκκλησία που έγινε το
2007, με μια συγκλονιστική δημόσια κατάθεση στο διαδίκτυο, εκφράζει μέσα σε
λίγες μόνο λέξεις όλα όσα προεκθέσαμε, και δίδει τροφή στη σκέψη και στον προβληματισμό
μας για το τι προοιωνίζεται στα πλαίσια της Ρωσικής Εκκλησίας... (Τα περί του Επισκόπου Ευτυχίου Κουρότσκιν
στην επίσημη ιστοσελίδα της Ρωσικής Εκκλησίας, εδώ).
Ο Επίσκοπος Ευτύχιος εκφράζει την δημόσια
απολογία του, διότι θεωρεί τον εαυτόν του συνυπεύθυνο, αφού και ο ίδιος συνέβαλε
στην επανένωση με τη Ρωσική Εκκλησία, η οποία σήμερα, υπό την διοίκηση ανθρώπων
«που αγνοούν την εκτίμηση αυτής της
γενομένης και αμετανόητης πράξεως», έφτασε μέχρι του σημείου να διακόψει την
κοινωνία (να τελεί σε σχίσμα, όπως ο ίδιος το θεωρεί) με το «αρχαιότερο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως»,
δηλαδή με την Πρωτόθρονη Εκκλησία και Μητέρα της Ρωσικής Εκκλησίας. Ενώ το
κατηγορώ του για τους δύο κυρίως υπευθύνους, τον Πατριάρχη Κύριλλο και το
Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, τους οποίους χαρακτηρίζει «αδίστακτους» και «ολιγόπιστους»,
ξεπερνάει ακόμη και αυτά που έχουν πει όσοι θεωρούνται δήθεν «εχθροί» της Ρωσικής
Εκκλησίας, επειδή απλά επισημαίνουν τα αυτονόητα: «Πού να το ήξερα ότι δύο αλαζόνες θα έπαιρναν αποφάσεις εκ προσώπου
όλης της Εκκλησίας;»...
Παραθέτω αυτούσια τα λόγια του Επισκόπου
Ευτυχίου Κουρότσκιν, όπως είχε την καλοσύνη να τα μεταφράσει από τα ρωσικά ο
καλός φίλος και αδελφός Αλέξανδρος Ρωμηόπουλος:
«Δεν κράτησε πολύ η χαρά μου για το
δικό μου «δίλεπτο της χήρας» που κατέβαλα όταν βοήθησα λίγο στην θεραπεία του
σχίσματος ανάμεσα στη ROCOR και το Πατριαρχείο της Μόσχας! Πέρασε ήδη ένας
χρόνος από τότε που οι εκπρόσωποι της ενωμένης Εκκλησίας, αδίστακτοι και για κάποιο λόγο βέβαιοι για
την ατιμωρησία τους, έχουν ανακηρύξει ένα ολοκληρωτικό σχίσμα με το αρχαιότερο
Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως! Ο Πατριάρχης (Κύριλλος) και ο Πρόεδρος του
Τμήματος των Εξωτερικών Σχέσεων (Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων). Είμαι
σίγουρος ότι αν δεν γινόταν η εν λόγω ένωση, η ROCOR ποτέ δεν θα συμφωνούσε με
αυτή τη διάσχιση της Ορθοδοξίας που γίνεται για πολιτικούς λόγους. Αυτή είναι η
τωρινή μου κατανόηση της τότε χαράς μου. Δηλαδή εγώ βρίσκομαι σε κοινωνία με
ανθρώπους (σ.μ. εννοεί την ηγεσία της Ρωσικής Εκκλησίας) που αγνοούν την
εκτίμηση αυτής της γενομένης και αμετανόητης πράξεως: «η αμαρτία του σχίσματος
δεν σβήνεται ούτε με το αίμα μαρτυρίου». Άραγε μόνο εγώ από τους Ορθοδόξους το
συνειδητοποίησα αυτό; Νιώθω βάρος... Κύριε,
σώσον με! Πες και περί εμού: «Πάτερ συγχώρησέ τους διότι δεν
καταλαβαίνουν τι κάνουν...». Πού να το ήξερα ότι δύο αλαζόνες θα έπαιρναν
αποφάσεις εκ προσώπου όλης της Εκκλησίας; Ή μήπως η ολιγοπιστία τους δεν θα
έχει απόλυτη εξουσία σε όλους τους πιστούς;!».
Ιδού και το πρωτότυπο ρωσικό κείμενο:
«Не долго я радовался тому, что выпало
мне счастье " лепточку вдовы" Богу принести, приняв участие в деле
преодоления раскола РПЦЗ и РПЦ МП! Вот Уж год, как не больше, амбициозные и,
почему-то уверенные в своей безнаказанности представители воссоединённой Церкви,
объявили глобальную схизму: разрыв с древнейшим Патриархатом -
Константинопольским! Патриарх и Председатель ОВЦС. Уверен, не будь того
Воссоединения, РПЦЗ - никогда бы не согласилось с этаким прополитическим
раздиранием Православия! Вот и вся оценка моей наивной радости. Так же, что я -
в обществе тех, кто игнорирует оценку совершенного и не раскаянного деяния:
"Грех раскола, не искупить и мученической кровью". Неужели из всех
православных я один, кого это осознание накрыло?! Тяжко... Господи, спаси меня!
Скажи и про меня: "Прости их, Отче, не ведают бо. что творят..." Знал
ли я, что за всю Церковь будут решать два гордеца? А может всё же не всевластно
их скудоверие над всеми верующими?!» (Πηγή: https://vk.com/wall161555802_17145).
Δεν έχουμε παρά να επαναλάβουμε τα λόγια του
Κυρίου που επικαλείται ο Επίσκοπος Ευτύχιος: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. 23,34)...
