Οι ΗΠΑ, ακόμη και στην πιο σκληρή δοκιμασία της σύγχρονης ιστορίας τους, διδάσκουν την οικουμένη


 

Ας διδαχθούμε από το παράδειγμα των ΗΠΑ. Εκείνες άντεξαν. Δεν είναι αυτονόητο ότι θα αντέξουμε και εμείς. Καλύτερα λοιπόν να πατήσουμε τώρα το φίδι στο κεφάλι και να καταστρέψουμε και όλα τα αυγά του.


 

Οι ΗΠΑ, λόγω της ανθεκτικότητας των δημοκρατικών τους θεσμών, της πραγματικής Δημοκρατίας με γνήσια διάκριση των λειτουργιών και της ισχυρής θεσμικής οχύρωσής τους απέναντι σε κάθε μορφή αυταρχισμού, ολοκληρωτισμού και "μεσσιανισμού", κατάφεραν να αντιμετωπίσουν με σχετικά ελάχιστες απώλειες και πληγές μια εσωτερική υπονόμευση της Δημοκρατίας που σε άλλες χώρες του κόσμου, σε δύση και ανατολή, θα είχε οδηγήσει σχεδόν με βεβαιότητα σε ανατροπή του πολιτεύματος.

Αυτό που όλοι καταλάβαμε είναι ότι σίγουρα ο Αντίχριστος δεν θα έλθει από την Αμερική. Γιατί η Αμερική δεν σηκώνει "σωτήρες", απεχθάνεται τους "μεσσίες", επενδύει αδιαπραγμάτευτα στη λειτουργία των θεσμών και της λαϊκής κυριαρχίας, όπως αυτή αυθεντικά εκφράζεται μέσω της διάκρισης των αιρετών φορέων της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας. Ο Αντίχριστος θα έλθει από χώρες και καθεστώτα που επενδύουν σε αυταρχικούς ηγέτες και προσωπολατρία. Και όλοι γνωρίζουμε πού πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας.

Αυτό που έγινε στις ΗΠΑ με τον απερχόμενο μοιραίο Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, το μεγαλύτερο "δυστύχημα" της αμερικανικής ιστορίας, ήταν μια απόπειρα άλωσης της θεσμικής Δημοκρατίας με "ανατολίτικη" συνταγή. Αλλά οι ΗΠΑ, έστω και στο παρά πέντε, απέδειξαν την αντοχή και τη συνοχή τους απέναντι σε μια τέτοια δομική απειλή.

Αν όμως μια χώρα τόσο ισχυρή θεσμικά, όσο οι ΗΠΑ, διακινδύνευσε και δοκιμάστηκε, πόσο περισσότερο πρέπει να προσέξουμε εμείς οι Ευρωπαίοι, που αενάως ακροβατούμε επικίνδυνα ανάμεσα στους θεσμούς και στα πρόσωπα; Που δυσκολευόμαστε να κάνουμε την αναγκαία για την επιβίωση της Δημοκρατίας διάκριση ανάμεσα στους θεσμούς και στα πρόσωπα; Που ταυτίζουμε τόσο χυδαία τους θεσμούς με τα πρόσωπα, ακόμη και όταν αυτά λειτουργούν σε βάρος των θεσμών;

Ακροδεξιοί, Θρησκόληπτοι και Συνωμοσιολόγοι: το τρίπτυχο του σκότους που έβαλε την ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της τελειότερης Δημοκρατίας του σύγχρονου κόσμου. Μιας βόμβας, που κυριολεκτικά απενεργοποιήθηκε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πριν από την έκρηξη...

Ας οχυρωθούμε πίσω από τους θεσμούς, κλείνοντας το δρόμο και θέτοντας στο περιθώριο και στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όσους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη απεργάζονται την αποσταθεροποίηση της Δημοκρατίας εργαλειοποιώντας κατώτερα ένστικτα, ζωώδη και δαιμονιώδη, μερίδας του πληθυσμού που, επειδή αρνούνται να σκεφθούν οι ίδιοι, αφήνουν άλλους να σκέπτονται και να αποφασίζουν για λογαριασμό τους. Έτσι διαμορφώνονται οι ανθρωποκτόνες σέχτες, ακολουθώντας πίσω από τον ολέθριο δρόμο που υποδεικνύουν διάφοροι "γκουρού", είτε πολιτικοί, είτε θρησκευτικοί.

Ας διδαχθούμε από το παράδειγμα των ΗΠΑ. Εκείνες άντεξαν. Δεν είναι αυτονόητο ότι θα αντέξουμε και εμείς. Καλύτερα λοιπόν να πατήσουμε τώρα το φίδι στο κεφάλι και να καταστρέψουμε και όλα τα αυγά του.