Χρειάζεται τακτικά να απολογούμαστε όσοι βάζομε τον Χριστό και την Εκκλησία πάνω από όλους και όλα... Και κυρίως πάνω από τα εφήμερα σχήματα του κόσμου τούτου, είτε αυτά λέγονται Κράτη, είτε Έθνη, είτε κόμματα, είτε ιδεολογίες, είτε ό,τι άλλο έφτιαξε ο μεταπτωτικός άνθρωπος για να περιχαρακώσει και διασφαλίσει την "ιδιοκτησία" του και το εγώ του με εχθρική αντιπαλότητα προς τους άλλους...
Ε ναι, λοιπόν. Κατά τα πρότυπα και τα "ιδανικά" των εθνικιστών και πατριδοκάπηλων πάσης φύσεως, κοπής και εποχής, ο Χριστός μας ήταν ένα "άπατρις" και "εθνοπροδότης"... Δόξα σε Εκείνον. Που αξίωσε και εμάς τους αναξίους να είμαστε το ίδιο...
Παραθέτω την ευαγγελική περικοπή σε μεταγλώττιση (Λουκ. δ΄ 13-30):
"Ήρθε (ο Ιησούς) επίσης στη Ναζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί, και το Σάββατο μπήκε, κατά τη συνήθειά του, στη συναγωγή. Κατόπιν σηκώθηκε να διαβάσει. Του έδωσαν τότε το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, κι αυτός, αφού ξετύλιξε το βιβλίο, βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένη τούτη η προφητεία: «Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, γι' αυτό και με έχρισε. Με έστειλε με σκοπό σε φτωχούς να αναγγείλω μήνυμα χαράς, να γιατρέψω εκείνους που έχουν συντριμμένη την καρδιά, σε αιχμαλώτους να κηρύξω την απελευθέρωση και σε τυφλούς την ανάκτηση της όρασης. Συγχωρημένους ν' αποστείλω τους καταβλημένους. Ν' αναγγείλω μια δεκτή από τον Κύριο χρονική περίοδο συγχώρησης». Κατόπιν, αφού τύλιξε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε ενώ τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν καρφωμένα πάνω του. Άρχισε τότε να τους λέει: «Σήμερα έχει εκπληρωθεί η προφητεία αυτή για σας που την ακούσατε». Κι όλοι συμφωνούσαν μαζί του και θαύμαζαν για τα λόγια, τα γεμάτα χάρη, που έβγαιναν από το στόμα του, κι έλεγαν: «Δεν είναι αυτός ο γιος του Ιωσήφ;». Τους είπε ακόμα: «Οπωσδήποτε θα μου πείτε την παροιμία: Γιατρέ θεράπευσε τον εαυτό σου. Όσα λοιπόν ακούσαμε πως έγιναν στην Καπερναούμ, κάνε τα κι εδώ στην πατρίδα σου». Και πρόσθεσε: «Σας το τονίζω πως κανένας προφήτης δεν είναι δεκτός στον τόπο του. Για χάρη λοιπόν της αλήθειας σας λέω πως υπήρχαν πολλές χήρες στο Ισραήλ στα χρόνια του Ηλία, όταν έκλεισε ο ουρανός και δεν έβρεξε για τρία χρόνια και έξι μήνες, με αποτέλεσμα να γίνει μεγάλη πείνα σ' όλη τη γη. Αλλά σε καμιά απ' αυτές δε στάλθηκε ο Ηλίας, παρά μονάχα σε μια χήρα στα Σαρεπτά της Σιδωνίας. Επίσης υπήρχαν πολλοί λεπροί στο Ισραήλ τον καιρό του προφήτη Ελισσαίου, μα κανένας απ' αυτούς δε θεραπεύτηκε, πέρα από το Νεεμάν το Σύρο». Τότε κυριεύτηκαν όλοι από θυμό ακούοντας μέσα στη συναγωγή αυτά τα πράγματα και πετάχτηκαν επάνω και τον έβγαλαν έξω από την πόλη και τον πήγαν ως την απόκρημνη πλευρά της κορυφής του βουνού, πάνω στο οποίο ήταν χτισμένη η πόλη τους, για να τον ρίξουν στον γκρεμό. Αυτός όμως ξέφυγε από ανάμεσά τους και συνέχισε το δρόμο του."
Έτσι και εμείς, αδελφοί μου. Θα συνεχίσομε, συν Θεώ, το δρόμο μας.
Χωρίς να μας πτοούν οι βρυχηθμοί των θηρίων...
Αμήν.
