πηγή φωτοστιγμιότυπου: romfea.gr
Αλλά τι άλλο να περιμένουμε από έναν που έχει ήδη δεχθεί διά στόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου το ΑΝΑΘΕΜΑ και την ΚΑΤΑΡΑ της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας;
Όταν για πρώτη φορά αποκάλεσα (και είμαι υπερήφανος για αυτό) τον
θεήλατο και ανίερο Ιλαρίωνα Αλφέγιεφ ως «νταβατζή», δηλαδή ως εκβιαστή και
εκπορνευτή της Εκκλησίας -τότε που περιερχόταν την Ελλάδα και άλλοτε με
θέλγητρα άλλοτε με φόβητρα επιχειρούσε να αποτρέψει την κανονική συμπόρευση της
Εκκλησίας της Ελλάδος με το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως προς το Ουκρανικό
Εκκλησιαστικό Ζήτημα- κάποιοι σεμνότυφοι έσπευσαν να με ψέξουν... Με τον καιρό
και οι πλέον «καλοπροαίρετοι» κατάλαβαν πόσο δίκιο είχα, ενώ τις θέσεις μου
δικαίωσαν οι αποκαλύψεις
που έγιναν από Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά τη Σύνοδο της Ιεραρχίας
του Οκτωβρίου 2019 και αφορούσαν στις αφόρητες πιέσεις των Μοσχοβιτών ώστε να
μην αναγνωρίσουν το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο.
Δεν παίρνω, συνεπώς, πίσω ούτε κεραία από όλα όσα έχω γράψει εδώ και
χρόνια αποκαλύπτοντας και καταγγέλλοντας ενώπιον της Εκκλησίας την δολερή,
σατανική και αντίθεη συμπεριφορά των ξεπεσμένων πνευματικά, ηθικά και θεολογικά
ηγετών της Ρωσικής Εκκλησίας. Οι πλέον αρνητικές λέξεις είναι πια φτωχές και
αδύναμες για να σκιαγραφήσουν το ειδεχθές προσωπείο του «πατριάρχη» Κυρίλλου,
του μητροπολίτη Ιλαρίωνα και της λοιπής ηγετικής ομάδας που καταδυναστεύει τη
Ρωσική Εκκλησία και την οδηγεί από πτώσεως εις πτώσιν, τελικώς στα τάρταρα και
στην άβυσσο της αποστασίας και της εξώσεως από τον Παράδεισο της Εκκλησίας του
Χριστού.
Ο θλιβερός «μαέστρος» της κακοφωνίας, λοιπόν, επανερχόμενος, δίκην
ενόχου ελεγχομένου «ὑπὸ τῆς οἰκείας
συνειδήσεως, ἧς οὐδὲν ἐν κόσμῳ βιαιότερον», κατά τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης,
πασχίζει απεγνωσμένα να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Να νομιμοποιήσει τα
παράνομα και αντικανονικά και σατανικά διαβήματα της Μοσχοβίας κατά των Αγίων
του Θεού Εκκλησιών, εν προκειμένω κατά του παλαιφάτου Αποστολικού Θρόνου της
Αλεξανδρείας, του δευτέρου τη τάξει στο Πατριαρχικό Σύστημα της κατ’ Ανατολάς
Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Αυτό όμως που καταφέρνει, κάθε φορά, είτε με συνεντεύξεις είτε με άλλες
δημόσιες παρεμβάσεις, είναι να απογυμνώνει ολοένα και περισσότερο το πραγματικό
είναι της Μοσχοβίτικης Εκκλησίας, να αποκαλύπτει στην οικουμένη την αληθινή
διαστραφείσα φύση της, ως μοχλού ιταμών κοσμικών επεμβάσεων, εκβιασμών, απειλών
και επιθέσεων.
