Απελπισμένοι οι προπαγανδιστές της Μόσχας: μοναδικό τους... «υπερόπλο» οι παλινωδίες του γεροπεισματάρη Φιλάρετου...

Είναι πραγματικά απόλαυση να παρακολουθεί κανείς τα απανταχού της γης δίκτυα της μοσχοβίτικης προπαγάνδας. Όχι μόνο μέσα στη Ρωσία -καλά, εκεί δεν βρίσκεις ένα... γράμμα αλήθειας σε χιλιάδες λέξεις και σελίδες...- αλλά και αλλού. Κυρίως βέβαια στην Ουκρανία, όπου μετά την Επανάσταση της Αξιοπρέπειας του 2014 και την εκδίωξη των ρωσόφιλων προδοτών της Ουκρανίας από την εξουσία, περισσότερο δε μετά και την απόκτηση από την Εκκλησία της Ουκρανίας του Τόμου της Αυτοκεφαλίας, οι Μοσχοβίτες έχουν κυριολεκτικά φρυάξει, μετερχόμενοι κάθε πρόσφορο μέσο για την άσκηση ενός ανηλεούς υβριδικού πολέμου κατά της Ουκρανίας και του λαού της: κυρίως το χρήμα, τις εξαγορές, τους εκβιασμούς, τις απειλές και όλα τα «καλά» με τα οποία τους έχει «πλουτίσει» η τεχνογνωσία του «ενδόξου» σοβιετικού παρελθόντος...

Ο τομέας της προπαγάνδας είναι από τους πλέον βασικούς και σε αυτόν όντως δραστηριοποιούνται με μεγάλη ορμή. «Ναυαρχίδα» της μοσχοβίτικης προπαγανδιστικής επέλασης στην Ουκρανία στον εκκλησιαστικό χώρο είναι ο ιστότοπος της λεγόμενης «ΕΝΩΣΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ», το SPZH. Πρόκειται για μια ουσιαστικά ανώνυμη ιστοσελίδα πληρωμένων «κουκουλοφόρων» κονδυλοφόρων, οι οποίοι -σε άμεση σύνδεση με το ρωσικό δίκτυο προπαγάνδας, κρατικό και εκκλησιαστικό- βρίσκονται πίσω από όλα τα fake news, τις σκευωρίες, τις παραποιήσεις γεγονότων και εν γένει τη χειραγώγηση που ασκείται με στόχο την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Πρόθυμοι αναμεταδότες των χαλκευμένων «ειδήσεων», «αναλύσεων» και «πληροφοριών» του SPZH υπάρχουν και στην Ελλάδα, σε γνωστές φιλορωσικές σελίδες. Αν και, όπως φαίνεται, σύντομα οι εντολείς δεν θα τους έχουν και τόσο ανάγκη, αφού οι άφθονοι πόροι που τους παρέχει η Μόσχα τους έχει δώσει την δυνατότητα ήδη να δημοσιεύουν την προπαγάνδα τους και σε άλλες γλώσσες, εκτός από τα ουκρανικά και τα ρωσικά: αγγλικά, ελληνικά και ρουμανικά...

Όταν λοιπόν διαβάζει κανείς στην Ελλάδα μια «πληροφορία» απάτης και ψεύδους που στρέφεται άμεσα ή έμμεσα κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, το πρώτο που έχει να κάνει είναι να αναζητά την «πηγή». Στις περισσότερες των περιπτώσεων η «πηγή» αυτή είναι το SPZH, ενώ φυσικά υπάρχουν και οι... εξαιρέσεις, οπότε οι «ειδήσεις» αποστέλλονται απευθείας από τη Μόσχα: συνήθως από το διαβόητο «Τμήμα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας» με επικεφαλής τον εξίσου διαβόητο Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα Αλφέγιεφ.

Μια τέτοια δημοσίευση με οδήγησε να ανατρέξω στο SPZH, διότι -όπως λέει ο λόγος- το πρωτότυπο είναι πάντα καλύτερο! Μπαίνοντας λοιπόν στην ελληνική του έκδοση, κυριολεκτικά εξεπλάγην, αφού οι τρεις στις τέσσερις τελευταίες δημοσιεύσεις που «παίζουν» έχουν ως βασική πηγή και αναφορά τον... Φιλάρετο Ντενισένκο, τον πρώην Μητροπολίτη Κιέβου (διότι ως τέτοιος αποκαταστάθηκε με το έκκλητο) και αυτόκλητο «Πατριάρχη». Τον άνθρωπο που επί 30 περίπου έτη η μοσχοβίτικη προπαγάνδα στην Ουκρανία παρουσίαζε ως τον... «αντίχριστο»! Σήμερα, αυτός ο «αντίχριστος» είναι η... «αξιόπιστη πηγή» για την ίδια αυτή προπαγάνδα...

