«Οι μητροπολίτες είναι πολύ μπερδεμένοι... Κατάπιαν το χάπι της εκκοσμίκευσης και βγαίνουν οι καημένοι για να κάνουν δηλώσεις που δεν είναι στην αρμοδιότητά τους. Άμα δεν τους αρέσει το αυτοκέφαλο, να το εμπεδώσουν θεολογικά. Τα άλλα είναι πολιτικά και μπερδεύονται σε θέματα κρατών. Ή επίσκοπος ή ταλιμπάν... Αμάν πια με τους δεσποτάδες-μουφτήδες!!! Και στο κάτω-κάτω, γιατί νομίζουν ότι μας ενδιαφέρει η γνώμη τους; Άνθρωποι με στοιχειώδη ταπείνωση θα απαντούσαν: «γιατί με ρωτάτε; επίσκοπος είμαι, όχι μουφτής!»...
Όσο και αν σκούζουν οι Μοσχοβίτες, είτε μέσω της πρεσβείας τους στην Ελλάδα είτε μέσω των νέων υβριστικών δηλώσεων του Βλαντιμίρ Λεγκόιντα κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν οι ορθές παρατηρήσεις του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, ο οποίος, μαζί με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, δήλωσε από τα Χανιά: «Ο πρωθυπουργός και εγώ συμφωνήσαμε να διερευνήσουμε στενότερη συνεργασία για να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις που θέτει η Ρωσία μέσω κακόβουλων δραστηριοτήτων, όπως η εξάπλωση της παραπληροφόρησης για την πανδημία και η προσπάθεια να οικειοποιηθεί την Ορθόδοξη Εκκλησία»...
Οι πηγές της ρωσικής υβριδικής προπαγάνδας στην Ελλάδα έχουν κυριολεκτικά ξεσαλώσει τα τελευταία χρόνια κατά της Μεγάλης Εκκλησίας και του Ελληνισμού, με αφορμή κυρίως την ιστορική, δίκαιη και κανονική απόφαση του Οικουμενικού Θρόνου να αποδώσει καθεστώς Αυτοκεφαλίας στην Αγιώτατη Εκκλησία της Ουκρανίας.
Μια δεύτερη φάση αυτού του χυδαίου και ανθελληνικού πολέμου βρίσκεται ήδη προ οφθαλμών, με αφορμή αυτή τη φορά τις επιστολές του Προέδρου και του Πρωθυπουργού της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με τις οποίες απευθύνεται η έκκληση για την αποκατάσταση του χρονίζοντος -με υπαιτιότητα της Σερβικής Εκκλησίας, συνεπικουρούμενης από το ρωσικό παράγοντα- εκκλησιαστικού προβλήματος στη χώρα τους. Ενός προβλήματος που έχει θέσει αναγκαστικά και άδικα εκτός Εκκλησίας χιλιάδες Ορθοδόξους Χριστιανούς στη Βόρεια Μακεδονία. Όχι για λόγους πίστεως, όχι για λόγους δογματικούς, αλλά αποκλειστικά και μόνον εξαιτίας του αντίχριστου σερβικού εθνοφυλετισμού, τον οποίο, κατά μίμηση της αιρετίζουσας Ρωσικής Εκκλησίας, υπηρετεί και η Σερβική Εκκλησία, κινούμενη αντίθετα προς το Θέλημα του Θεού και τη σωτηριολογική αποστολή της Εκκλησίας Του. Οι Σέρβοι, κοροϊδεύοντας και χειραγωγώντας τους αφελείς Έλληνες εδώ και δεκαετίες, με τη συνδρομή και της καλοπληρωμένης ρωσικής προπαγάνδας, πέρασαν το ψευδές μήνυμα ότι τάχα υπεραμύνονται της ελληνικότητας της Μακεδονίας και γι’ αυτό τον λόγο δεν αναγνωρίζουν τη λεγόμενη «Μακεδονική Εκκλησία»... Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική, αφού σε όλα τα επίσημα κείμενα της Σερβικής Εκκλησίας, ακόμη και στον Τόμο Αυτονομίας της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη, του έτους 2005, υπάρχει η σαφής και αναντίρρητη αναφορά στην Εκκλησία που βρίσκεται στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (νέτα σκέτα «Μακεδονία», φυσικά...).
