Επειδή πολλοί στέλνουν
μηνύματα και ρωτάνε τι ακριβώς... είπε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ
στο
τελευταίο του κείμενο, με το οποίο προσπάθησε να εξηγήσει γιατί και πώς μνημονεύθηκε
ο Κιέβου Επιφάνιος στην έδρα του, στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος
Πειραιώς, οφείλω να το κάνω πιο «λιανά» για τους πολλούς...
Να επισημάνω κατ’ αρχάς ότι
δεν περιποιεί τιμή στον ίδιο τον Σεβασμιώτατο να εκλαμβάνονται τα κείμενά του
ως... «άρρητα ρήματα» και να αδυνατούν οι περισσότεροι πιστοί να τα
εννοήσουν... Εάν εκείνος το θεωρεί τιμή ή «προσόν» (αυτοπροσδιοριζόμενος ουσιαστικά στο κείμενό του ως έχων «...οὐσιώδη
γνώση τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου ... φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ψυχοσωματική
καθαρότητα καί ἀκεραιότητα ἀλλά καί ἐπιστημοσύνη περί τό ἀντικείμενο καί εἰδικώτερα
σαφῆ καί πλήρη γνῶσι καί τῆς Θεολογίας καί τῆς θύραθεν Νομικῆς...»), εγώ
πάλι το θεωρώ σοβαρότατο ποιμαντικό έλλειμμα και ελάττωμα. Διότι ο σκοπός του
Ποιμένος, και μάλιστα του Επισκόπου, είναι να τον κατανοούν και οι απλούστεροι
του πληρώματος της Εκκλησίας, ιδιαίτερα όταν απευθύνεται σε αυτούς με δημόσιες
παρεμβάσεις. Τα «ειδικώτερα» και «επιστημονικώτερα» και πιο... «φωτισμένα» ας
τα κρατάει στο συρτάρι του εάν ποτέ κληθεί αρμοδίως από τους υπευθύνους, εν
Συνόδω, Οικουμενική ή Τοπική, για να επιχειρηματολογήσει.
Τέλος πάντων, έστω και έτσι,
ο Σεβασμιώτατος, όσο και αν η μοσχοβίτικη και φιλομοσχοβίτικη προπαγάνδα
επιχειρούν να εστιάσουν αλλού την προσοχή και το κέντρο βάρους, είπε τα εξής:
1. Ότι το Ουκρανικό δεν
είναι δογματικό ζήτημα, αλλά διοικητικό, οπότε δεν νομιμοποιείται βάσει των
Κανόνων η διακοπή της Ευχαριστιακής Κοινωνίας (όπως αυτή που έχει κάνει η Ρωσική Εκκλησία με όσους έχουν αναγνωρίσει
την Εκκλησία της Ουκρανίας) ή η «αποτείχιση», όπως αυτήν που έχουν κάνει ή
προτίθενται να κάνουν εντός των τοπικών Εκκλησιών κάποια θλιβερά φερέφωνα της
Μοσχοβίας.
2. Ότι οι αποφάσεις του
Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Εκκλησία της Ουκρανίας «δέν εἶναι ἀνυπόστατες διότι ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου εἶναι ἀσφαλῶς ταμειοῦχος τῆς Θ. Χάριτος, ἔχει τό ὑπό τοῦ Κυρίου
χορηγηθέν κανονικόν δικαίωμα τοῦ «δεσμεῖν καί λύειν» ὑπό τάς προϋποθέσεις τῶν
Θ. καί Ἱ. Κανόνων καί οἱ τυχόν ἀντικανονικές ἀποφάσεις Της, ὡς ἐν προκειμένῳ
δέν αἵρονται ἀπό τήν ἀγαθή βούλησι τοῦ κάθε ἐνισταμένου καί ἀνησυχοῦντος πιστοῦ
ἀλλά ἀπό τό καθοριζόμενο κανονικό ὄργανο ὑπό τῶν Θ. καί Ἱ. Κανόνων δηλ. ἀπό τήν
συγκληθησομένη Πανορθόδοξο (Οἰκουμενική) Σύνοδο». Ακόμη πιο απλά: Μέχρι να
συνέλθει στο μέλλον Οικουμενική Σύνοδος όλα όσα έχει αποφασίσει το Οικουμενικό
Πατριαρχείο για την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας ισχύουν στο ακέραιο
και δεσμεύουν τους πάντες, και τον ίδιο φυσικά. Γι' αυτό και καθίσταται άνευ
έννομης και ιεροκανονικής σημασίας η προσωπική του άποψη και διακήρυξη για το
ποιον θεωρεί ή όχι «κανονικό Μητροπολίτη Κιέβου». Είναι η προσωπική του και
μόνον άποψη. Την καταθέτει δημόσια, αλλά ούτε δικαιούται ούτε και δύναται να
την επιβάλει ως θέση της Εκκλησίας. Ούτε καν ως Επίσκοπος δεν δύναται να
εφαρμόζει αυτήν την προσωπική του άποψη, γι’ αυτό και, πολύ ορθά, συλλειτουργεί
και με τον Αθηνών Ιερώνυμο, που μνημονεύει κανονικά «Επιφανίου Κιέβου» και με
όλους τους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι οποίοι εφαρμόζουν έργω και
λόγω τις αποφάσεις της Ιεραρχίας για το Ουκρανικό. Και αυτή η συλλειτουργία του
σημαίνει ιεροκανονικά και εκκλησιολογικά «αναγνώριση», αυτό δηλαδή που τάχα
αρνείται με λόγους άνευ κανονικής σημασίας, στην πράξη το εφαρμόζει και ο ίδιος.