Για την περίπτωση του γερο-Φιλάρετου δεν είναι της ώρας να ασχοληθούμε. Ήδη ασχολούνται στην Ουκρανία, επιχειρώντας να αποκρυπτογραφήσουν τη συμπεριφορά του και τις «επιρροές» που δέχεται, όντας υπέργηρος και πεισματάρης, εδώ και ένα χρόνο, οπότε οικειοθελώς αποχώρησε από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας κυνηγώντας μια χίμαιρα: να νεκραναστήσει το λεγόμενο «Πατριαρχείο Κιέβου», που και με τη δική του υπογραφή διαλύθηκε νόμιμα και κανονικά και έπαψε να υπάρχει πριν από την Ενωτική Σύνοδο του Δεκεμβρίου 2018, κάτι που ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να λάβει χώρα αυτή η Σύνοδος με την οποία συγκροτήθηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Το τι λέει τώρα ο γερο-Φιλάρετος ελάχιστη αξία έχει, εκκλησιολογική και νομική, αφού η διάλυση του «Πατριαρχείου Κιέβου» έχει κριθεί οριστική και αμετάκλητη από τα δικαστήρια της Ουκρανίας, ελάχιστοι δε είναι οι κληρικοί και οι πιστοί που τον έχουν ακολουθήσει, για λόγους καθαρά συναισθηματικής σύνδεσης με το πρόσωπό του, κατάσταση που θα εκλείψει μαζί με τη φυσική του παρουσία (είναι ήδη 91 ετών...).

Αυτό που αξιολογούμε εδώ είναι η ανάγκη των προπαγανδιστών του SPZH να χρησιμοποιούν μετά μανίας τις «ιστορίες», τα απωθημένα και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες του γερο-Φιλάρετου, και γενικώς την ασταθή λόγω γήρατος διανοητική του κατάσταση, ένεκεν της οποίας τελεί σε πλήρη σύγχυση για το κύριο και βασικό ζήτημα: την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Έτσι, ενώ υπεραμύνεται της Αυτοκεφαλίας και του Τόμου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «για το Τόμο χαιρόταν όλη η Ουκρανία επειδή η Ορθόδοξη Εκκλησία το περίμενε αυτό», την ίδια ώρα με έωλους ισχυρισμούς και εικασίες παρέχει στους αντιπάλους της Αυτοκεφαλίας «επιχειρήματα» για να την πολεμήσουν. Αυτά λοιπόν τα «επιχειρήματα» έχουν καταστεί το... «υπερόπλο» της μοσχοβίτικης προπαγάνδας, γεγονός που πιστοποιεί την απελπισία και την απόγνωσή τους. Διότι, παρά τα καμώματα του γερο-Φιλάρετου, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας παραμένει ενωμένη, δυνατή, συσπειρωμένη και έχοντας την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ουκρανικού λαού, και ιδιαίτερα των Ορθοδόξων, σε σχέση με την υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο Εκκλησιαστική Παρουσία του Πατριαρχείου Μόσχας στην Ουκρανία, κάτι που πιστοποιούν όλες οι έρευνες γνώμης που διεξάγονται στην Ουκρανία.

Κάθε φορά λοιπόν που βλέπετε το «πατριαρχικό» κουκούλιο του γερο-Φιλάρετου να φιγουράρει στις γνωστές ρωσικές και φιλορωσικές σελίδες της απάτης, να είστε βέβαιοι ότι ο Κύριλλος, ο Ιλαρίων, ο Ονούφριος και όλη η σπείρα έχουν στριμωχθεί άσχημα... Ειδικά αυτόν τον καιρό, λόγω και της κακής διαχείρισης της πανδημίας του Covid-19 που έπληξε ισχυρά τόσο τη Ρωσική Εκκλησία όσο και την οργάνωσή της στην Ουκρανία (με πολλούς θανάτους κληρικών και μοναχών), ο «φαραώ» της Μόσχας Κύριλλος και οι άνθρωποί του βρίσκονται σε δεινή θέση. Κάποιοι λένε ότι ακόμη και το Κρεμλίνο έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του στον Πατριάρχη, γεγονός που φάνηκε κραυγαλέα από την ηχηρή απουσία του Προέδρου Πούτιν κατά τα Εγκαίνια του «βουδιστικού» και «παγανιστικού» Ναού των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, την Κυριακή 14 Ιουνίου 2020...