"Κηρία μέλιτος λόγοι καλοί, γλύκασμα δὲ αὐτοῦ ἴασις ψυχῆς", δηλαδή "Οι καλοί λόγοι είναι γλυκείς και ωφέλιμοι, όπως η κηρήθρα. Αυτή δε η γλυκύτης των καλών λόγων είναι θεραπεία και παρηγορία της ψυχής" (Παροιμ. ις΄ 24).
Η Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, μιλάει από μόνη της... Δεν χρειάζονται πολλά σχόλια...
Σε όσους πικρόχολα επιδιώκουν να κάνουν την κόλαση που ζουν μέσα τους, από την απουσία αγάπης και συγγνώμης, κόλαση και φόβητρο για τον κόσμο... Με λόγους πικρούς, γεμάτους μίσος, οργή, θυμό, απειλή και απόγνωση... Αντί για λόγους γλυκούς και παρηγορητικούς, σαν αυτούς που μας προτρέπει ο λόγος του Θεού να μεταχειριζόμαστε για να απαλύνουμε τον πόνο των αδελφών μας.
Αλλά όλοι αυτοί οι "πνευματικοί Νέρωνες", οι τυμβωρύχοι του ανθρώπινου πόνου, ματαιοπονούν.
Γιατί, εις πείσμα όλων αυτών, ο Χριστός ήλθε για να σώσει τον κόσμο, όχι για να τον καταστρέψει (βλ. Λουκ. θ΄ 51-56).
Γιατί, είτε τους αρέσει είτε όχι, ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν την αλήθεια (βλ. Α΄ Τιμόθ. β΄ 4).
Γιατί, και αυτό είναι η πλέον αποστομωτική απάντηση προς αυτούς, μοναδικό κριτήριο για την Δίκαιη Κρίση Του έβαλε την Αγάπη (βλ. Ματθ. κε΄ 31-46).
Μήπως τελικά και ο Θεός είναι... "αγαπούλης", κ. Αμβρόσιε και οι λοιποί ολίγοι, αλλά θορυβώδεις, ομόφρονές σου;...