Και δεν απαιτείται καν να συλλειτουργήσει προσωπικά με Επίσκοπο της Ουκρανίας, όπως
ισχυρίζεται. Αυτή η δικαιολογία είναι για κραυγαλέα αφελείς και ανίδεους. Η
Εκκλησία είναι Μία, είναι το Κοινό Ποτήριο, το Ένα Ποτήριο, ο Ένας Χριστός.
Κοινωνώντας με αυτούς που κοινωνούν με τον Επιφάνιο, καθίσταται και ο ίδιος κοινωνός,
κανονικά και εκκλησιολογικά, ανεξάρτητα του τι λέει προσχηματικά για τους αφελείς,
όπως προείπα.
Όλα αυτά άλλωστε ο
Σεβασμιώτατος κ. Σεραφείμ τα ομολογεί απερίφραστα στην κατακλείδα της
παρέμβασής του, που έχει και το «ζουμί». Αυτήν κρατείστε και μόνον:
«Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική
Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι συνοθύλευμα αὐτοπροσδιοριζομένων καί αὐτοχριομένων
«σωτήρων» ἀλλά σῶμα μέ κεφαλή τόν Σωτῆρα Χριστό καί μέλη τούς εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας
Τριάδος Ὀρθοδόξως βεβαπτισμένους καί κατά ταῦτα ἡ Ἐκκλησία σώζει καί δέν
σώζεται κατά τά κελεύσματα τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος διά τῶν ἁγίων
Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί μέ τήν προβλεπομένην κανονικήν τάξιν.
Ἑπομένως δέν δύναται κάθε
πιστός ἀκόμα καί Ἐπίσκοπος κινούμενος ἀπό ὑπερβάλλουσα εὐσέβεια ἤ ἱερό ζῆλο νά αὐτοχρίεται
Οἰκουμενική Σύνοδος καί νά ἐπιλαμβάνεται μέ συνοπτικές διαδικασίες διοικητικῶν
καί κανονικῶν θεμάτων τῆς Ἐκκλησίας καί νά προβαίνει σέ «καθαιρέσεις καί ἀναθεματισμούς»
μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, διότι αὐτό ἀποτελεῖ τήν ἀποθέωση τοῦ ὀθνείoυ
καί κακοδόξου Προτεσταντικοῦ πνεύματος!!!
Ἡ ἄμεσος ἄρσις ὑποχρέωσις
διακοπῆς κοινωνίας πρό συνοδικῆς καταδίκης ὑφίσταται μόνον στήν διακοινωνία μέ
τήν αἵρεση.
Συμπερασματικῶς ὁ Σεβ.
Μητροπολίτης Πειραιῶς οὐδεμία ἁρμοδιότητα εἶχε νά ἐπιβάλλει στόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο
Ἀθηνῶν τίς θέσεις του, οὔτε ἀσφαλῶς νά διακόψει τήν κοινωνία μαζί Του.»
Συμπερασματικά, πολύ κακό
για το τίποτα. Το μόνο που αξιολογείται εν προκειμένω είναι η αφάνταστη ευκολία
του Σεβασμιωτάτου να γράφει κατεβατά ολόκληρα, να μπερδεύει τους
πάντες και στο τέλος -όπως νομίζει- να... ικανοποιεί τους πάντες...
Όμως, η Αλήθεια, ο Χριστός,
είναι απλή και απροσχημάτιστη. Οι νομικίστικες σοφιστείες δεν έχουν θέση στη
Θεολογία. Γι' αυτό και κρίνεται τουλάχιστον ατυχής η αποστροφή του
Σεβασμιωτάτου ότι τάχα η «ἐπιστημοσύνη
περί τό ἀντικείμενο» απαιτεί «σαφῆ
καί πλήρη γνῶσι καί τῆς Θεολογίας καί τῆς θύραθεν Νομικῆς»!!! Η σύγχυση του
Κανονικού Δικαίου της Εκκλησίας -που είναι Δίκαιον της Χάριτος και όχι του
Παλαιού Νόμου- με το κοσμικό Δίκαιο ενέχει αποχρώσες ενδείξεις ετεροδιδασκαλίας
και σίγουρα δεν είναι Ορθόδοξη Διδασκαλία. Ίσως να βρίσκει ερείσματα στον
δυτικό νομικισμό και σχολαστικισμό, ουδέποτε όμως ήταν περιεχόμενο της
Θεολογίας των Αγίων Πατέρων της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής
Εκκλησίας.
Το «ουαί τοις νομικοίς» που
είπε ο ίδιος ο Χριστός, είναι ίσως η καλύτερη απάντηση εν προκειμένω. Ελπίζω
πραγματικά ο Σεβασμιώτατος να έγραψε αυτήν την μη ορθόδοξη θέση εν ορμή και εν
παραδρομή και όχι εν επιγνώσει...
