Άρθρο-καταπέλτης
στο επίσημο τεύχος Ιανουαρίου 1954 της επίσημης Εφημερίδας του Πατριαρχείου
Μόσχας, όπου η ROCOR (ή «σχίσμα του Καρλόβτσι», όπως τους ονόμαζε πάντα
η Ρωσική Εκκλησία) αποκαλούνται ως το πιο κακόβουλο και μοχθηρό σχίσμα. Φθάνουν
μάλιστα μέχρι του σημείου να τους αποκαλούν βλάσφημους και αιρετικούς...
Ολόκληρο το
άρθρο υπάρχει ψηφιοποιημένο στα ρωσικά στο σύνδεσμο: jmp.ru
Παραθέτω
χαρακτηριστικά αποσπάσματα στα ελληνικά:
«... στον κόσμο υπάρχει μόνο μία Ρωσική Ορθόδοξη
Εκκλησία, υπό την ηγεσία του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας Αλεξίου. Αυτή
τροφοδοτεί πνευματικά το ρωσικό λαό τόσο εντός της ΕΣΣΔ όσο και πέρα από τα
σύνορά της και είναι σε κοινωνία με όλες τις αυτοκέφαλες Ορθόδοξες εκκλησίες,
ως ισότιμο μέλος της Οικουμενικής Εκκλησίας. Συνεπώς, όσον αφορά τις ρωσικές
σχισματικές ομάδες, οι οποίες έχουν καταδικαστεί από τη νόμιμη ιεραρχία της
Μητέρας - Ρωσικής Εκκλησίας, όλες οι άλλες τοπικές εκκλησίες πρέπει να πάρουν
μια θέση απόλυτης αλληλεγγύης και αν οι Προκαθήμενοι ορισμένων Εκκλησιών
εξακολουθούν να έχουν κοινωνία με τους σχισματικούς μας τότε θα εκτεθούν σοβαρά
γι’ αυτό».
«Η επίμονη παραμονή σε ένα σχίσμα δεν μπορεί παρά να
στρεβλώσει και την πίστη των σχισματικών. Οι επίσκοποι του Καρλόβτσι (σ.μ. δηλ.
της ROCOR), για παράδειγμα, κατηγορούν τη Ρωσική Εκκλησία ότι δήθεν «δεν
ακολουθεί το δρόμο της αλήθειας και της δικαιοσύνης του Χριστού». Τώρα ακούμε
ότι η ηγεσία της ομάδας του Καρλόβτσι προέβη στη δήλωση ότι δεν υπάρχει
μυστηριακή ζωή στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και ότι οι τοπικές Εκκλησίες εξέπεσαν
από την Ορθοδοξία επειδή έχουν κοινωνία με το Πατριαρχείο της Μόσχας. Αυτά τα
γεγονότα αποτελούν ένα σαφές σημάδι της υπερβολικής αυτοπεποίθησης των
σχισματικών του Καρλόβτσι και η αυτοπεποίθηση σκοτίζει και παραμορφώνει τη
θρησκευτική τους συνείδηση, την πίστη τους στη δύναμη του Πνεύματος του Θεού
που ζει στην Εκκλησία. Στους ηγέτες του σχίσματος του Καρλόβτσι, που βλασφημούν
την Εκκλησία, ταιριάζουν απόλυτα τα λόγια του αποστόλου Παύλου, που αποκαλούν
τέτοιους αιρετικούς ως ψευδοδιδασκάλους, «οἵτινες παρεισάξουσιν
αἱρέσεις ἀπωλείας ... ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν» (Β΄ Πέτρου 2, 1).»
