Μια σημαντική και ενδιαφέρουσα άποψη για τον ρόλο του «Πατριάρχη» Φιλάρετου...




Πριν από λίγο δέχθηκα το παρακάτω μήνυμα, από πρόσωπο εκτός Ελλάδος, που γνωρίζει καλά πρόσωπα και πράγματα και κυρίως την ιστορία πίσω από τα φαινόμενα...
Το μήνυμα ήταν στα αγγλικά, οπότε το παραθέτω σε μετάφραση:


“Αγαπητέ πατέρα, η «σταυροφορία» του Φιλάρετου να επανιδρύσει το «Πατριαρχείο Κιέβου» καθιστά σε μένα προφανές ένα πράγμα: Εργάζεται και εργαζόταν πάντα για την KGB (FSB, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως), τόσο πριν από τη δημιουργία του «Πατριαρχείου Κιέβου», όσο και κατά τη διάρκειά του και φυσικά τώρα. 
Οι μυστικές υπηρεσίες της Μόσχας του ανέθεσαν να οργανώσει αυτό το σχισματικό «Πατριαρχείο Κιέβου», προκειμένου να αποτρέψει-σαμποτάρει την κανονική Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, στην οποία είχαν συμφωνήσει όλοι οι Επίσκοποι της χώρας αυτής, συμπεριλαμβανομένου και του Μητροπολίτη Ονουφρίου, στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Σκοπός της ίδρυσης του «Πατριαρχείου Κιέβου» ήταν να διαιρέσει τον Ουκρανικό Λαό και να αποδυναμώσει το Ουκρανικό Έθνος, ώστε να επιτραπεί η απρόσκοπτη διείσδυση και ο έλεγχος της Ρωσίας στη χώρα αυτή.
Τώρα, μετά την διάλυση αυτού του διχαστικού εργαλείου (δηλαδή του «Πατριαρχείου Κιέβου») πριν από την Ενωτική Σύνοδο της 15ης Δεκεμβρίου 2018, ο Φιλάρετος πιέζεται και εξαναγκάζεται από τους «εργοδότες» του στο Κτίριο της Λουμπιάνκα (αρχηγείο των KGB και FSB) να δημιουργήσει μια νέα διχαστική στρατηγική.
Η αλλαγή στην Προεδρία της Ουκρανίας ίσως έχει δημιουργήσει τις ευνοϊκές προϋποθέσεις για αυτό το εγχείρημα.
Επομένως, δεν είναι ζήτημα της ψυχολογικής ανοησίας και αστάθειας ενός γέροντος ανθρώπου, αλλά στρατηγικής πολέμου πληροφοριών και μυστικών υπηρεσιών που οικοδομήθηκε γύρω από το πρόσωπό του και το ρόλο του διαχρονικά.
Αυτοί λοιπόν που κατηγορούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο ότι «ανέβασε τον Φιλάρετο στο πλοίο», δηλαδή τον αποκατέστησε, οφείλουν να επιστρέψουν τις κατηγορίες στους εαυτούς τους, αφού αυτοί είναι οι αδίστακτοι Μοσχοβίτες που τον χειραγωγούν σε βάρος της ενότητας του Ουκρανικού Λαού και της Εκκλησίας του...”