Όπως διαβάζουμε σε σχετικό δημοσίευμα ιστοσελίδας εκκλησιαστικής
ειδησεογραφίας, ο μητροπολίτης Ιλαρίων είπε: «Δεν θα αποφασίζαμε να εισέλθουμε στην Αφρική εάν δεν υπήρχαν οι
επίμονες παρακλήσεις των Αφρικανών κληρικών, οι οποίοι απευθύνθηκαν σε εμάς
αμέσως μετά την προσχώρηση στο σχίσμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου. Το
πρώτο αίτημα τέτοιου είδους υποβλήθηκε πριν από δύο χρόνια. Αναμείναμε
υπομονετικά. Μελετήσαμε τις εκκλήσεις των κληρικών, που είχαν υποβάλει σχετικά
αιτήματα. Εκπέμψαμε διάφορα μηνύματα στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας ότι δεν θα
θέλαμε να εισέλθουμε στο έδαφος της Αφρικής. Αλλά όταν απορρίφθηκαν οι
προτάσεις μας, όταν ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας έδειξε ότι δεν προτίθεται να
αλλάξει τη θέση του για την Ουκρανία, τι άλλο έμενε να πράξουμε; Συνεπώς,
δεχθήκαμε τώρα εκείνους, οι οποίοι θέλησαν να απευθυνθούν σε μας» (!!!)
Πώς αλλιώς μπορούν να χαρακτηρισθούν τα ανωτέρω λόγια του Μοσχοβίτη
ιεράρχου, παρά ως αναιδής αποκάλυψη του εκβιασμού, των απειλών και των πιέσεων
που εδώ και δύο χρόνια υφίσταται από μέρους της Μόσχας ο Πατριάρχης
Αλεξανδρείας και η περί αυτόν Αγιωτάτη Εκκλησία του Αποστόλου και Ευαγγελιστού
Μάρκου; Έθεσαν τελεσίγραφα στον Πατριάρχη Θεόδωρο, τον απείλησαν, τον πίεσαν,
τον εκβίασαν. Εκείνος όμως, προς τιμήν του, ως γνήσιος Πρωθιεράρχης, ως
αληθινός Πατριάρχης, διάδοχος μεγάλων Αγίων Πατριαρχών, αντιστάθηκε και
απέρριψε το ίππειον θράσος της Μοσχοβίας. Γι’ αυτό και σήμερα, οι Μοσχοβίτες
έρχονται να εκδικηθούν τον Πατριάρχη Θεόδωρο και την Αλεξανδρινή Εκκλησία
αποτολμώντας μια ανήκουστη εισπήδηση στο κανονικό έδαφός της. Μια εισπήδηση
εξαγοράς συνειδήσεων και ψευδο-ομολογιών με αντίτιμο πολύ περισσότερα από τα
«τριάκοντα αργύρια» του αποστάτου Ιούδα του Ισκαριώτου.
Οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας, όπως έχουν αποτυπωθεί στις Οικουμενικές
και Τοπικές Συνόδους, είναι ξεκάθαροι για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και στο
εξής. Η Μοσχοβία διέβη τον Ρουβίκωνα της αποστασίας από το Θέλημα του Θεού και
από το Σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Στις
συνειδήσεις των Ορθοδόξων Χριστιανών η Ρωσική Εκκλησία υπό τον «πατριάρχη»
Κύριλλο συμπεριφέρεται ως σχισματική «σέκτα», ως «παρασυναγωγή του σατανά» που
έχει ως στόχο την αποσταθεροποίηση και τη διάλυση του συστήματος των κατά
τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Ως μέλη του πληρώματος της Εκκλησίας, αναμένουμε από τους παλαίφατους
Θεσμούς της να αναλάβουν τη δέουσα δράση, προς θεραπεία αυτής της
καρκινωματικής διαστροφής της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας, η οποία απειλεί την
Εκκλησία όσο και οι μεγάλες αιρέσεις των πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού.
Και η απάντηση είναι μονόδρομος: η Ρωσική Εκκλησία ή θα μετανοήσει και
θα ανακαλέσει όλες τις έκνομες αποφάσεις και ενέργειές της ή θα κηρυχθεί
επισήμως ως σχισματική δομή, ξένη προς το Άγιο Σώμα του Χριστού, την Αγία μας
Εκκλησία.
