«Κάθε τοπική
εκκλησία είναι υπεύθυνη για την κοινή μοίρα της Εκκλησίας, για τη διατήρηση της
ενότητάς της. Αυτό ισχύει και για τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία - την μεγαλύτερη
σε αριθμό Επισκοπών και πιστών...»
Με αυτούς τους λόγους
αλαζονείας και αντίχριστου ηγεμονισμού ξεκίνησε
την εισήγησή του ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος προς την Σύνοδο της Ρωσικής
Εκκλησίας... Κοσμική επίδειξη δυνάμεως, επίκληση αριθμών και ποσοτήτων, τα
οποία ουδέποτε η Ορθόδοξη Εκκλησία θεώρησε ως αξιόπιστα κριτήρια. Εάν τα
θεωρούσε, άλλωστε, δεν θα υπήρχε εδώ και 1000 χρόνια Σχίσμα με την ασύγκριτα
πολυπληθέστερη σε Επισκοπές και πιστούς Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία...
Ο Πατριάρχης της Μόσχας δεν
φαίνεται διατεθειμένος να ταπεινωθεί και να αρθεί στο ύψος της ευθύνης του "για την κοινή μοίρα της Εκκλησίας, για
τη διατήρηση της ενότητάς της", όπως υποκριτικά ανέφερε. Διότι έχει
εγκαταλείψει οντολογικά το εις τύπον και τόπον Χριστού βίωμα και πορεύεται
ξέφρενα προς τον γκρεμό της αποστασίας και της έκπτωσης. Έχει διαγράψει από τη
συνείδησή του και από την πολιτεία του την Εντολή του Κυρίου: "εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων
ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος" (Μάρκ. θ 35). Δεν έχει αντιληφθεί, δεν
δύναται να κατανοήσει, ότι το Πρωτείο του Οικουμενικού Πατριάρχου είναι Πρωτείο
ευθύνης και κενωτικής διακονίας, αρετές που η εκκοσμικευμένη εκκλησιολογία της
Ρωσικής Εκκλησίας αδυνατεί να ενστερνισθεί και να καλλιεργήσει. Γι' αυτό και
όσο πλούτο, όση κοσμική δύναμη, όσο πλήθος και αν επικαλείται, δεν θα καταφέρει
ποτέ να γίνει κάτι περισσότερο από αυτό που με ανοχή των Παλαιφάτων Θρόνων
είναι: η 5η στα Δίπτυχα τοπική Εκκλησία με αναγνωρισμένη δικαιοδοσία μόνον ό,τι
περιλαμβάνει το Βασίλειο (Κράτος) της Ρωσίας. Και τούτο, διότι όσα εωσφορικά,
κοσμικά μέσα και τεχνάσματα και αν επιστρατεύσει πάντα θα βρίσκει απέναντί της
το Βράχο, την Πέτρα, τον Χριστό. Ο Οποίος "ὑπερηφάνοις
ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν" (Ιακώ. δ΄ 6).
