Ειλικρινά ακατανόητη αυτή η είδηση και μάλλον άνευ ουσιαστικής σημασίας, ο δε τίτλος της ασυμβίβαστος με την κανονικότητα και τον Τόμο της Αυτοκεφαλίας...
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Τόμο της Αυτοκεφαλίας που χορηγήθηκε στην Ορθόδοξο Εκκλησία της Ουκρανίας, η Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Ουκρανίας υπάρχει και νοείται μόνον "ἐν τοῖς ὁρίοις τῆς ἐπικρατείας τῆς Οὐκρανίας" και όχι εκτός αυτής!
Ο Τόμος αναφέρει ρητώς:
"... ὁμογνωμόνως, ὁρίζομέν τε καὶ ἀνακηρύττομεν, ἵνα σύμπασα ἡ ἐν τοῖς ὁρίοις τοῦ πολιτικῶς συγκροτηθέντος καὶ τέλεον ἀνεξαρτητοποιηθέντος Κράτους τῆς Οὐκρανίας περιλαμβανομένη Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ... , ὑπάρχῃ τοῦ λοιποῦ κανονικῶς αὐτοκέφαλος, ἀνεξάρτητος καὶ αὐτοδιοίκητος, Πρῶτον ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς πράγμασιν ἔχουσα καὶ ἐπιγιγνώσκουσα τὸν ἑκάστοτε κανονικὸν Προκαθήμενον αὐτῆς, φέροντα τὸν τίτλον «Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας»..."
Συνεπώς, οι όποιοι επίσκοποι είχε αντικανονικώς εγκαταστήσει το τότε σχισματικό "Πατριαρχείο Κιέβου" σε άλλες χώρες, εκτός της Ουκρανίας, όπως οι δύο στη Ρωσία και αυτός στη Μολδαβία (οι μόνοι που ακολούθησαν το Φιλάρετο...), δεν ήταν και δεν θα μπορούσαν να είναι βάσει του Τόμου "επίσκοποι της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας"...
Φυσικά, η νεοσύστατος Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας βρίσκεται ακόμη σε φάση μετάβασης... Ειδικά σε ό,τι αφορά τις ενορίες που υπήρχαν στη διασπορά υπό το πρώην "Πατριαρχείο Κιέβου", οι οποίες, βάσει του Τόμου, δεν μπορούν να ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Αρκετές από αυτές έχουν ήδη περάσει κανονικά στην δικαιοδοσία των τοπικών Επισκόπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Κάποιες άλλες όχι ακόμη, και σε αυτές ο Φιλάρετος επιχειρεί να "βάλει χέρι", συνεπικουρούμενος και από τη Μόσχα, η οποία πλέον έχει βρει στο πρόσωπό του τον καλύτερο "συνεργάτη" στην προσπάθειά της να πλήξει την κανονική Αυτοκέφαλη Εκκλησία υπό τον Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό το ξεκαθάρισμα που γίνεται είναι καλό. Γιατί, έστω και με αυτόν τον αρνητικό για τους ίδιους τρόπο (δηλαδή την υπαναχώρησή τους σε μια αντικανονική κατάσταση), η Αυτοκέφαλος Εκκλησία καθαρίζεται από τις όποιες αρνητικές παραμέτρους, από τους όποιους εγκαθέτους (μην ξεχνάμε ότι η Ουκρανία ακόμη προσπαθεί να συνέλθει από το σοβιετικό της παρελθόν και τη ρωσική διείσδυση...), και τελικώς θα διαμορφωθεί αυτό ακριβώς που προβλέπει ο Τόμος: Μια Ενιαία Τοπική Αυτοκέφαλη Εκκλησία "ἐν τοῖς ὁρίοις τῆς ἐπικρατείας τῆς Οὐκρανίας".
Επίσης, κάτι που αξίζει να αναφερθεί: Η επιστροφή αυτού του επισκόπου στον Φιλάρετο θα διευκολύνει ιδιαίτερα το Πατριαρχείο της Ρουμανίας στην απόφασή του για την αναγνώριση της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας. Αυτή η "εισπήδηση" που είχε κάνει το τότε "Πατριαρχείο Κιέβου" στην Ανατολική Μολδαβία ήταν ένα από τα "αγκάθια" που έχουν καθυστερήσει την απόφαση αυτή... Τελικώς, όλα γίνονται κατά το Θέλημα του Θεού. Και αυτό που οι Μοσχοβίτες και η προπαγάνδα τους επιχειρούν να εμφανίσουν ως τάχα αρνητικό για την Ορθόδοξο Εκκλησία της Ουκρανίας, αποβαίνει, Χάριτι Θεού, το ακριβώς αντίθετο! Διότι η Αυτοκεφαλία στην Ουκρανία δόθηκε με το Θέλημα και την Ευδοκία του Τρισαγίου Θεού και όλα υπηρετούν το σχέδιο και τις βουλές Εκείνου. Αμήν!