Η υποδαύλιση των ακραίων εθνικιστικών και αποσταθεροποιητικών για την ειρήνη στα Βαλκάνια κύκλων και φωνών είναι η πάγια τακτική του Κρεμλίνου εδώ και αιώνες, πολλώ δε μάλλον κατά τις τελευταίες δεκαετίες που ο χάρτης της περιοχής έχει αναδιαταχθεί, μετά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και τη δημιουργία νέων Κρατών στη θέση της. Η Μόσχα, όπως έκανε πάντα, είτε ως αυτοκρατορία είτε ως Σοβιετική Ένωση είτε ως "δημοκρατία" του Πούτιν, χρηματοδοτεί, εξαγοράζει και υποκινεί τους ακραίους σοβινιστικούς κύκλους στην κάθε χώρα των Βαλκανίων με στόχο την προβοκάτσια και το εθνοφυλετικό μίσος ανάμεσα στους λαούς που θα έπρεπε να ζουν με απόλυτη σύμπνοια, συνεργασία και συναντίληψη προς όφελος του κοινού τους σπιτιού, των Βαλκανίων. Μην ξεχνούμε οι αφελείς Έλληνες, ότι η πρώτη χώρα που αναγνώρισε τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν η Ρωσία. Και όχι μόνο τυπικά την αναγνώρισε, αλλά και στήριξε ενεργά και φανατικά, το κάνει μέχρι και σήμερα, τους δεξιούς εθνικιστές της χώρας αυτής, οι οποίοι σαμπόταραν κάθε συμβιβασμό στο θέμα της ονομασίας, με τελικό σκοπό να διαιωνίζεται το πρόβλημα σε βάρος και των ίδιων αλλά και της Ελλάδος, που έχανε απίστευτο διπλωματικό κεφάλαιο επί τρεις δεκαετίες κυνηγώντας χίμαιρες και με επιχειρήματα ελάχιστα πειστικά στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα.
Αυτό έκαναν και κάνουν οι Ρώσοι και τα φερέφωνά τους σε όλες τις χώρες όπου επιδιώκουν γεωπολιτική επιρροή. Υποδαυλίζουν, αναδεικνύουν και προβάλλουν τις περιθωριακές και ακραίες εκατέρωθεν φωνές, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν την κυρίαρχη γνώμη της μιας ή της άλλης πλευράς, αλλά λειτουργούν ως καταλύτες όξυνσης των εθνικιστικών παθών, του μίσους και της αναταραχής. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι το γνώριμο προπαγανδιστικό όπλο της Μοσχοβίας και των συνεργών της στα διάφορα κράτη της Βαλκανικής και αλλού.
Το ερώτημα
που πρέπει ο καθένας σκεπτόμενος άνθρωπος να θέσει στον εαυτόν του και στους
συνανθρώπους του είναι αν θα επιτρέψουμε στη μοχθηρή, αντίθεη και άφιλη «αρκούδα»
του παγωμένου βορρά να συνεχίσει να προκαλεί εντάσεις, πολέμους, αιματοχυσίες
και αποσταθεροποίηση. Και αυτό είναι στο χέρι των σύγχρονων λαών της Βαλκανικής
που οφείλουν να υπερβούν με γενναιότητα και αληθινό χριστιανικό πνεύμα τις
ζοφερές σελίδες του παρελθόντος, προκειμένου να πορευθούν από κοινού σε ένα μέλλον
φωτεινό, φιλόθεο και φιλάνθρωπο, έτσι όπως θέλει ο Χριστός, έτσι όπως εκφράζει
η Ορθόδοξη Εκκλησία με το αιώνιο και ακατάλυτο μήνυμά της προς την ανθρωπότητα.
Υ.Γ. Η αφορμή για το παρόν δημοσίευμα, καθώς και ο τίτλος του, δόθηκε από ένα εύστοχο σχόλιο που μου απέστειλε ομογενής από τη διασπορά, διαβάζοντας διάφορες ακραίες «εθνολαϊκιστικές» τοποθετήσεις κάποιων ιεραρχών που, υπερβαίνοντας αρμοδιότητες, ευθύνες, καθήκοντα και δικαιώματα, επιχειρούν να υποκαταστήσουν την Ελληνική Πολιτεία στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Το έκαναν και επί της προηγούμενης Κυβερνήσεως, για την ακρίβεια το κάνουν σχεδόν πάντα, σαν να ζούμε ακόμη στο μεσαίωνα, σαν να μην υπάρχουν θεσμοί, κράτος δικαίου, δημοκρατία, κοινοβούλιο, κυβέρνηση, λαϊκή κυριαρχία. Το σχόλιο αυτό είχε ως εξής:
