Κάποιος καλός αδελφός μου έστειλε το εξής σχόλιο:
Μεγάλη και πικρή αυτή η αλήθεια, που όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί...
Και καλώς ή κακώς αυτή η άθλια συμπόρευση Κράτους και Εκκλησίας στη Ρωσία δίδει ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα στους υποστηρικτές του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Και δεν έχουν άδικο...
Η Εκκλησία άλλωστε, ιστορικώς αποδεδειγμένα, μεγαλουργεί όταν διώκεται, όταν στερείται της "υπολήψεως" των ισχυρών της ημέρας... Τότε κυρίως αναδεικνύονται οι Άγιοι. Αυτό έγινε και στη Ρωσία επί του αθεϊστικού Κομμουνιστικού Καθεστώτος. Τότε μπορούσαμε να μιλάμε για "Αγία Ρωσία" και να συγκινούμαστε και να διδασκόμαστε με τα συναξάρια των συγχρόνων χιλιάδων Μαρτύρων και Ομολογητών της Πίστεως.
Σήμερα, στη Ρωσία, τους Αγίους διαδέχθηκαν οι... "πράκτορες" του Πούτιν και της KGB.
Καλό μάθημα και παράδειγμα και για εμάς εδώ στην Ελλάδα, που δεν έχομε ακόμη εννοήσει το βαθύ νόημα της Αγίας Γαφής: "λαός μου, οἱ μακαρίζοντες ὑμᾶς πλανῶσιν ὑμᾶς καὶ τὸν τρίβον τῶν ποδῶν ὑμῶν ταράσσουσιν" (Ησ. 3, 12).